Μιχάλης Λούντζης: Αφήνοντας το χορτάρι για το παρκέ… και την κορυφή της Ευρώπης!

Αν τον ρωτούσες πριν από 6-7 χρόνια “τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις”, θα ήταν πιθανότερο να πάρεις ως απάντηση “αμυντικός χαφ στην Εθνική Ελλάδας ποδοσφαίρου”. Ο Μιχάλης Λούντζης, όπως και τα περισσότερα παιδάκια σε εκείνες τις ηλικίες, ξεκίνησε να ασχολείται με τον αθλητισμό από το ποδόσφαιρο.

Έπαιζε ως αμυντικός μέσος στους Τράχωνες. Στα 13 του χρόνια αποφάσισε να… αλλάξει πορεία. Βλέπετε, το μπόι που πήρε δεν θα ήταν βολικό για έναν ποδοσφαιριστή. Έπρεπε να κάνει κάτι άλλο. Κι αυτό το “κάτι άλλο” να διαθέτει μια μπάλα. Η επιλογή του τον δικαίωσε.

Ο Μιχάλης αποφάσισε να ασχοληθεί με το μπάσκετ. Έξι χρόνια μετά, δέκα μέρες πριν κλείσει τα 19 του χρόνια, αν κοιτάξει πίσω μόνο δικαιωμένος θα νιώσει. Παίκτης του Παναθηναϊκού από το καλοκαίρι του 2014 και μετά, ο Λούντζης μετράει ήδη πολλές επιτυχίες. Επιτυχίες που τον κάνουν πλέον να θεωρείται ένα από τα παιδιά εκείνα που θα κουβαλήσουν τα επόμενα χρόνια τη “βαριά κληρονομιά” του μπάσκετ που κάνει περήφανη την Ελλάδα.

Ο Λούντζης έγινε το 2015 ο μικρότερος σε ηλικία παίκτης που κατακτά το Κύπελλο Ελλάδας. Το έκανε με τον Παναθηναϊκό σε ηλικία 16 ετών και 247 ημερών. Και μάλιστα, έχοντας χρόνο συμμετοχής στον τελικό. Πρωτοεμφανίστηκε με το εθνόσημο ως αρχηγός της Εθνικής Ομάδας Παίδων το καλοκαίρι του 2014. Το καλοκαίρι του 2015 συμμετείχε με το εθνόσημο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Κ19 που διεξήχθη στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου έφτασε μέχρι τον ημιτελικό κατακτώντας την 4η θέση. Το καλοκαίρι του 2015 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ18 στο Βόλο. Το βράδυ της Κυριακής, με την ίδια παρέα, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων Ανδρών στην Κρήτη. Η μεταπήδηση από το ποδόσφαιρο στο μπάσκετ έχει ξεκινήσει ήδη να… βγάζει τα λεφτά της.

Συνέντευξη στον Βασίλη Μοιρώτσο

“Ναι έπαιζα ποδόσφαιρο, όπως κάνουν συνήθως όλα τα παιδιά της ηλικίας εκείνης. Στους Τράχωνες έπαιζα, ως αμυντικό χαφ. Όμως η ιστορία εξελίχθηκε πολύ διαφορετικά τελικά. Συμβαίνουν αυτά. Νιώθω τυχερός που πήρα τον δρόμο του μπάσκετ”, λέει ο Μιχάλης Λούντζης στο www.pagenews.gr, φορώντας ακόμα το χρυσό μετάλλιο στο στήθος.

Ένα μετάλλιο που οι ίδιοι οι παίκτες πίστευαν από την πρώτη μέρα του τουρνουά πως θα το κατακτήσουν. Ανεξαρτήτου χρώματος, ο στόχος ήταν αρχικά να φορεθεί το μετάλλιο στο λαιμό. Όσο τα ματς περνούσαν, τόσο το… θάρρος και οι φιλοδοξίες μεγάλωναν. “Υπήρχαν βλέψεις, πιστεύαμε στην ομάδα. Ήμασταν αισιόδοξοι ότι μπορούσαμε να κατακτήσουμε ένα μετάλλιο. Αυτό είχαμε στο μυαλό μας. Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι που κατακτήσαμε το χρυσό”.

Ο δρόμος μόνο εύκολος δεν ήταν. Κι αν κόντρα σε Ισπανία (ημιτελικός) και Ισραήλ (τελικός), όλα έδειχναν… απλά για την Εθνική, δε συνέβη το ίδιο και απέναντι στους Λιθουανούς. “Αυτό ήταν το πιο δύσκολο ματς, όπως αποδείχτηκε και φυσικά το πιο κομβικό. Βρεθήκαμε πίσω με 15 πόντους. Έπρεπε να προσπαθήσουμε πολύ για να το γυρίσουμε. Καθαρίσαμε το μυαλό μας και τα καταφέραμε. Ήθελε μεγάλη προσπάθεια και μεγάλη ψυχή και τα καταθέσαμε στο παρκέ αυτά τα στοιχεία”.

Κι εκεί που όλοι περίμεναν πως με την Ισπανία τα πράγματα θα είναι ακόμα δυσκολότερα (οι Ίβηρες ήταν πρωταθλητές Ευρώπης), η Ελλάδα έκανε περίπατο. Πως; “Ξέραμε πως είναι μια ομάδα που της αρέσει το ανοιχτό παιχνίδι και το τρανζίσιον. Τους περιορίσαμε στο πέντε εναντίον πέντε και κάναμε πιο εύκολη τη δουλειά για εμάς. Και σ’ αυτό, όπως και στα περισσότερα παιχνίδια, όλα ξεκίνησαν από την άμυνα. Όλες οι ελληνικές ομάδες ξεκινάνε από την άμυνα. Αν έχεις ενέργεια στην άμυνα τότε παίρνεις και ρυθμό στην επίθεση”.

Μια άμυνα “σήμα – κατατεθέν” της φιλοσοφίας που είχε περάσει στην ομάδα ο Ηλίας Παπαθεοδώρου. Ο προπονητής που έκανε… θαύματα με τους πιτσιρικάδες για ακόμα μια φορά κι ας είχε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα με τραυματισμούς λίγο πριν τη διοργάνωση. Ο Μιχάλης Λούντζης στάζει μέλι για τον “μέντορα” της συγκεκριμένης ομάδας. “Είμαστε μαζί πολλά χρόνια κι έχει κάνει πολλά για εμάς. Είμαστε ευγνώμονες που τον είχαμε. Σταθήκαμε πολύ τυχεροί που βρέθηκε στο δρόμο μας. Είναι ένας σπουδαίος προπονητής”.

Λίγο πριν μπει στο αεροπλάνο της επιστροφής για την Αθήνα, μαζί με την υπόλοιπη αποστολή, τον ρωτάμε για τον Παναθηναϊκό. Για τη δική του “επόμενη μέρα” στο τριφύλλι και τι περιμένει σε αυτή. “Δεν περιμένω κάτι συγκεκριμένο. Να σου πω την αλήθεια, δεν το σκέφτομαι αυτή τη στιγμή. Ακόμα σκέφτομαι τα χθεσινά, τη νίκη, το χρυσό, τους πανηγυρισμούς. Από αύριο αυτά”.