Γιάννης Μόρτζος στο www.pagenews.gr: “Θα βγούμε από το τούνελ, αλλά με βαριά τραύματα…”

Στο Θέατρο Τέσσερις Εποχές – Γιάννης Μόρτζος επαναλαμβάνεται για τρίτη χρονιά, λόγω επιτυχίας, από την Παρασκευή 20 Οκτωβρίου το έργο «Ελευθέριος Βενιζέλος» του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόρτζου, με τον ίδιο στον ομώνυμο ρόλο και την Γιούλη Ζήκου στο ρόλο της Έλενας Βενιζέλου.

Στη συνέντευξή του στο www.pagenews.gr μίλησε για την πολιτική κατάσταση της χώρας, την παράσταση Ελευθέριος Βενιζέλος, τον πολιτισμό και το ρόλο της τηλεόρασης.

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

– Τι πραγματεύεται η παράσταση ”Ελευθέριος Βενιζέλος” και γιατί μας προτρέπετε να τη δούμε;

Το θεατρικό έργο ”Ελευθέριος Βενιζέλος” έχει μεγάλη απήχηση στο κοινό επειδή μέσα απ’ αυτήν την παράσταση ανακαλύπτουμε άγνωστες πτυχές της ζωής και του έργου του μεγάλου οραματιστή.

Ογδόντα χρόνια μετά το θάνατό του, οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την πορεία και τη δράση της ιστορικής αυτής προσωπικότητας, που ξεκίνησε με την Κρητική Επανάσταση, στη συνέχεια διπλασίασε τα σύνορα της Ελλάδας, κέρδισε δύο Βαλκανικούς Πολέμους και βρέθηκε κατά τον Παγκόσμιο Πόλεμο με την πλευρά των νικητών. Μέσα από μια αναμέτρηση με το χρόνο, η μορφή του Ελευθέριου Βενιζέλου περνά από σκηνή σε σκηνή φωτίζοντας γεγονότα, συμβάντα και άγνωστες πτυχές της ζωής του. Πραγματεύεται τα νεανικά του χρόνια, την Κρήτη, τις γυναίκες που αγάπησε, τα επιτεύγματα και τα λάθη των πολιτικών του επιλογών, τις νίκες και τις ήττες του. Τα ως άνω, «υφαίνονται θεατρικά» μέσα από την σκηνοθετική δεινότητα του Γιάννη Μόρτζου, που συνάμα υποδύεται και τον μεγάλο πολιτικό άνδρα.

– Πότε ξεκίνησαν οι παραστάσεις και πόσο θα διαρκέσουν;

Το θεατρικό έργο ”Ελευθέριος Βενιζέλος” παίζεται στο θέατρο ”Τέσσερις Εποχές – Γιάννης Μόρτζος” στην Πλατεία Αμερικής, Μοσχονησίων 36. Έχουμε τέσσερις παραστάσεις, Πέμπτη – Κυριακή. Σκοπεύω να κρατήσω την παράσταση αυτή για όλη τη σεζόν, για να μπορέσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι φίλοι του καλού θεάτρου να έρθουν να μάς δουν και να συνομιλήσουμε μαζί τους. Πάντα μετά το πέρας της παράστασης, συνομιλούμε με το κοινό μας γιατί πιστεύουμε στην αμφίδρομη επικοινωνία. Άλλωστε, μέσω του θεάτρου καλούμαστε να αφυπνίσουμε συνειδήσεις και να αφήσουμε το λιθαράκι μας στην κοινωνία και την εξέλιξη του τόπου.

Ο θίασος περιλαμβάνει οκτώ άτομα και μπορώ να πω ότι όλοι οι συμμετέχοντες δίνουν την ψυχή τους στο σανίδι γιατί πιστεύουν ότι επιτελούν ένα σημαντικό έργο. Τα χρήματα με τα οποία αμείβονται οι συνεργάτες μου είναι ασήμαντα, αλλά πραγματικά ο σκοπός μας είναι να προσφέρουμε και όχι να μας προσφέρουν.

– Αυτός ήταν και ο λόγος που επιλέξατε το θεατρικό έργο ”Ελευθέριος Βενιζέλος”;

Ακριβώς. Ο κύριος λόγος είναι ότι θεωρώ πως είναι πολύ κατάλληλη στιγμή να γίνει στο κοινό μια αναδρομή στην εποχή του Βενιζέλου και πόσο ρόλο έπαιξε η προσωπικότητα και το όραμα του πολιτικού αυτού σε μια καίρια στιγμή της Ελλάδας που ήταν σε… σχεδόν εθνικό πένθος, λόγω της ήττας που είχε δεχθεί από τους Τούρκους το 1897.

Η Ελλάδα των αρχών του 20ου αιώνα είναι ένα… μισό κράτος, με πολλή φτώχεια και δυστυχία και με πλήρη ανικανότητα διοίκησης αλλά και διεκδίκησης των χαμένων εδαφών από τους πολιτικούς του τότε.

Μέχρι στιγμής, κανείς άλλος από πλευράς θεάτρου δεν έχει ασχοληθεί με τον μέγιστο αυτό άνδρα και την προσφορά του στην πατρίδα. Κάτι το οποίο νομίζω ότι το έπιασα στο μυαλό μου και στη σκέψη μου την κατάλληλη στιγμή.

– Πόσο σάς ταλανίζουν αυτές οι εικόνες που υπάρχουν γύρω μας, στην Ελλάδα αλλά και ανά τον κόσμο;

Η Ελλάδα είναι μια χώρα υπό περιορισμό. Μια χώρα που δεν έχει λόγο όπως είχε κάποτε, επί Βενιζέλου τουλάχιστον, στο διεθνές πολιτικό στερέωμα. Τα τελευταία χρόνια, εννοώντας από τη Μεταπολίτευση και έπειτα, η Ελλάδα ενώ είχε στόχους δεν πέτυχε το ζητούμενο, που δεν ήταν άλλο από την εθνική μας ανεξαρτησία, που είναι και το κυρίως ζητούμενο.

– Είστε αισιόδοξος για το μέλλον της χώρας και για την αντίδραση του κόσμου, ή θεωρείτε ότι είμαστε ένας φυγόπονος λαός που βολεύεται στον καναπέ του;

Ο λαός και η χώρα μας έχει περιέλθει σε αδράνεια, η οποία δεν του δίνει αισιοδοξία για το μέλλον. Είναι αδικαιολόγητη η αδράνεια. Φταίει το ότι ο λαός μας έχει χάσει το εθνικό του στίγμα. Δυστυχώς είναι στο DNA μας ο ραγιαδισμός, αλλά πότε πότε ξυπνάμε από το λήθαργό μας , μέχρι να ξαναβυθιστούμε. Εικάζω πως θα βγούμε από το τούνελ, αλλά με βαριά τραύματα. Γι’ αυτό και θα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι αλλά και προετοιμασμένοι για την επόμενη φάση. Προετοιμασία ίσον παιδεία και πολιτισμός.

– Θεωρώ ότι στην εποχή που ζούμε, η ιδιωτική τηλεόραση έχει βλαπτικό χαρακτήρα. Θα μπορούσε να υπάρχει ένα μίγμα εκπομπών και μια φραγή σε ”ρηχά” προγράμματα;

Η τηλεόραση στην Ελλάδα, από τη στιγμή που έγινε ιδιωτική, έχει πάρει στραβό δρόμο. Φανταστείτε κάποιον που τού έχουν δώσει ένα όπλο για αμυντικούς σκοπούς κι εκείνος το χρησιμοποιεί για να σκοτώνει. Σκοτώνει τη νεολαία η τηλεόραση, σκοτώνει και τους ενήλικες. Η προσφορά της , δε, είναι πλήρως αρνητική. Η κρατική τηλεόραση θα έπρεπε να είχε κρατική υπόσταση, προσφέροντας πολιτισμό, ενημέρωση και επιμόρφωση, αλλά εγκληματεί προσφέροντας μόνο διαστρεβλωμένη ενημέρωση.

– Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απέχετε από την τηλεόραση;

Ακριβώς! Εγώ αλλά και αρκετοί άλλοι συνάδελφοί μου έχουμε πολύ ωραίες ιδέες στο μυαλό μας, οι οποίες θα ανέβαζαν την αισθητική πλευρά του μέσου. Ωστόσο, δε μας δέχονται και γι’ αυτό και είμαστε στην απέξω. Οι Διευθυντές Προγράμματος, δεν ενδιαφέρονται για προτάσεις οι οποίες είναι ποιοτικές, αλλά αυτές που καταβαραθρώνουν την ψυχή μας, επειδή είναι εύπεπτες, εμπορικές και με χαμηλό κόστος.

– Το Υπουργείο Πολιτισμού στηρίζει την τέχνη;

Σήμερα, Υπουργείο Πολιτισμού- με την έννοια της Δημοκρατίας- δεν υφίσταται. Είναι πλέον ένας διαχειριστικός οργανισμός που κάνει ό,τι νομίζει και ό,τι θέλει, λόγω των αδαών που το στελεχώνουν.

Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Η σύγχρονη πολιτική του κράτους έχει στόχο μόνο να διεκπεραιώνει τα σημερινά θέματα. Δεν υπάρχει παιδεία, ούτε όραμα.

– Πώς πιστεύετε ότι μια οικογένεια μπορεί να περάσει αρχές και αξίες και να γαλουχήσει τη νέα γενιά ώστε να σπάσει το απόστημα της αμορφωσιάς και του ”ωχαδελφισμού”;

Κάθε οικογένεια έχει μεγάλη ευθύνη για τα παιδιά της. Πρέπει να γνωρίζει ότι τα παιδιά θέλουν άλλου είδους μεταχείριση. Η εκπαίδευση, όπως ορίζει το υπουργείο παιδείας σπρώχνει τα παιδιά μας αλλά και εμάς τους ιδίους στο να είμαστε φυγόπονοι και αδαείς.

– Πόσο δύσκολο είναι να είστε θιασάρχης;

Είναι δύσκολο. Από τη στιγμή που σχεδιάζεις και θέλεις να φτιάξεις ένα θίασο, «το κεφάλι σου είναι στο ντορβά». Το λέω αυτό για να το καταλάβουν μερικοί που αμφιβάλλουν. Εμείς οι ηθοποιοί είμαστε με τα νέα δεδομένα στο στάδιο της ανέχειας.

– Κλείνοντας τη συνέντευξή μας τι θα ευχόσασταν κύριε Μόρτζο;

Σ’ αυτή τη ζοφερή εποχή που ζούμε, η μόνη μας ελπίδα είναι να μαθαίνουμε, να διαβάζουμε, να μελετάμε και να ερχόμαστε σε επαφή με τον πολιτισμό.

Εύχομαι να κάνουμε προσπάθειες ώστε να βγούμε από αυτή τη χοάνη, με την αίσθηση ότι η Ελλάδα μπορεί. Η πατρίδα και στο παρελθόν αντιμετώπισε παρόμοιες δυσκολίες και μπόρεσε να ανακάμψει. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε πει: «οι πολιτισμένοι λαοί κερδίζουν την εξουσία με την ψήφο των πολλών, κυβερνώνται με την ικανότητα των ολίγων και μεγαλουργούν με την πνοή του ενός».