Κόλπο Σούκερ: Γιατί η Κροατία τα “χρωστάει” όλα στον μεγάλο Νταβόρ

Ήταν εκείνος που το 1998 διατηρούσε, παρέα με τα υπόλοιπα αστέρια της Εθνικής Κροατίας, ζωντανό το όνειρο ενός μεγάλου τελικού για ολόκληρη τη χώρα του. Ο Νταβόρ Σούκερ, αυτός ο απίθανος επιθετικός, που “φλέρταρε” για πολλά καλοκαίρι με τον Παναθηναϊκό και είχε αναπτύξει μεγάλη φιλία με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, σκόραρε στον ημιτελικό με τη Γαλλία το 1998. Είδε τον Τουράμ να στερεί τελικά την πρόκριση από την ομάδα του και να στέλνει τους Γάλλους στον τελικό.

Σήμερα είναι πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Κροατίας. Ένας πρώην μεγάλος ποδοσφαιριστής της χώρας στην κεφαλή του ποδοσφαίρου τους. Μυστικό της επιτυχίας είπατε; Φυσικά. Διότι ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής έχει την τεχνογνωσία για να μεταφέρει όλα όσα χρειάζονται στο ποδόσφαιρο της βαλκανικής χώρας. Και βλέπει πλέον τα αποτελέσματα να εμφανίζονται στο γήπεδο. Ναι, η Κροατία είναι στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου κι εκείνος μπορεί πλέον να μην έχει βάλει τα… γκολάκια που έβαζε πριν από χρόνια, έχει βάλει όμως το χεράκι του. Για τα καλά.

Στην Κροατία όλος ο κόσμος πίνει νερό στο όνομα του Σούκερ. Όχι γιατί βλέπει στα μάτια του μια παλιά δόξα απλά, αλλά γιατί ακόμα και σήμερα είναι σημαντικός. Κομβικός. Απαραίτητος για την επιτυχία της Εθνικής ομάδας. Όταν η Κροατία “φλέρταρε” με τον αποκλεισμό, τα media της χώρας έπεσαν πάνω του. Τον κατηγόρησαν για την επιλογή προπονητή και για το γεγονός πως δεν υπήρχε πειθαρχία μέσα στα ακριβοπληρωμένα αποδυτήρια, όπου είχαν μαζευτεί ένα σωρό αστέρες.

“Όλα θα αλλάξουν. Όλα θα γίνουν όπως τα θέλουμε”, αρκέστηκε να πει ο ίδιος, πριν αλλάξει τον προπονητή. Το έκανε παραμονές της τελευταίας αγωνιστικής των προκριματικών. Και έφερε τον… ξεχασμένο Ντάλιτς. Έναν προπονητή που κανείς δεν πίστευε ότι μπορεί να επαναφέρει την ηρεμία.

“Δεν θέλω πολλά από σένα. Μονάχα να τους κάνεις να νιώσουν και πάλι ότι εκπροσωπούν μια χώρα που θα απογοητευτεί αν δεν παίξουμε στο Μουντιάλ. Να τους τονώσεις την ψυχολογία και να τους πειράξεις τον εγωισμό. Σου έχω εμπιστοσύνη”, ήταν τα λίγα λόγια του προς τον Ντάλιτς. Ο Ντάλιτς τα κατάφερε. Ξεπέρασε εύκολα το εμπόδιο της Ελλάδας και έστειλε την Κροατία στο Μουντιάλ. Ακόμα και τότε, κόσμος και δημοσιογράφοι δεν ήταν σίγουροι. Ούτε καν ο ίδιος ο νεαρός προπονητής. Ήταν όμως εκείνος. Ο Νταβόρ Σούκερ.

Τον κάλεσε στο γραφείο του. Κλείδωσε την πόρτα και δεν χρειάστηκε πάνω από πέντε λεπτά. “Παρέα θα πάμε στο Μουντιάλ. Έχεις το ελεύθερο να κάνεις ό,τι θέλεις. Θα σε στηρίξω σε οποιαδήποτε απόφασή σου. Κάτσε να υπογράψουμε”, του είπε ο Σούκερ. Λίγο αργότερα, βγαίνοντας από την αίθουσα το ανακοίνωσε. “Ο Ντάλιτς θα είναι ο προπονητής μας στο Παγκόσμιο Κύπελλο”. Κοφτά. Χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις.

Κι όταν χρειάστηκε να τον στηρίξει, το έκανε δίχως δεύτερη κουβέντα. Αμέσως μετά το πρώτο ματς της Κροατίας στο Μουντιάλ της Ρωσίας, ο Ντάλιτς έδωσε εντολή να φύγει από την αποστολή ο Κάλινιτς. “Προφασίστηκε ότι πονάει και αρνήθηκε να μπει αλλαγή. Δεν τον θέλω εδώ”, είπε στους δημοσιογράφους, που ήταν έτοιμοι να τον… κατασπαράξουν. Τον κατηγόρησαν ότι θα χαλάσει το κλίμα της ομάδας και δεν θα πετύχει τίποτα. Όμως ο Σούκερ ήταν ξανά εκεί. Έστειλε τον Κάλινιτς πίσω στη χώρα. Η ομάδα είναι πάνω από οποιοδήποτε αστέρι της. Και αν χρειαζόταν θα έφευγε ο οποιοσδήποτε ώστε να γίνει το θέλημα του προπονητή.

Ένα μήνα μετά, η Κροατία είναι στον τελικό. Ο Ντάλιτς μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ως ο πιο πετυχημένος προπονητής που πέρασε ποτέ από τον πάγκο της. Όσο για τον Νταβόρ Σούκερ; Θα τον δούμε και πάλι εκεί, στα επίσημα, με το χαμόγελό του ζωγραφισμένο. Είτε η Κροατία γίνει παγκόσμια πρωταθλήτρια, είτε όχι, εκείνος θα ξέρει πως εργάστηκε όπως έπρεπε για τη χώρα του. Πως τα κατάφερε. Πως έκανε αυτό που ήταν σωστό…