Ο Αλέξανδρος Ρήγας μιλά για τις “Εκκλησιάζουσες” στο www.pagenews.gr

Ο Αλέξανδρος Ρήγας στο www.pagenews.gr

Ο Αλέξανδρος Ρήγας ανοίγει την καρδιά του και μιλάει για το νέο του καλλιτεχνικό εγχείρημα που ακούει στο όνομα «Εκκλησιάζουσες». Φανερά ενθουσιασμένος και με έκδηλη τη λαχτάρα του να ξεκινήσουν οι παραστάσεις μίλησε για την παραγωγή, τους ηθοποιούς και το στοίχημα που έδωσε με τον εαυτό του και τους συντελεστές ώστε να αποτελέσει δικαίως το θέμα συζήτησης στα «θεατρικά πηγαδάκια» του τρέχοντος καλοκαιριού.

Πράγματι παρακολούθησα πολύ στενά τις πρόβες, είδα τα κοστούμια, τα μελέτησα και συνομίλησα μ’ έναν προς έναν μ’ όλους τους συντελεστές. Διαπίστωσα πως είναι μια πολύ ποιοτική παραγωγή, ανεκτίμητης αξίας που η Ελλάδα του σήμερα την έχει απόλυτα ανάγκη…

• Αλέξανδρε πότε ξεκινά η περιοδεία σας;

Οι “Εκκλησιάζουσες” του Αριστοφάνη θα κάνουν μια μεγάλη περιοδεία σ’ όλη την Ελλάδα και σ’ αρκετές περιοχές της Αθήνας, ξεκινώντας στις 30 Ιουνίου στο Κατράκειο θέατρο της Νίκαιας και κλείνοντας τον κύκλο των περιοδειών στο Ηρώδειο στα τέλη Σεπτέμβρη.

• Πώς αποφάσισες να ανεβάσεις την εν λόγω παράσταση φέτος το καλοκαίρι;

Είναι ένα έργο που προσωπικά το είχα ως όραμα- φαντασίωση από πολύ μικρός έχοντας παρακολουθήσει δεκάδες παραστάσεις του Αριστοφάνη. Είχα δει το 1976 μια παράσταση του Ανδρέα Βουτσινά (Έλληνας σκηνοθέτης διεθνούς εμβέλειας, ο οποίος βοήθησε σημαντικά το ελληνικό θέατρο), στον οποίο με πολύ αγάπη θέλω να αφιερώσω στη μνήμη του τις δικές μας «Εκκλησιάζουσες». Τότε το ρόλο της Πραξαγόρας είχε ενσαρκώσει ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος. Στη δικιά μας παράσταση έχω τη μεγάλη χαρά το ρόλο που ονειρευόμουν και έβλεπα τότε στην Επίδαυρο από τον κύριο Μιχαλακόπουλο, να ερμηνεύει τώρα ένα εξαίρετος ηθοποιός, ο Αντώνης Λουδάρος.

Νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής και για την συνεργασία, αλλά και γιατί αυτός ο άνθρωπος εμπνέει απόλυτα αυτό το ρόλο. Είναι μια μεγάλη παραγωγή όπως μπορείτε να δείτε. Μια παραγωγή που δε συνάδει με τις εποχές, παρόλα αυτά την τολμάμε επειδή την αγαπάμε. Τώρα όσο αναφορά το καλλιτεχνικό στοιχείο, η παράστασή μας έχει ένα εντελώς ακαδημαϊκό πλαίσιο, εννοώντας ότι τοπικά και χρονικά είμαστε στην Αθήνα του 400 π.Χ. Δεν έχουν γίνει επεμβάσεις και μοντερνισμοί άλλου τύπου, χωρίς ωστόσο να είμαι αντίθετος με τις επεμβάσεις και τους μοντερνισμούς, γενικότερα.

• Ακολούθησες πιστά το πρωτότυπο κείμενο;

Το μόνο “κλείσιμο ματιού”, η μόνη αυθάδεια που έκανα στον Αριστοφάνη, στο πρότυπο κείμενο ήταν μια αλλαγή που έχει να κάνει με την αγάπη μου για την Ελλάδα γενικότερα. Η τοποθέτηση της δικής μου Πραξαγόρας ήταν να μην κάνει κάλεσμα μόνο στις γυναίκες της Αθήνας, αλλά σ’ όλες τις τότε γυναίκες της Ελλάδος. Γι’ αυτό και θα δείτε επί σκηνής γυναίκες από την κάτω Ιταλία, τον Πόντο, το Βόλο, τη Μακεδονία, από τα νησιά, τη Δυτική Ελλάδα κ.ο.κ.

• Ποιο είναι δηλαδή το μεγάλο σου στοίχημα;

Όλη φυσικά η παραγωγή αλλά και η αναφορά στους γλωσσικούς ιδιωματισμούς κάθε περιοχής κι αυτό από μόνο του είναι πολύ ενδιαφέρον. Μ’ αρέσει πάρα πολύ να παίζω με την ελληνική γλώσσα… Η παράσταση έχει πολλά χρώματα λόγω διαφορετικών ενδυμασιών και το σημαντικότερο απ’ όλα είναι πως παντρεύει τις μουσικές και τα τραγούδια του κάθε τόπου στην σκηνή.

Εδώ να επισημάνω πως όλα τα τραγούδια – που είναι πάρα πολλά – είναι βασισμένα σε δημοτική ποίηση, σε βυζαντινούς σκοπούς, σε παιδικά τραγούδια, σε παραδοσιακά κάλαντα απ’ όλη την Ελλάδα και χορούς από πεντοζάλη και πυρρίχιο μέχρι καλαματιανούς και νησιωτικούς ρυθμούς. Αυτό είναι όπως με ρώτησες το μεγάλο μας στοίχημα…!

• Μίλησέ μας για τους συντελεστές και στενούς σου συνεργάτες.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες, ειδικά τα νέα παιδιά που είναι κάτω από τριάντα- και είναι πολλά- γιατί εμείς είμαστε η γενιά πάνω από… 35 (γέλια). Είναι νέα παιδιά οι περισσότεροι που δούλεψαν με πάρα πολύ κέφι. Έχουμε σπάσει τους κλασικούς κώδικες της μαζικότητα και της ανωνυμίας. Εδώ ο καθένας έχει συγκεκριμένους ρόλους που ερμηνεύει με μεγάλη αγάπη. Να ευχαριστήσω τον Ιβάν Σβιτάιλο που είναι ένας πολύτιμος άνθρωπος γι’ όλους μας. Στον ίδιο, δε, χρωστάμε και τις υπέροχες χορογραφίες που επιμελήθηκε.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους τους συναδέλφους. Είναι μεγάλη μου τιμή που είναι μαζί μας ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ένας άνθρωπος που μού πήρε πάρα πολύ καιρό να του μιλήσω στον ενικό κι ακόμα και τώρα που το κάνω νιώθω πως δεν πρέπει. Είναι ένας άνθρωπος που τον σέβομαι. Τέλος, να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο ίδρυμα του Δήμου Ρουμελιωτών για την υπέροχη φιλοξενία τους γιατί μάς στήριξαν σ’ όλη μας την προσπάθεια. Μάς έχουν παραχωρήσει ένα χώρο εξαιρετικό, αλλά εκτός αυτού μάς δίνουν ψυχή με τη συνεχή βοήθειά τους και τις καλλιτεχνικές τους υποδείξεις.

• Γιατί θα προέτρεπες τον κόσμο να έρθει να δει φέτος το καλοκαίρι τις «Εκκλησιάζουσες»;

Είναι μια παράσταση ευχάριστη. Έτσι κι αλλιώς το έργο του Αριστοφάνη είναι άκρως διασκεδαστικό μέσα από τον σουρεαλισμό του. Προσπαθήσαμε να κρατήσουμε και το πολιτικό του σχόλιο, που αναφέρεται στην παρακμή της δημοκρατίας την εποχή που γράφτηκε το έργο. Και να κλείσω λέγοντας ότι τον τελευταίο καιρό βλέπω συχνά μια φράση που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο που λέει: «δεν είναι ο Αριστοφάνης τόσο επίκαιρος… εμείς είμαστε ίδιοι 2.000 χρόνια μετά». Αυτό βλέποντας κανείς το έργο θα καταλάβει ότι ισχύει στο 100%.

Ανανεώνουμε το ραντεβού μας στις 30 Ιουνίου με πολλές φωτογραφίες και βέβαια και θεατρική κριτική. Εις το επανιδείν!