Έτσι εξυπηρετείται η αφήγηση πως οι εταίροι δανειστές πέτυχαν με τα τρία προηγούμενα κι έτσι η Ελλάδα είναι πιθανό να μπορέσει να βγει στις λεγόμενες αγορές κι έτσι αντί να δανείζεται από τα κράτη μέλη να δανείζεται από τα ιδιωτικά κεφάλαια.
Αυτή η αφήγηση δεν εξυπηρετεί μόνο τους κυβερνώντες στην Ελλάδα αλλά πλασάρεται και στους πολίτες των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως μεγάλη επιτυχία των προγραμμάτων δηλαδή των μνημονίων.
Το θέμα όμως για την ελληνική οικονομία και τους πολίτες είναι να σταματήσει ο δανεισμός κι όχι να αλλάξει ο δανειστής.
Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει διότι το χρέος της χώρας είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει χωρίς να εξακολουθήσει να δανείζεται.
Αυτή την απλή αλήθεια επιχειρούν να κάνουν να την προσπεράσουμε και όσοι μιλούν για το τέλος των μνημονίων και όσοι ετοιμάζονται να τους διαδεχτούν στην κυβερνητική εξουσία.
Το θέμα ήταν να κουρευτεί δραστικά το χρέος ώστε να καταστεί δυνατή η αποπληρωμή του και να υπάρχουν περιθώρια για τερματισμό της λιτότητας και ανάπτυξη.
Αυτή η προοπτική είναι ναρκοθετημένη. Η μετακύλιση αποπληρωμής του χρέους δεν συνιστά κούρεμα του για αυτό και οι λέξεις που συζητούνται είναι αναδιάρθρωση, διευθέτηση και επιμήκυνση. Η τελευταία αποδίδει καλύτερα την κατάσταση.
Αντί να το πληρώσουμε εμείς τώρα θα το πληρώνουν και τα παιδιά μας και τα δισέγγονα μας.
Τα ματωμένα πλεονάσματα δεν είναι τίποτα άλλο από την ασφαλιστική δικλείδα ότι θα πληρώνουμε τα χρέη προς τους δανειστές.
Έτσι όμως παγιώνεται η λιτότητα και ακυρώνεται κάθε αναπτυξιακή προοπτική πολύ δε περισσότερο με άξονα τις δημόσιες επενδύσεις.
Όσοι θεωρούν ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη προς όφελος των πολλών με αυτό το χρέος και την υποχρέωση για τερατώδη πρωτογενή πλεονάσματα κοροϊδεύουν τον κόσμο και κάνουν εμπόριο ελπίδας.
Κυβέρνηση και Νέα Δημοκρατία έχουν αποδεχτεί το πλαίσιο που έχουν θέσει οι δανειστές.
Η Νέα Δημοκρατία εξυπηρετείται να μιλά για τέταρτο μνημόνιο ρίχνοντας την ευθύνη στην κυβέρνηση προκειμένου να έχει τον δρόμο ανοικτό όταν επανέλθει στην εξουσία.
Οι τελευταίο λεονταρισμοί της γίνονται εκ του ασφαλούς.
Στελέχη της είναι αυτοί που δήλωναν πως ακόμα κι αν δεν υπήρχαν μνημόνια οι «μεταρρυθμίσεις» που προέβλεπαν θα ήταν μέρος του δικού της προγράμματος.
Τσίπρας και Μητσοτάκης είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Η λύση δεν βρίσκεται στην εναλλαγή τους αλλά στην ανατροπή των ίδιων και των πολιτικών που υποστηρίζουν…
Διαβάστε εδώ όλα τα άρθρα του Γιώργου Χελάκη