Τα αυγά που πρέπει να “σπάσει” η κυβέρνηση

Να “σπάσει αβγά” ένας πρωθυπουργός ή μία κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο εύκολο. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Βλέπετε το καταραμένο πολιτικό κόστος κυριαρχεί στα μυαλά των πολιτικών ή καλύτερα παίρνει τα μυαλά τους και τελικά τα μεν… αβγά παραμένουν άθικτα, η δε χώρα στο τέλμα.

Ο Αλέξης Τσίπρας μετά την καταστροφή στο Μάτι υποσχέθηκε ή καλύτερα δεσμεύτηκε να “σπάσει αβγά”. Πολύ ενθαρρυντικό. Ηδη η πρώτη απόπειρα έγινε με την κατάθεση της τροπολογίας για να γκρεμίζονται τα αυθαίρετα. Είναι αρκετό για τη χώρα; Όχι ασφαλώς. “Εσπασαν αβγά”; Όχι ακόμα.

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί, μηδενός εξαιρουμένου, οφείλουν να επιδοθούν σε ένα διαρκές “σπάσιμο αβγών” και μάλιστα με φρενήρη ρυθμό. Γιατί επί τρία χρόνια, σαν υπνωτισμένοι από τα μνημόνια, οι περισσότεροι αφοσιώθηκαν κυριολεκτικά σε αυτά και ενώ μπορούσαν, ήταν αναγκαίο και ζωτικό για τη χώρα, να “σπάσουν αβγά”, άλλοι δεν έκαναν τίποτα και ορισμένοι έσπασαν πολύ λιγότερα απ΄ όσα μπορούσαν και έχει ανάγκη η πατρίδα για να αλλάξει, να μεταμορφωθεί, να γίνει μία πραγματικά κανονική χώρα.

Και τώρα καλούνται σε μικρό χρονικό διάστημα να πάρουν πολλές και σημαντικές αποφάσεις και προπαντός να τις εφαρμόσουν, γιατί τότε μόνο “σπάζουν αβγά”:

-Οφείλουν να “σπάσουν αβγά” στη Δικαιοσύνη για να αποδίδεται γρήγορα και με διαφανή τρόπο.

-Εχουν υποχρέωση να αναμορφώσουν το διεφθαρμένο και γραφειοκρατικό Δημόσιο, ώστε να γίνει υπηρέτης του πολίτη από δυνάστης που είναι σήμερα.

-Να παταχθεί η διαφθορά στο Δημόσιο. Υπάρχει τρόπος, μέθοδοι και συστήματα, αρκεί ο κρατισμός να πάψει να είναι κυρίαρχο στοιχείο στη λήψη των αποφάσεων.

-Είναι αναγκαίο να αλλάξουν τα νοσοκομεία και γενικότερα το σύστημα υγείας, ώστε οι πολίτες γρήγορα και με ασφάλεια να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες ποιότητας.

-Να “σπάσουν αβγά” για να αξιοποιηθεί το τεράστιο δυναμικό της γεωργίας και της κτηνοτροφίας και να αναπτυχθούν ολοκληρωμένες μονάδες αγροδιατροφής.

-Να οικοδομήσουν θεσμούς και κανόνες που θα αξιοποιούν το ερευνητικό και καινοτόμο έργο των πανεπιστημίων.

-Να δημιουργήσουν ένα ελκυστικό περιβάλλον για επενδύσεις που θα δώσει ώθηση και δυναμισμό στην ανάπτυξη.

-Να εφαρμόσουν ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο το οποίο θα πριμοδοτεί τους τομείς της οικονομίας με συγκριτικά πλεονεκτήματα.

-Να μεταρρυθμίσουν το φορολογικό σύστημα ώστε να παταχθεί η φοροδιαφυγή, να μειωθούν οι φόροι, να αυξηθεί το εισόδημα των πολιτών και να δοθεί ώθησε στην ανάπτυξη.

Μακροσκελής ο κατάλογος, αφού κάθε τομέας της οικονομίας, του κράτους και της κοινωνίας μόνο με βαθιές, ριζικές και καινοτόμες μεταρρυθμίσεις (το ¨σπάσιμο των αυγών” που λέμε), μπορεί να δώσει ελπίδα και ζωογόνο αέρα στον πολίτη, την επιχείρηση.

Μπορούμε να ελπίζουμε ότι μετά την τριετή άπνοια, ξαφνικά θα επικρατήσει ένας μεταρρυθμιστικός οίστρος; Θα έπρεπε, γιατί η πολιτική λογική λέει, πως μόνο έτσι μπορούν να έχουν κάποιες γλίσχρες ελπίδες…

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη