Διαβήτης: Κίνδυνος να νοσήσουν οι γυναίκες που εργάζονται πολλές ώρες

Αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 αντιμετωπίζουν οι γυναίκες – αλλά όχι οι άνδρες – που εργάζονται περισσότερες από 45 ώρες την εβδομάδα.

Αυτό αποκαλύπτει νέα καναδική επιστημονική μελέτη.

Ο κίνδυνος για διαβήτη δεν είναι αυξημένος για όσες δουλεύουν από 30 έως 40 ώρες.

Όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, εκτιμάται ότι περίπου 439 εκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν με διαβήτη έως το 2030, σχεδόν 50% περισσότεροι από ό,τι το 2010.

Το 2015 υπολογίζεται ότι ο διαβήτης κόστισε στην παγκόσμια οικονομία 1,31 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Οι ερευνητές έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «BMJ Diabetes Research & Care».

Οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία για 7.065 εργαζόμενους ηλικίας 35 έως 74 ετών σε βάθος 12ετίας.

Επικεφαλής της έρευνας η δρα Μαχί Ζιλμπέρ-Ουιμέ του Κέντρου Ερευνών FRQS του Κεμπέκ και του Ινστιτούτου Εργασίας & Υγείας του Τορόντο.

Για την πραγματοποίηση της έρευνας οι εργαζόμενοι χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες ανάλογα με τις ώρες εργασίας τους εβδομαδιαίως:

• 15-34,
• 35-40,
• 41-44 και
• άνω των 45 ωρών.

Στη διάρκεια της μελέτης περίπου ένας στους δέκα ανθρώπους εκδήλωσε διαβήτη, κυρίως άνδρες, μεγαλύτερης ηλικίας και παχύσαρκοι.

Διαπιστώθηκε ότι η μεγαλύτερη διάρκεια της εβδομάδας εργασίας δεν σχετιζόταν με αυξημένο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 στους άνδρες.

Επίσης φάνηκε η πιθανότητα διαβήτη να μειώνεται, όσο περισσότερο δούλευε ένας άνδρας.

Αντίθετα, για τις γυναίκες που εργάζονταν πάνω από 45 ώρες την εβδομάδα, ο κίνδυνος ήταν σημαντικά αυξημένος (63% κατά μέσο όρο) σε σχέση με εκείνες που δούλευαν 35 έως 40 ώρες.

Η διαφορά που παρατηρήθηκε ανάμεσα στα δυο φύλα δεν έχει κάποια προφανή εξήγηση σύμφωνα με τους ερευνητές.

Μια πιθανότητα είναι ότι στην πραγματικότητα οι γυναίκες δουλεύουν ακόμη περισσότερο, αν συνυπολογισθούν οι δουλειές του νοικοκυριού και οι ευθύνες της οικογένειας.

Πράγμα που μπορεί να προκαλεί ένα χρόνιο στρες στον οργανισμό τους.

Αυτό μπορεί να έχει συνέπεια να αυξάνεται ο κίνδυνος ορμονικών διαταραχών και αντοχής του σώματός τους στην ινσουλίνη.