Από τον Σηκουάνα στη Συγγρού

Αυτή η Παγκόσμια Έκθεση του 1900, που σας έλεγα στο προηγούμενο, με θέμα «Απολογισμός ενός αιώνα», ήταν ένας ύμνος στα επιτεύγματα της τεχνολογίας, ένα πανόραμα με παντός τύπου μηχανές, ντίζελ, αυτοκίνητα, κινηματογράφο, τηλεσκόπια, ό,τι πρωτοποριακό είχε κατασκευαστεί μέχρι τότε.

Αυτά όλα δε πλαισιωμένα με Πύργο του Άιφελ, ειδικά για την περίσταση κτήρια (Grand και Petit Palais), καινούργιο μετρό (τότε εγκαινιάστηκε) και κάτι σαν κυλιόμενο τάπητα μήκους γύρω στα τρία χιλιόμετρα που μετέφερε τους επισκέπτες από το ένα περίπτερο στο άλλο.

Και όταν λέμε περίπτερα, δεν εννοούμε σταντ, εννοούμε κτήρια μεγέθους ενός πύργου, μιας παγόδας ή ό,τι επέλεγε κάθε χώρα, τα οποία στήθηκαν κατά μήκος του Σηκουάνα (και σε σχήμα Γ) από τον Πύργο του Άιφελ μέχρι το Μέγαρο των Απομάχων και το Grand Palais. 

Η Ελλάδα αποφάσισε να συμμετάσχει με ένα κτίσμα που θα θυμίζει μεν Ελλάδα, αλλά δεν θα είναι η Ακρόπολη. Αποφάσισαν έναν βυζαντινό ναό. Η κατασκευή θα γινόταν στη Γαλλία προφανώς. Επελέγη ένας αρχιτέκτονας που λεγόταν Lucien Magne (Λυσιέν Μανι, το τελευταίο νι πελοποννησιακό), και ειδικευόταν σε αναστηλώσεις εκκλησιαστικών κτισμάτων, αλλά και σε εξ αρχής κατασκευές (πχ μεγάλη εκκλησία και τοπόσημο του Παρισιού στο λόφο της Μονμάρτρης).

Στρώθηκε ο άνθρωπος και έφτιαξε σχέδια για σταυροειδή μετά τρούλου, με σκελετό από χυτοσίδηρο και λεπτούς τοίχους από κοκκινωπό τούβλο σε οριζόντιες ταινίες, όπως στην βυζαντινή τοιχοποιία. Για διακόσμηση, έβαλε ψηλά ταινία από τυρκουάζ κεραμικά πλακάκια. Σκεπή από κόκκινα κεραμίδια. Το εσωτερικό του περιπτέρου μάλλον λιτό, από ό,τι βλέπω σε κάποια φωτογραφία (δεν σώζονται και πολλές).

Μόλις τελείωσε με το καλό η έκθεση, ετέθη ένα θέμα τι θα γίνει με το κτίσμα. Οι άλλες χώρες δεν ξέρω τι αποφάσισαν, εμείς πάντως αποφασίσαμε ότι είναι κρίμα να το διαλύσουμε (πως το πάθαμε αυτό, δεν ξέρω) και καλό θα ήταν να μεταφερθεί στην Ελλάδα. Το λύσανε, λοιπόν, και το μετέφεραν (μπορεί να είναι και το πρώτο λυόμενο κτίσμα της Αθήνας) στην οδό Συγγρού, όπου είχαν μόλις τεθεί τα θεμέλια για μια εκκλησία στο σημείο που είχε γίνει προ καιρού αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του Γεωργίου Α’. Άγιος Σώστης, λοιπόν. Είναι απέναντι από το Πάντειο και λίγο πιο κάτω, όπως κατεβαίνετε προς τη θάλασσα.

Αν τύχει, τώρα, και σας καλέσουν σε κανένα γάμο ξαδέρφης, βαφτίσια συγγενικού μπέμπη ή κάτι ανάλογο, μπείτε να ρίξετε μια ματιά. Ο σκελετός από χυτοσίδηρο ήταν μεγάλο όνειρο της βιομηχανικής επανάστασης. 

Μετά το ρίξαμε στα μπετά.

Για περισσότερα… EyeWitness άρθρα πατήστε εδώ