Όταν πέθανε ο Τίτο, έκλαψε το ποδόσφαιρο (vids&pics)

Όταν ο Πεπ Γκουαρντιόλα ανακοίνωνε την αποχώρησή του από τον πάγκο της Μπαρτσελόνα, έδειχνε στους διοικούνες την ομάδα τον επόμενο. Ο φίλος του, Τίτο Βιλανόβα, θα ήταν ο άνθρωπος που θα μπορούσε (σύμφωνα με τον Πεπ) να συνεχίσει το δικό του, υπέροχο έργο. Να συνεχίσει να παρουσιάζει εκείνο το εξωπραγματικό ποδόσφαιρο που έπαιζε τον καιρό εκείνο η Μπάρτσα.

Ο Τίτο είχε την ευκαιρία να γράψει τον δικό του μύθο. Όμως το όνειρό του κράτησε για λίγο. Μόλις δύο χρόνια παρουσίας στον πάγκο της αγαπημένης του Μπαρτσελόνα, ο καρκίνος, αυτή η ξετσίπωτη αρρώστια, κάνει την εμφάνισή του. Και παίρνει την πρώτη του νίκη. Αναγκάζει τον Βιλανόβα να αφήσει τον πάγκο των μπλαουγκράνα.

«Ευχαριστώ Μπαρτσελόνα, ευχαριστώ τον καθένα από εσάς. Μετά από πέντε υπέροχα χρόνια ως μέλος μιας ομάδας που θα έκανε πραγματικότητα το όνειρο κάθε προπονητή, ήρθε η ώρα στην επαγγελματική ζωή μου που πρέπει να αφιερώσω όλη τη δύναμη και την ενέργεια μου στη νόσο με την οποία διαγνώστηκα πριν από ενάμισι χρόνο.

Η θεραπεία που θα λάβω από εδώ και πέρα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γιατρών, δεν θα μου επιτρέψει να αφιερωθώ 100% στις υποχρεώσεις του πρώτου προπονητή ενός συλλόγου όπως είναι η Μπαρτσελόνα. Θα παραμείνω κοντά και θα συνεχίσω να δουλεύω για τον σύλλογο που αγαπώ τόσο σε άλλους αθλητικούς τομείς…», θα έγραφε ο ίδιος στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του στο σύλλογο.

Μόλις ένα χρόνο μετά, στις 25 Απριλίου 2014, ο καρκίνος κερδίζει ολοκληρωτικά. Εκείνο το πρωινό οι καμπάνες στο καταλανικό χωριό Μπελκαΐρε ντ’Εμπορντα, ηχούν πένθιμα. Ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός – και όχι μόνο – πλανήτης παγώνει. Ο Τίτο Βιλανόβα έχει σιγήσει για πάντα. Ο καρκίνος τον έχει πάρει μακριά απ’ τον κόσμο και το ποδόσφαιρο σε ηλικία μόλις 45 ετών. Στην πιο παραγωγική και ονειρεμένη στιγμή της ζωής του.

Ο Φράνθεσκ «Τίτο» Βιλανόβα, όπως είναι το πλήρες όνομα του, γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου του 1968. Σαν ποδοσφαιριστής δεν κατάφερε να ξεχωρίσει. Ο Βιλανόβα αγωνίστηκε ως κεντρικός χαφ για 13 χρόνια, από το 1988 ως το 2001. Έπαιξε στις Μπαρτσελόνα Β’, Φιγκέρες, Θέλτα, Μπανταγιόζ, Μαγιόρκα, Γέιδα, Έλτσε και Γκράμενετ, καταγράφοντας συνολικά παραπάνω από 300 συμμετοχές σκοράροντας 26 γκολ.

Το 2007, ο Πεπ Γκουαρδιόλα εκτιμώντας τις ποδοσφαιρικές του γνώσεις, τον πήρε ως βοηθό του στην Μπαρτσελόνα Β’. Την πρώτη κιόλας χρονιά κατέκτησαν το πρωτάθλημα της τρίτης κατηγορίας και την άνοδο στη Segunda. Όταν ο Γκουαρδιόλα προσελήφθη ως προπονητής στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα, πήρε μαζί του και τον Τίτο. Η χημεία τους απίστευτη και γίνεται φανερή χρόνο με το χρόνο. Στο δημιούργημά τους. Στην Μπαρτσελόνα και τα επιτεύγματά της.

Πρωτάθλημα, Κύπελλο Ισπανίας αλλά και Champions League στην πρώτη κιόλας σεζόν τους στο τιμόνι των «μπλαουγκράνα». Ακολουθούν άλλα δύο πρωταθλήματα, 1 Champions League και 2 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων.

Όταν ο καρκίνος του χτύπησε την πόρτα

Το Νοέμβριο του 2011 ο Τίτο Βιλανόβα ακούει τους γιατρούς να του ανακοινώνουν πως πάσχει από καρκίνο στην παρωτίδα. Είναι το πρώτο μεγάλο σοκ. Μαζί μ’ αυτό ξεκινάνε οι πρώτες ψυχοφθόρες εξετάσεις και θεραπείες. Λίγους μήνες αργότερα, όμως, τα μαντάτα της ζωής του είναι ευχάριστα.

Ο Βιλανόβα δείχνει να βγαίνει νικητής από τη μάχη με τον καρκίνο και παράλληλα ακούει τον αθλητικό διευθυντή της Μπάρτσα, Αντόνι Θουμπιθαρέτα, να του προτείνει να αναλάβει πρώτος προπονητής της ομάδας από το καλοκαίρι του 2012, όταν ο Γκουαρντιόλα θα αποχωρούσε. Λίγο καιρό αργότερα υπογράφει διετές συμβόλαιο. Το χαμόγελο στα χείλη του είναι πιο μεγάλο από ποτέ.

Όμως η μοίρα του ήταν γραμμένη με τρόπο κυνικό. Αμείλικτο. Άδικο. Υποβάλλεται σε δεύτερη επέμβαση, ξεκινάει νέα σειρά χημειοθεραπειών, ο οργανισμός του αρχίζει να εξασθενεί. Όμως εκείνος στέκεται εκεί. Όρθιος. Μαχήτης. Γυρίζει την πλάτη στον πόνο. Στις 26 Απριλίου 2013 ανακοινώνει στα μίντια πως θέλει να βρίσκεται στον πάγκο και την επόμενη σεζόν.

Παρ’ όλα αυτά, τον Ιούλιο του ίδιου έτους, με την Μπαρτσελόνα να έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα έχοντας 34 νίκες σε 38 ματς και περισσότερους από 100 βαθμούς, η Μπαρτσελόνα ανακοινώνει πως ο Τίτο αποχωρεί από τον πάγκο για να συνεχίσει τη θεραπεία του. Φεύγει από το προσκήνιο το καλοκαίρι του 2013. Μένει μακριά από τα μίντια. Μάχεται αθόρυβα. Όμως δεν τα καταφέρνει.

Στις 25 Απριλίου 2014, η μάχη χάνεται. Ένας άνθρωπος που παρέδιδε μαθήματα ζωής σε όλους, λυγίζει. Η είδηση του θανάτου του σκορπά θλίψη παντού. Η Βαρκελώνη κλαίει. Το ίδιο και όλο το ποδόσφαιρο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Champions League: This is… Salah!

Για απόπειρα δολοφονίας κατηγορούνται οπαδοί της Ρόμα – Σε σοβαρή κατάσταση φίλος της Λίβερπουλ (vid)

Απίθανος Σαλάχ – Δείτε τις γκολάρες που έβαλε (vids)