Οι κανόνες είναι για τους άλλους…

Ο Γιώργος Χελάκης σχολιάζει στο blog του στο pagenews.gr για την κυβέρνηση Σαλβίνι στην Ιταλία.

Κυβέρνηση με ακροδεξιές απολήξεις και αισχρή αντιμεταναστευτική πολιτική είναι η ιταλική. Η σύμπραξη των “Πέντε Αστέρων” του δημαγωγού Πέπε Γκρίλο με τον ακροδεξιό Ματέο Σαλβίνι δημιούργησε ένα κυβερνητικό σχήμα που κάθε μέρα κινείται όλο και πιο (ακρο)δεξιά.

Τον τόνο δίνουν μέχρι τώρα οι εθνικιστικές κορώνες του ηγέτη της Λέγκας, Σαλβίνι.

Οι “Πεντάστεροι” που θέλουν να ισορροπήσουν την κατάσταση επιθυμούν να κάνουν πράξη την διακήρυξη τους για ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων με την (ανάμεσα σε άλλα) θέσπιση ενός κατώτερου εισοδήματος για του πληττόμενους από την κρίση.

Η υλοποίηση ενός τέτοιου μέτρου σκοντάφτει στον προϋπολογισμό και συγκεκριμένα στην δέσμευση της προηγούμενης κυβέρνησης (Τζετιλόνι) για περιορισμό του ελλείμματος κάτω από 1%.

Αν υλοποιηθούν οι εξαγγελίες τότε το έλλειμμα που προβλέπεται θα φτάσει στο 2,8%. Στον αέρα λοιπόν η δέσμευση που έχει αναλάβει η προηγούμενη κυβέρνηση έναντι των Ευρωπαίων εταίρων

Κι εδώ είναι που βγαίνουν τα μαχαίρια. Με κοινή δήλωσή τους οι κύριοι Λεμέρ (υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας), Μοσχοβισί (επίτροπος) και Ντομπρόφκσκις (αντιπρόεδρος της Ε.Ε) επιχείρησαν να τραβήξουν το αυτί της ιταλικής κυβέρνησης με την δήλωση-τελεσίγραφο “οι κανόνες είναι ίδιοι για όλα τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης” και οι τρεις είπαν μαζί ένα τεράστιο ψέμα!

Οι κανόνες δεν είναι ίδιοι για όλους. Αν για παράδειγμα είσαι η Γαλλία μπορείς να κουβεντιάσεις το θέμα με την Γερμανία και να εξαιρεθείς από τον κανόνα του ελλείμματος. Έτσι έγινε με την Γαλλία πριν από τέσσερα χρόνια. Αν είσαι η Γερμανία δεν αξίζει ούτε να το συζητάμε.

Αυτή βάζει τους κανόνες αυτή δικαιούται να τους παραβιάζει όπως κάνει τόσα χρόνια παρουσιάζοντας τερατώδη εμπορικά πλεονάσματα που μεταφράζονται σε τεράστια ελλείμματα ειδικά για τους χώρες του Νότου.

Ποιος όμως, μπορεί να εγκαλέσει την Γερμανία για παραβίαση των κανόνων. Αφήνω κατά μέρος την συμφωνία για την ισορροπημένη κατανομή των προσφυγικών ροών που έχει γίνει κουρελόχαρτο.

Το θέμα για την ευρωπαϊκή ελίτ είναι να μην σηκώσουν κεφάλι οι μικροί και αμφισβητήσουν στην πράξη τις εντολές του ιερατείου.

Τώρα η Ιταλία είναι ένα δύσκολο πρόβλημα. Δεν είναι εύκολο να επιβάλεις στην θέλησή σου όταν μιλάς για την τρίτη χώρα σε βιομηχανική παραγωγή, την τρίτη οικονομική δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν πρόκειται για την Ελλάδα που υποτάχθηκε και έγινε το καλό παιδί της Μέρκελ και του Σόιμπλε βουλιάζοντας την ελληνική κοινωνία στην δυστυχία και την εξαθλίωση. Είναι κρίμα που η αντίδραση στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης προέρχεται από ένα αλλόκοτο κυβερνητικό σχήμα.

Στην Ελλάδα όταν ο λαός έδωσε τη δυνατότητα σε μια κυβέρνηση (της Αριστεράς) να το κάνει, εκείνη προτίμησε να συμβιβαστεί και να συνθηκολογήσει, προδίδοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών, τις ιδέες και τις διακηρύξεις της…