Η Άννα Χατζησοφιά στο www.pagenews.gr

Η κυρία Άννα Χατζησοφιά δε θέλει συστάσεις. Είναι Ελληνίδα σεναριογράφος πολλών ελληνικών σήριαλ και ηθοποιός. Έχει συνεργαστεί επίσης συγγραφικά με το Χάρη Ρώμα. αποτελώντας αχτύπητο δίδυμο. Στο ενεργητικό τους υπάρχουν πολλές επιτυχίες (Οι Μεν Και Οι Δεν, Ο κακός βεζύρης , Κωνσταντίνου και Ελένης, Το καφέ της Χαράς, Δεληγιάννειον Παρθεναγωγείον) αλλά και ατομικές δουλειές όπως (Λόλα και Η μαμά λείπει ταξίδι για δουλειές) .

Έγραψε πολλές επιθεωρήσεις και τη σεζόν που πέρασε σκηνοθέτησε και την εξαιρετική παράσταση Γκιγιόμ γλυκιά μου, μονόλογο του Γκιγιόμ Γκαλιέν, με πρωταγωνιστή τον Περικλή Λιανό. Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη που θα παιχτεί και στη χειμερινή σεζόν οπότε σημειώστε το στις ατζέντες σας. 

Την ευχαριστώ για την κουβέντα μας και της εύχομαι πάντα επιτυχίες. 

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη 

Άννα όταν σκηνοθετείς έχεις ως κριτήριο την αισθητική, το νόημα του κειμένου ή την εμπορικότητα;

Νομίζω ότι είναι όλα μαζί. Επειδή έχω περάσει και από τα εμπορικά, δεν έχω κανένα κόμπλεξ απέναντί τους. Όταν η εμπορικότητα γίνεται με όρους αισθητικής, νομίζω ότι υπάρχει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Το ζητούμενο είναι να μην ξεπέσουμε στη φθήνια και να κρατάμε μια ισορροπία.

Αυτές τις ισορροπίες τις αποκτά κάποιος πηγαία ή από την εμπειρία;

Παίζουν όλα ρόλο. Η εμπειρία παράγει ισορροπίες, αυτές με τη σειρά τους το αισθητηριακό αποτέλεσμα. Όλοι είμαστε τα συμφραζόμενά μας…

Το κομμάτι του πολιτισμού συνδέεται πάντα με τα χρήματα;

Το θέατρο απαιτεί ίσως και λιγότερα λεφτά από τον κινηματογράφο. Στην ουσία γίνονται πράγματα από το υστέρημα ανθρώπων. Πιστεύω ότι οφείλει η πολιτεία να χρηματοδοτεί τον Πολιτισμό, αν και ουδέποτε απευθύνθηκα στην πολιτεία. Εμείς, ως συνήθως, ήμασταν τα θύματα της τέχνης. Για να έχει όμως ένα προϊόν προστιθέμενη αξία (πολιτισμική) πρέπει να το ιεραρχήσεις και εκεί που ανήκει.

Ήσουν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν απατώμαι. Πώς και δεν σκέφτηκες να ασχοληθείς με τον πολιτισμό;

Νομίζω ότι είναι δύσκολη η καρέκλα του Υπουργού Πολιτισμού και όσοι δεν το καταλαβαίνουν κάνουν μεγάλο λάθος. Αυτή η θέση υποτιμάται από πολλούς εν ενεργεία ή πρώην πολιτικούς. Θεωρείται ότι η θέση αυτή έχει να κάνει με ορισμένους “περίεργους” τύπους αλλά δεν είναι έτσι. Σε μια χώρα που το αρχαιολογικό κομμάτι θα μπορούσε να συνεισφέρει κατά ένα μεγάλο ποσοστό στο ΑΕΠ της χώρας, εμείς αντιμετωπίζουμε το πολιτισμό σαν κάτι που βρίσκεται στα σύννεφα ή σα χοντρή μπίζνα.

Εγώ δεν είμαι αστή πολιτικός υπό την κλασική έννοια του όρου, είμαι στην αριστερά από 15 ετών και μια από τις μορφές δράσης είναι και η κοινοβουλευτική παρουσία. Χρειάστηκε να μπω σε κάποιο ψηφοδέλτιο και μπήκα…

Τι γεύση σού άφησε αυτή η εμπειρία;

Εκτίμησα περισσότερο τη Δημοκρατία απ’ ότι πριν. Δε διδασκόμαστε την ουσία του πολιτεύματος. Ήμουν απ’ αυτούς που έβλεπαν τη βουλή και έλεγα ‘δεν ντρέπονται;”. Δεν είχα διδαχθεί όμως ότι το βασικό έργο γίνεται στις επιτροπές. Όσο για μένα, το σύστημα το καπιταλιστικό δεν είναι και το αγαπημένο μου…

Πώς βλέπεις όσα πέρασε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει η χώρα μας

Περάσαμε για χρόνια ένα μεγάλο λούκι. Δεν ήμασταν και εκπαιδευμένοι για να το περάσουμε. Δεν είμαι ευχαριστημένη συνολικά μ’ αυτά που βιώνει η ανθρωπότητα. Όταν έχεις το παράδειγμα της συριακής πόλης Αφρίν, τότε μάς έρχεται στο μυαλό ο στίχος του Μπρεχτ που λέει: “Τι εποχές είναι αυτές που να μιλάς για δέντρα, γιατί έτσι αμέτρητες σφαγές αποσιωπάς”.

Όταν έχουμε τον μισό πλανήτη σε πόλεμο, δε μιλάω μόνο για τη Συρία, πρόκειται για μια κατάσταση πολύ επικίνδυνη καταρχάς, οπότε πώς να είμαι ευχαριστημένη. Το αβγό του φιδιού έχει σπάσει και χιλιάδες φίδια περιφέρονται στην Ευρώπη. Μιλάμε για μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση.

Πώς πιστεύεις ότι θα εξελιχθεί το όλο θέμα;

Δεν μπορώ να προβλέψω, αλλά μπορώ να προτείνω το τι θα ήταν καλό να συμβεί για να αποτρέψουμε το μεγάλο μπαμ. Αρχικά πρέπει να δούμε τη δημιουργία ενός παγκόσμιου μετώπου ειρήνης. Δε γίνεται να βλέπουμε τι γίνεται στη Συρία και να μην είμαστε στους δρόμους φωνάζοντας για την ειρήνη!

Γιατί όμως ενώ όλοι καταλαβαίνουμε και συζητάμε για θέματα που ταλανίζουν τον κόσμο, είμαστε αδρανείς;

Η αδράνεια, σα νόμος της φύσης, επιδρά και στους ανθρώπους. Έχουμε την αδράνεια της κεκτημένης ευδαιμονίας. Παρά το ότι περάσαμε αρκετά χρόνια κρίσης, συμπεριφερόμαστε σαν όταν ήμασταν στις εποχές της ευμάρειας. Χρειάζεται χρόνος και πολλές συνισταμένες για να πάρει μπροστά μια κοινωνία.

Οι νεολαίες και οι ποιητές οφείλουν να βρίσκονται στην πρωτοπορία των γεγονότων. Ωστόσο βλέπω τους νέους αδρανείς…Ε εντάξει θα κατέβουμε εμείς οι μεσόκοποι πάλι (γέλια). Όμως δε θλίβομαι εύκολα, είμαι φύσει αισιόδοξη, ίσως και… ανόητη (γέλια). Το θυμικό παίζει σημαντικό ρόλο αλλά σκοπός είναι να πηγαίνει μαζί με την αντίληψη και την ιδεολογία. Το συναίσθημα χωρίς συγκεκριμένη ιδεολογία και στάση ζωής μάς κάνει καλύτερους ανθρώπους αλλά όχι καλύτερους ως κοινωνία.

Θυμάμαι στο ”Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο” το Χάρη Ρώμα που πέρασε εξαιρετικά μηνύματα…

Το Δεληγιάννειο ήταν εξαιρετική δουλειά αν και όχι από τις πιο δημοφιλείς μας, γιατί δεν αναφερόταν σε μια τόσο δημοφιλή εποχή. Ήταν μια ακριβή δουλειά, φτιάξαμε έναν ολόκληρο χώρο, διαμορφώνοντας ένα παλιό ξενοδοχείο. 

Άννα, αν και ο κύκλος για τώρα το καλοκαίρι έκλεισε, μίλησέ μας για την παράσταση Γκιγιόμ γλυκιά μου, πώς αποφασίσατε να την ανεβάσετε στο θέατρο Αλκμήνη. Να σχολιάσω πως η παράσταση έλαβε διθυραμβικές κριτικές και θα συνεχίσει ως έχει και το χειμώνα. 

Πρόκειται για ένα πολύ πιο ελαφρύ έργο απ’ αυτό που είναι στην ουσία. Ωστόσο έχει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης. Η πρώτη ανάγνωση σού θέτει το ερώτημα του ”τι θέλει να πει ο ποιητής”. Έπειτα, οι επόμενες αναγνώσεις ανέδειξαν το έντεχνα τοποθετημένο κείμενο μέσα στο κείμενο. Σεβάστηκα το πρωτότυπο αλλά κάναμε κάποια κοψίματα διότι θα έβγαινε μεγάλο το έργο για μονόλογος

Μου μετέφεραν ότι τσακωθήκατε πολλές φορές στις πρόβες. Σε αποθάρρυνε αυτό το σκηνικό;

Εντάξει, δεν ήταν και τίποτα σοβαρό αν εξαιρέσεις ότι ήθελα σε κάποιες στιγμές να πνίξω τον Περικλή (γέλια). Αυτά όμως είναι στο ”παιχνίδι” της πρόβας και το παιχνίδι εξουσίας μεταξύ του σκηνοθέτη και του ηθοποιού, που παλεύουν για να βρουν μια κοινή γλώσσα. Δεν μπορούσα να αλλάξω τη ματιά του σε κάποια πράγματα, μπορούσα να τη μειώσω ή να την περάσω πιο “ύπουλα”. Οι ηθοποιοί είμαστε τραγικά ανασφαλή πλάσματα. Όχι ότι οι σκηνοθέτες δεν είμαστε, αλλά οι ηθοποιοί το περνούν κάθε βράδυ. Οπότε είναι φυσικό να υπάρχουν αντιστάσεις, αντιρρήσεις και κόντρες.

Θεωρείς πως είναι εποχή για να δώσουν χρήματα οι καναλάρχες για σειρές μυθοπλασίας;

Εμείς, προερχόμασταν και από ένα σερί επιτυχιών. Θυμάμαι το συγχωρεμένο το Μίνωα Κυριακού να λέει ότι δεν είναι δημοφιλής η εποχή της μεταξικής δικτατορίας αλλά μας είπε ότι θα στηρίξει το εγχείρημα εις μνήμην του πατέρα του. Με τα τωρινά δεδομένα, ποιο κανάλι θα ενέκρινε μια τέτοια δουλειά και χρηματικά αλλά και βάσει των όσων πραγματεύεται;

Ένα μέρος του κοινού έχει αισθητήριο, ένα άλλο προτιμά άλλα προϊόντα. Δεν κρίνω τον κόσμο γιατί η τηλεόραση δεν είναι ακριβώς τέχνη. Είναι ψυχαγωγία, μπορεί να γίνει και τέχνη, αλλά είναι δικαίωμα του άλλου στο να τη βλέπει ως καθαρή διασκέδαση. Γι’ αυτό πρέπει να έχουμε πολυσυλλεκτική τηλεόραση για να καλύπτονται όλα τα γούστα, όμως πλέον κυριαρχεί το trash.