Κόλπο ήτανε στημένο…

Ρίξτε μια ματιά στην πλειοψηφία του Τύπου όπως κρέμεται στα μανταλάκια. Παρακολουθήστε τα …ενημερωτικά προγράμματα και τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών. Θα διαπιστώσετε πως το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι αν σημαιοφόρος στα δημοτικά σχολεία θα είναι ή όχι ο καλύτερος μαθητής.

Πηγαίνοντας ελάχιστα πιο πίσω θα διαπιστώσετε πως το σοβαρό πρόβλημα της χώρας είναι τα τηλεφωνήματα του ανεκδιήγητου Πάνου Καμένου σε καταδικασμένο ισόβια για ναρκωτικά και η κριτική που ασκούν κυβερνητικά στελέχη σε αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Δεν είναι στις προθέσεις μου να μηδενίσω την σημασία των συγκεκριμένων θεμάτων, αλλά αυτά είναι τα θέματα που σκιάζουν την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών, την καθημερινότητά μας; Γιατί λοιπόν μας βομβαρδίζουν τα media με αυτά και γιατί σε αυτά τα θέματα επιλέγει η αντιπολίτευση για να στριμώξει την κυβέρνηση λες και δεν υπάρχουν άλλα που μας κάνουν τον βίο αβίωτο; 

Σε αγαστή συνεργασία τα κυρίαρχα media και η εκ δεξιών αντιπολίτευση της μνημονιακής κυβέρνησης επιχειρούν να μας πείσουν πως τα θανάσιμα αμαρτήματα της κυβέρνησης Τσίπρα είναι η …απέχθειά της για την αριστεία, η πρόθεσή της να καταργήσει την προσευχή και τις παρελάσεις, να αφαιρέσει την σημαία από τον καλύτερο μαθητή στο Δημοτικό!

Εδώ ο κόσμος χάνεται και η αντιπολίτευση χτενίζεται. Την ενοχλεί που κυβερνητικά στελέχη σχολιάζουν αρνητικά αποφάσεις των ανωτάτων Δικαστηρίων αλλά δεν βρίσκει λέξη να πει όταν οι εταίροι-δανειστές αξιώνουν να απαλλαγούν από κάθε κατηγορία ο τότε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του λεγόμενου Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων ώστε να μπορούν να ξεπουλούν ανενόχλητοι την Δημόσια Περιουσία. Εκεί σιωπή και υποκρισία. Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στα αλεύρια. Όταν συμφωνείς με την οικονομική πολιτική αυστηρής λιτότητας και υποτίμησης της μισθωτής εργασίας που εφαρμόζει η κυβέρνηση πρέπει να βρεις κάτι εύπεπτο για να την αντιπολιτευτείς.

Έτσι την κατηγορείς ότι υπερασπίζεται τον Μαδούρο, τα βάζει με «τας παραδόσεις του Έθνους» και είναι έτοιμη να παραδώσει τα Πανεπιστήμια στους φοιτητές και δι αυτών στους μπαχαλάκηδες(!) Διαβάζεται βέβαια και από την ανάποδη. Η κυβέρνηση της «κάποια φορά Αριστεράς» αφού εφαρμόζει πιστά τον τυφλοσούρτη της λιτότητας και των μνημονίων που της επιβάλλουν οι εταίροι-δανειστές πασχίζει να διασώσει την αριστερή καταγωγή της με δειλά μέτρα εκσυγχρονισμού που στην Ευρώπη είναι γεγονός δεκαετίες.

Πρόκειται για ένα στημένο κόλπο όπου οι πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος πασχίζουν να αναδείξουν τις διαφορές που τάχα έχουν για να περιχαρακώσουν ή να αυξήσουν οριακά την εκλογική τους πελατεία. Ένα θέατρο σκιών το οποίο σερβίρουν στους πολίτες τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Εδώ την μερίδα του λέοντος έχει η αξιωματική και λοιπή μνημονιακή αντιπολίτευση, την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί άγαρμπα και μέχρι τώρα αναποτελεσματικά, να εγκαταστήσει τη δική της. Όλα αυτά μακριά από τα υπαρκτά και διαρκώς οξυνόμενα προβλήματα της κοινωνίας που καθημερινά οδηγείται σε αδιέξοδο την ώρα που η επιχειρηματική ελίτ συνασπίζεται για να πετύχει την περιφρούρηση των κερδών της, την περαιτέρω μείωση του κόστους της εργασίας.

Όποιος τυχόν δεν το καταλαβαίνει ας περιμένει την περίφημη τρίτη αξιολόγηση που ξεκινά τον ερχόμενο Σεπτέμβριο και αναμένεται να σαρώσει ότι παραμένει όρθιο από εργασιακά δικαιώματα και συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ήδη έγινε γνωστό πως ενώ η ανεργία παραμένει σε τρομακτικά επίπεδα, οι αμοιβές που προσφέρονται σε όποιους βρίσκουν επιτέλους δουλειά δεν ξεπερνούν τα 400 ευρώ καθαρά. Μπορεί κανείς να ζήσει με τέτοιους μισθούς.

Μπορεί άραγε η κραυγάζουσα αξιωματική αντιπολίτευση να μας ενημερώσει πως θα αντισταθεί στην επερχόμενη λαίλαπα που έχει ήδη εισβάλει και απειλεί να παρασύρει κάθε εργαζόμενο. Ούτε μπορεί ούτε θέλει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σκούζει επειδή δεν θα κρατά την σημαία ο καλύτερος μαθητής. Αν ο μαθητής αυτός μετά από χρόνια θα δουλεύει και θα πεινάει ταυτόχρονα δεν την απασχολεί. Τσιμουδιά δεν βγάζει.

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση μας οδηγούν από κοινού στον κοινωνικό όλεθρο «υπό τας εντολάς» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και επιχειρούν να μας αποκοιμίζουν με τις τάχα μεγάλες διαφορές που τους χωρίζουν…

Υ.Γ Στη μνήμη της Αρλέτας….