Ποιον ενοχλεί ο ελέφαντας στο δωμάτιο;

Άσε και το άλλο. Κοιτάζεις τους διπλανούς σου, το περιβάλλον σου. Φαίνονται απόλυτα εξοικειωμένοι με τη συγκεκριμένη εικόνα. Είναι για εκείνους τόσο αυτονόητη η συμβίωση με τον γκρίζο γίγαντα, που πραγματικά εντυπωσιάζεσαι! Τώρα, αν εσύ νιώθεις ότι περιορίζεσαι και σε πιάνει δυσφορία, ίσως πρέπει να το ψάξεις. Είναι ξεκάθαρα δικό σου το πρόβλημα, όχι των άλλων. Και σε καμία περίπτωση δε φέρει ευθύνη ο ελέφαντας!

Μερικές φορές, αναρωτιέσαι αν τον βλέπεις μόνο εσύ. Αν μόνο εσύ αντιλαμβάνεσαι τις διαστάσεις του, αν μόνο εσύ θεωρείς ότι η θέση του δεν είναι μέσα στο δωμάτιο. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η απάντηση είναι «όχι». Τον βλέπουν κι οι άλλοι, πίστεψέ με. Έχουν πλήρη γνώση και συναίσθηση της παρουσίας του κι ας προσπαθούν να δείξουν ότι τον έχουν συνηθίσει ή ότι δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθός του ως αυτό που πραγματικά είναι. 

«Τότε;», θα μου πεις. «Τότε γιατί δεν αντιδρούν; Γιατί κανείς δε λέει τίποτα; Γιατί δεν κάνουν κάτι;». Εδώ θα με αναγκάσεις να σε στεναχωρήσω και δεν το θέλω. Σου είπα ότι τον βλέπουν, όχι ότι έχουν οποιαδήποτε διάθεση ή πρόθεση να αντιδράσουν στην παρουσία του. Πιθανότατα, προτιμούν ν’ αποφεύγουν και κάθε συζήτηση σχετική με το θέμα.

Θα τους ακούσεις να λένε «αχ, έχει λίγη σκόνη εκεί, στη δεξιά γωνία, την βλέπετε κι εσείς;» και θα νομίζεις ότι σου κάνουν πλάκα. Θα τρελαίνεσαι, καθώς θα συνειδητοποιείς ότι καθετί μικρό και ασήμαντο μπορεί ν’ αποτελέσει θέμα πολύωρων συζητήσεων, αλλά ο ελέφαντας ποτέ. Δεν τ’ ακουμπάμε τα μεγάλα ζητήματα, δε μας παίρνει, πώς αλλιώς να στο πω!

Τώρα, αν εσύ προτίθεσαι να κάνεις την επανάστασή σου και να είσαι αυτός που θα σηκωθεί όρθιος και θ’ αναφωνήσει: «Μέσα στο δωμάτιο υπάρχει ένας τεράστιος ελέφαντας και θέλω να συζητήσουμε γι’ αυτόν!», τι να σου πω… Χαρά στο κουράγιο σου και μπράβο σου! Φαντάζομαι ότι κάθε 100 – 200 χρόνια θα γεννιέται κι ένας τέτοιος άνθρωπος, δεν μπορεί! 

Να ξέρεις, όμως. Μην κάνεις την κίνηση έχοντας άγνοια κινδύνου. Να είσαι προετοιμασμένος. Αυτός που μιλάει για όσα οι άλλοι σκόπιμα αποσιωπούν, διώκεται από την ομάδα. Γίνεται το μαύρο πρόβατο και απομονώνεται. Θεωρείται επικίνδυνος, ταραχοποιό στοιχείο. Παύει να ανήκει.

Είναι δύσκολο να κάνεις κάτι που δεν κάνει κανείς άλλος απ’ όσους σε περιστοιχίζουν. Είναι ακόμα πιο δύσκολο να θίξεις τα «κακώς κείμενα» και να τολμήσεις όσα οι υπόλοιποι φοβούνται. 

Η κοινωνία θέλει τα «καλά» σου στοιχεία που εξυπηρετούν τους στόχους της. Αυτά θα στα ρουφήξει μέχρι τελευταίας σταγόνας. Τ’ άλλα στοιχεία σου, αυτά που σε κάνουν να είσαι εσύ και όχι ο διπλανός σου, τα αγνοεί σκόπιμα. Πολλές φορές, τα χλευάζει κιόλας, για να σου δημιουργήσει αίσθημα ντροπής και να μην ορθώσεις ποτέ ένα ανάστημα «επικίνδυνο» για τους σκοπούς της.

Η κοινωνία θέλει τον ελέφαντα να στέκει περήφανος στη μέση του δωματίου. Τη βολεύει η ύπαρξή του, να το θυμάσαι. Εσύ, όμως, δε φτιάχτηκες για να στριμώχνεσαι σε γωνίες. Φτιάχτηκες για να είσαι ελεύθερος. 

Αν αντέχεις, να το θυμάσαι κι αυτό.