Hubert de Givenchy: To σημείο G

Θεωρώ ότι, στο στερέωμα της μόδας, το σημείο G το κατέχει αδιαφιλονίκητα ο Givenchy (ούτε ο Gucci, ούτε ο Galliano ή ο όποιος άλλος). Με άπειρη αγάπη, λεπτότητα και θαυμασμό, οδήγησε επί δεκαετίες τις πελάτισσές του να βρουν το δρόμο προς το όραμα του εαυτού τους.

Να σας θυμίσω την Όντρεϊ Χέμπορν; τη δούκισσα του Ουίντσορ; την Τζάκι Κέννεντι; τις κοσμικές Παριζιάνες, σταρ και πελάτισσες από όλα τα πλάτη της γης; Από τότε που εμφανίστηκε 17 χρονών, μόλις είχε τελειώσει ο πόλεμος, στο Παρίσι, με τα σχέδιά του υπό μάλης, και ζήτησε να δει τον μέγα μετρ Balenciaga (όπου του εδήλωσαν στην υποδοχή του οίκου «άκουσε να δεις, παιδάκι μου, ο κύριος Balenciaga δεν δέχεται ποτέ και κανέναν») και για καμιά πενηνταριά χρόνια, κινήθηκε στον στενό κύκλο των μεγάλων δημιουργών. Και γι’ αυτό τον εμπιστεύθηκαν όλες (όσες είχαν την οικονομική δυνατότητα, εννοώ). 

Υφάσματα που κεντρίζουν τη φαντασία, μάλλινα κρεπ, σατέν, ζορζέτες, οργάντζες, σαντούγκ, δέρματα και γούνες. Αλλά και σχέδια πότε γεωμετρικά και περίπλοκα (ονειρεμένες τουαλέτες) και πότε άφατης απλότητας (τα μίνιμαλ φορέματα που έγιναν σήμα κατατεθέν της Όντρεϊ Χέμπορν σε διάφορες ταινίες). 

Όσοι εξ υμών θυμούνται την ταινία «Έξυπνο μουτράκι» (δηλ. το «Funny Face»), θα θυμούνται ότι ορισμένες σκηνές είναι γυρισμένες σε έναν οίκο μόδας, ο οποίος εν προκειμένω είναι του Givenchy με τη θρυλική (και πολύ αγαπημένη μου) Dovima στο ρόλο της αυταρχικής διευθύντριας (η Μιράντα Πρέσλι, δηλ. Μέριλ Στρήπ, και η Γουίντουρ ήρθαν πολύ αργότερα).

Τα τελευταία αρκετά χρόνια ο Givenchy είχε αποσυρθεί από τη διεύθυνση και δημιουργία του οίκου του, αλλά το 2017 είδαμε μία αναδρομική έκθεση στο Calais Lace Museum, όπου παρέλασαν ορισμένες πολύ χαρακτηριστικές δημιουργίες του. Αλλού έβλεπες την Wallis Simpson με το πένθιμο ένδυμα που σχεδιάστηκε και ράφτηκε κατεσπευσμένως. Είπαμε, πέθανε ο σύζυγος, αλλά μην βάλουμε και πλερέζες. Κάτι κομψό. Πάρα πέρα, την Τζάκι με μακρύ σατέν σε λευκό. Σε διάφορες στιγμές πεταγόταν η Όντρεϊ, με κοντό φόρεμα από μαύρη δαντέλα, ή μαύρο σατέν, κοντά παλτουδάκια, και με το μικρό καπελάκι που αγκαλιάζει την κορυφή του κεφαλιού. Σε όλα τα χρώματα.

Αυτή όμως που έκλεβε την παράσταση ήταν η Capucine (κάπου θα έχετε δει έναν Ροζ Πάνθηρα, δεν μπορεί, θα τη θυμάστε, αν όχι, ψάξτε φωτό). Τη βλέπαμε σε μία γιγάντια φωτογραφία με τουαλέτα γκρι μαύρη σε κάποιο πάρτυ. Και ακριβώς μπροστά από αυτή τη φωτογραφία, υπήρχε η ίδια η τουαλέτα. Da morire.

Για να ευχαριστήσει τους διοργανωτές της έκθεσης ο Givenchy, τους σχεδίασε και ένα φουλάρι, αποκλειστικά για την έκθεση. Ίσως αυτό το φουλάρι να είναι και η τελευταία του δημιουργία; Θα το μάθουμε εν καιρό…