Πέταλο Μαλιακού, ένα κουφάρι κακών αναμνήσεων

Ένα οδηγός νταλίκας, στην παλιά Εθνική οδό ίσα που προλαβαίνει να εισέλθει μετά την τελευταία στροφή, στο κανονικό ρεύμα κίνησης του, μετά από μια απρόβλεπτη – ανόητη και επιπόλαιη! – αντικανονική προσπέραση, προσπερνώντας οριακά – και για λίγα εκατοστά τη νέα οδηγό, που μάλλον είδε για πρώτη φορά τον Άγιο Πέτρο τόσο κοντά της – και λίγα χιλιόμετρα πριν τον Άγιο Κωνσταντίνο.

Η τύχη ήταν με το μέρος της. Λίγα εκατοστά αέρα, της χάρισαν τη ζωή. Λίγα χιλιοστά δευτερολέπτου φάνηκαν σωτήρια για αυτήν και την οικογένεια της, που την περίμεναν για το Πάσχα.

Αυτή η εικόνα, αυτή η ιστορία είχε καλή κατάληξη. Υπάρχει και η κακή. Εκεί, όπου οι οδηγοί, οι επιβάτες, νέοι, μεγάλοι, παιδιά, οικογένειες είδαν τον τελευταίο φως της ζωής τους. Σε ένα δρόμο όπου έχουν χαθεί, αδίκως, εκατοντάδες ζωές. Σε ένα υπερφορτωμένο και άθλιο οδικό δίκτυο, που άφησε ανάπηρους, ξεκλήρισε ολόκληρες οικογένειες.

Η «γραφική» Εθνική οδός, όπως την γνωρίζαμε – με τον Άγιο Κωνσταντίνο, τη Στυλίδα κ.α.– δεν υπάρχει πια. Έχει πλέον το ρόλο ενός συνταξιούχου επαρχιώτη, που, ξεκουράζεται μετά από 50 χρόνια πλήρους εργασίας.

Όμως, το πέταλο του Μαλιακού άφησε πολλά θύματα. Και σημάδια, με εκκλησάκια, που φανερώνουν ότι κάποιοι έχουν γλιτώσει, και κάποιοι δυστυχώς δεν τα κατάφεραν.

Είτε επειδή δεν φορούσαν ζώνη ασφαλείας, είτε επειδή άργησε να έρθει το ασθενοφόρο. Κάθε μέρα και μια θλιβερή ιστορία παιζόταν με νταλίκες, αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες. Και Πάσχα και Χριστούγεννα παιζόταν το …θείο δράμα, σε ένα δρόμο που έδειχνε το σκληρό του πρόσωπο, που δεν συγχωρούσε κανένα λάθος.

Κάθε Πάσχα και μια εμπειρία. Θλιβερή τις περισσότερες φορές. Με ώρες μποτιλιαρισμάτων, αγανάκτηση, και την απορία να επαναλαμβάνεται κάθε φορά:

“Τι έγινε πάλι;” Η είδηση του τροχαίου δυστυχήματος στην Εθνική οδό, στο πέταλο του Μαλιακού ήταν μια συνήθεια. Κάθε Πάσχα.

Ασθενοφόρα, πυροσβεστικά, και εκκωφαντική σιωπή. Και η αντίδραση πάντα η ίδια, μόλις προσπερνούσες την άμορφη μάζα των αυτοκινήτων. Το τιμόνι «πάγωνε», τα χείλια ίσα που έβγαζαν λέξεις και μια μόνο ευχή. Να φθάσουμε σπίτι μας και ας είναι ότι ώρα είναι. «Καμία επιπολαιότητα από εδώ και πέρα», υποσχόσουν στον εαυτό σου, καμία προσπέραση χωρίς ορατότητα.

Και όμως. Το διαολεμένο μας μεσογειακό DNA, η κακιά φάρα που κρύβουμε πίσω από το τιμόνι, δεν κρατάει τις υποσχέσεις. Στα επόμενα χιλιόμετρα, οι οδηγοί που μαζεύονταν όπως η χελώνα στο καβούκι της, ξετύλιγε σε χρόνο ντε – τε τις αγωνιστικές, επιθετικές ορέξεις του, έτοιμος να εκθέσει τις ζωές των συνετών, των ανυποψίαστων οδηγών που δεν γνώριζαν ότι σήμερα, είναι η σειρά τους.

Το Πέταλο του Μαλιακού είναι ένα κουφάρι κακών αναμνήσεων. Ένας γερασμένος δρόμος που η άσφαλτος του κρύβει πολλά σημάδια. Σημάδια στις μπαριέρες, στα δέντρα, στις ψυχές όσων έχουν χάσει τους δικούς τους ανθρώπους σε μια στιγμή.

Πλέον, η Νέα Εθνική οδός είναι γεγονός, εδώ και δύο πλέον χρόνια. Ένας δρόμος ασφαλής, καινούργιος, που διασφαλίζει υψηλά ποσοστά ασφαλούς οδήγησης.

Ένας δρόμος που σου δίνει την αίσθηση, ότι, βρίσκεσαι σε άλλη χώρα. Μόνο που σε αυτή τη χώρα, οι οδηγοί παραμένουν κολασμένοι, έτοιμοι να παλέψουν με τον δαίμονα του τιμονιού, να κάνουν οτιδήποτε μπορούν για να τσαλακώσουν – να ακυρώσουν – κάθε «πυλώνα» οδικής ασφάλειας, που παρέχει η πιο σύγχρονη Εθνική οδός, στην χώρα μας – μαζί με την Εγνατία Οδό.

Η οδική ασφάλεια είναι στο χέρι μας. Και οι νέοι δρόμοι την ενισχύουν. Ας το εκμεταλλευτούμε! 

Όλα τα νέα του αυτοκινήτου και όχι μόνο στην ειδική κατηγορία του www.pagenews.gr