Ο Περικλής Λιανός αποκλειστικά στο www.pagenews.gr

Ο Περικλής είναι ένας πολύ ζεστός άνθρωπος, γεμάτος θετική ενέργεια. Όποτε τον συναντώ πραγματικά χαιρόμαστε που βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Άλλωστε, μέσω της δουλειάς μου, έχω την τύχη και την ευλογία να έχω γνωρίσει ιδιαιτέρως αξιόλογους ανθρώπους και να έχω μοιραστεί επαγγελματικές τους στιγμές αλλά και προσωπικές που παρέμειναν ως επτασφράγιστο μυστικό μέσα μου. 

Το γεγονός πως με το 98% των ανθρώπων που έχουμε προβεί σε συνέντευξη μ’ έχουν εμπιστευτεί, έχουν ευχαριστηθεί και με έχουν συστήσει με τη σειρά τους είναι ιδιαιτέρως συγκινητικό ειδικά όταν εισπράττεις αγάπη που είναι αντίβαρο στην κακεντρέχεια και τη λάσπη που ανώνυμα κάποιοι γνωστοί – άγνωστοι αρέσκονται να πετούν. Ευχαριστώ πολύ τον Περικλή που πάντα με αγκαλιάζει με την αγάπη του και του εύχομαι πάντα να μεγαλουργεί και να μάς γεμίζει φως με την παρουσία του και τη δουλειά του. 

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη 

Περικλή πάντα με το χαμόγελο. Πώς το καταφέρνεις ; 

Θεωρώ πως ένας καλός επαγγελματίας, ασχέτως εάν είναι καλός ή κακός ηθοποιός, οφείλει να πηγαίνει στην δουλεία του και να είναι ευχάριστος, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι είμαι πάντα γλυκός άνθρωπος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια παράσταση στο παρελθόν, στην οποία δεν περνούσα καλά και κάποιοι επεδίωξαν να κάνουμε παρέα όταν τελείωσε η σεζόν και τους το ξέκοψα. Εκείνοι με ρώτησαν με απορία ”μα γιατί; Δεν περάσαμε ωραία;” κι εγώ απάντησα ”όχι δεν περάσαμε”. Οπότε, θέλω να σου πω πως το χαμόγελο είναι μέρος της δουλείας μου.

Ζορίζεσαι ψυχολογικά;

Και βέβαια! Να φανταστείς υπήρχε παράσταση που όταν τελείωσε αντί να χαρούμε και να απολαύσουμε την επιτυχία και όλα όσα ωραία συνέβαιναν, ήταν τέτοιος ο εκνευρισμός μου από την συμπεριφορά κάποιων, που έπαιρνα το αυτοκίνητο και οδηγούσα επί μια ώρα για να μου φύγει η τοξικότητα. Πολλές φορές σκέφτομαι γιατί ορισμένοι σκέφτονται έτσι, αλλά ποιος μπορεί να τα βάλει με το θυμικό του; Το θυμικό υπερισχύει των πάντων!

Ξέρεις το μεγάλο λάθος στην ζωή μου, που το κάνουμε όλοι, είναι ότι προσεγγίζω τις καταστάσεις με την κοινή λογική. Λέω ας πούμε, ”είναι ωραίο το έργο, είναι καλοί οι συνάδελφοι, έχουμε επιτυχία άρα γιατί να φερθείς χαζά, γιατί να φερθείς άσχημα;” Αυτό λέει η κοινή λογική, δεν είναι όμως έτσι η άτιμη η ζωή. Έρχεται ο άλλος με τον χαλασμένο ψυχικό του κόσμο με τα χιλιάδες προβλήματα που δεν έμαθε να τα χειρίζεται και στα χαλάει όλα και λες: “μα γιατί”; 

Σε μια παράσταση αποτυχημένη που δεν πατάει ψυχή, φυσικό είναι να υπάρχουν γκρίνιες. ”Φταις εσύ, όχι φταίω εγώ, γιατί δεν έχουμε κόσμο”, εκεί σίγουρα θα υπάρξουν αντιπαραθέσεις. Αλλά στις επιτυχημένες που μού έχει τύχει, αναρωτιέσαι: ” Γιατί ρε παιδιά; Δεν υπάρχει λόγος γι’ αυτό το πράγμα, είμαστε φίσκα, θα μπορούσαμε να περάσουμε ωραία, να βγούμε αφού τελειώσει η παράσταση να πιούμε ένα κρασί, να κάνουμε οτιδήποτε”. ” Γιατί αυτή η γκρίνια;” Αυτό το πράγμα με διαλύει, ενώ έχεις κόσμο να σε αποθεώνει. Έτσι λοιπόν σου ξαναλέω υπήρχαν συνεργασίες που με έκαναν να κάνω βόλτες μια ώρα με το αμάξι πριν μπω σπίτι μου.

Πού σου αρέσει να πηγαίνεις όταν οδηγείς;

Μου αρέσει να οδηγώ βράδυ και έχω φτάσει μέχρι το Σούνιο. Μου αρέσει η θάλασσα. Πολλές φορές πάω στην Αγιά Μαρίνα και την ατενίζω.

Έχεις κόψει φιλίες μαχαίρι;

Ναι! Στα 55 μου πλέον ότι αντιλαμβάνομαι ότι δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα αντέχω το κόβω μαχαίρι πια. Ότι είναι τοξικό το απομακρύνω.

Δίνεις εξηγήσεις;

Παλαιότερα έδινα! Σε κάποιους ανθρώπους δεν δίνω εξηγήσεις. Κάποτε είχα πάει ένα ταξίδι στο Ντουμπάι με την Μάρθρα Κραγιάννη και τον Σπύρο Μπιμπίλα. Στην πτήση που ήταν και μεγάλη, ήμουν με την Καραγιάννη και συζητούσα για την συμπεριφορά ενός προσώπου στην ζωή μου και τότε μου είπε η Μάρθρα: “ κόψτο μαχαίρι και μη δώσεις καμία εξήγηση! Γιατί δεν θα μπορέσει να καταλάβει ποτέ ότι και να πεις”. Από τότε αυτά τα λόγια τα κράτησα στην ζωή μου. Εγώ με τους ανθρώπους που θέλω στην ζωή μου και θα τσακωθώ και θα ανταλλάξω επιχειρήματα και όλα θα τα κάνω.

Πώς σε αντιμετωπίζουν στη γενέτειρα σου;

Με πάρα πολύ αγάπη. Να φανταστείς βάζουν λεωφορεία και έρχονται από τον Θέρμο όταν έχω παράσταση. Συγκεκριμένα, όταν έπαιζα στο ”Βασανίζομαι” τους έκανα μια ειδική παράσταση. Και όχι μόνο εκεί αλλά και στην Αθήνα έκανα το ίδιο. Είναι αμοιβαία η αγάπη μας , το ίδιο παίρνουν και από μένα.

Απ’ όσα λες καταλαβαίνω ότι έχω να κάνω με έναν άνθρωπο, ο οποίος είναι συναισθηματικός μεν αλλά και ορθολογιστής δε. Πώς τα καταφέρνεις;

Είμαι πάρα πολύ. Πάντα έτσι ήμουν. Γι’ αυτό και σου είπα πριν ότι πάντα προσέγγιζα τα πράγματα με την κοινή λογική. Και αυτός είναι ένας λόγος που την πατάω στην ζωή μου. Αλλά όποιος περνάει τα όρια πρέπει να μπαίνει στην θέση. Δεν έχω πια διάθεση να υποκριθώ. Το κρατάω για την δουλεία μου. Είναι αυτό που λέει η μάνα μου ”μεγάλωσα δεν έχω άλλο αντοχές”.

Όταν δεν είσαι καλά. Ποιος είναι ο άνθρωπος που τηλεφωνείς;

Δυστυχώς δεν τηλεφωνώ. Εάν είμαι χάλια παίρνω το αυτοκίνητο και χάνομαι. Εάν δε είμαι πάρα πολύ χάλια το ρίχνω στον ύπνο. Παρόλο που με παίρνουν τηλέφωνο στις δύσκολες στιγμές εγώ δεν το κάνω. Νιώθω ένα κράτημα, νομίζω ότι θα ενοχλήσω, ενώ κάποιες φορές στο παρελθόν που το έκανα δε βρήκα την ανάλογη ανταπόκριση.