Δημήτρης Χορν: Μια γοητευτική ιδιοφυΐα

Ο Δημήτρης Χορν γεννήθηκε σαν σήμερα 9 Μαρτίου και το pagenews.gr γράφει για την κληρονομιά που άφησε στο θέατρο και τον κινηματογράφο.

Όταν έφτασε η στιγμή να γεννηθεί ο Δημήτρης Χόρν, οι γονείς του περίμεναν, ίσως και να ήθελαν, να είναι κορίτσι, για να καλύψουν το κενό που τους είχε αφήσει ο θάνατος της κόρης του Νανάς. Γιο άλλωστε είχαν, τον Γιάννη, δέκα χρόνια μεγαλύτερος από τον Δημήτρη. Σε ένα ξενοδοχείο της εποχής, στην Σταδίου στο κέντρο της Αθήνας η Ευτέρπη Αποστολίδη έφερε στη ζωή τον Δημήτρη Χόρν. Το ημερολόγιο έγραφε 9 Μαρτίου 1921. Ο πατέρας του Παντελής γέλασε όταν άκουσε το νέο, αλλά μια γλυκόπικρη γεύση την ένιωσε, αφού όπως προαναφέραμε οι γονείς Χορν ήθελαν κορίτσι.

«Ναι, η καταγωγή μου από τη μεριά του πατέρα μου δεν είναι ελληνική. Ο παππούς μου ήταν Αυστριακός. Οι Χορν δεν είμαστε από τους Βαυαρούς που ήρθαν με τον Όθωνα. Ο πατέρας του πατέρα μου ήρθε πολύ αργότερα στην Ελλάδα. Ερωτεύτηκε τη γιαγιά μου, βέρα Ελληνοπούλα, και την παντρεύτηκε. Τα πρώτα χρόνια μετά το γάμο τους έζησαν στην Τεργέστη, Εκεί γεννήθηκαν και οι πατέρας μου και ο αδελφός του», θα πει πριν από αρκετά χρόνια ο Δημήτρης Χόρν  για την οικογένεια και την καταγωγή του. Αριστοκρατικής καταγωγής και μεγαλωμένος μέσα σε ένα μεγαλοαστικό περιβάλλον, ο Χορν δεν είχε πάντα μια άνετη ζωή. Θυμόταν ότι υπήρξε μια εποχή που γέμιζε με χαρτόνι τις τρύπες από τα παπούτσια του, αλλά δεν στεκόταν ποτέ σ΄αυτά.

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου (νυν Εθνικού), όπου έκανε το ντεμπούτο του το 1940, στην οπερέτα του Στράους «Η Νυχτερίδα». Αμέσως μετά εμφανίστηκε στο «Θέατρο Ρεξ» της Μαρίκας Κοτοπούλη, ως πρωταγωνιστής σε έργα, όπως «Ο πρωτευουσιάνος», «Αλάτι και πιπέρι», «Η κυρία με τις καμέλιες» κ.ά. Την περίοδο 1943 – 1944 συμμετείχε στο θίασο της Κατερίνας, με την οποία συμπρωταγωνίστησε στο «Σύζυγοι με δοκιμή». Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο μαζί με τη Μαίρη Αρώνη και λίγο αργότερα συνέπραξε με τη Βάσω Μανωλίδου. Το 1945 συνεργάστηκε με τον θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου, ενώ την περίοδο 1946 – 1950 επέστρεψε στο «Βασιλικό Θέατρο».

Ο Δημήτρης Χορν αγάπησε πολύ το θέατρο. Οπως αγάπησε και πολύ τις γυναίκες. Κι όπως τον αγάπησε το θέατρο, έτσι τον αγάπησαν και οι γυναίκες. Αλλωστε, όπως ο ίδιος είχε εξομολογηθεί, ερωτευόταν συχνά, από μικρό παιδί. «Aπό τα έξι χρόνια μου και μετά δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου να μην είναι ερωτευμένος, δηλαδή συγκινημένος με κάποιο πρόσωπο. Θα ‘λεγα πως ήμουν ερωτευμένος με τον έρωτα. Eνώ δηλαδή ήμουν ένα πολύ κεφάτο παιδί, ξαφνικά, μελαγχολούσα φοβερά κι έγραφα θλιμμένα ποιήματα. Mε μελαγχολούσαν αυτοί οι έρωτες… Ή η ζωή».

Δημήτρης Χορν: Η γνωριμία με την Έλλη Λαμπέτη

Ύστερα από απουσία δύο ετών στο εξωτερικό, επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1953 γνωρίζει την Έλλη Λαμπέτη. Ο δεσμός τους επισπεύδει το διαζύγιο της Λαμπέτη με τον Μάριο Πλωρίτη και μαζί γράφουν μία από τις πιο αστραφτερές σελίδες στην υποκριτική τέχνη. Συγκροτούν δικό τους θίασο, μαζί με τον Γιώργο Παππά, ανεβάζοντας έργα, όπως: «Ο βροχοποιός», «Νυφικό Κρεβάτι» και «Το παιχνίδι της Μοναξιάς».

Οι δρόμοι τους χώρισαν το 1959 και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ στο θεατρικό σανίδι.

Δημήτρης Χορν και κινηματογράφος

Μεγάλη ήταν η συμβολή του Δημήτρη Χορν και στον κινηματογράφο. Πρωταγωνίστησε μόνο σε 10 ταινίες, δίνοντας όμως ανεπανάληπτες ερμηνείες, όπως στην «Κάλπικη λίρα» (1954), στο «Μια ζωή την έχουμε» (1955) και «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956).

Έντονη ήταν και η ραδιοφωνική παρουσία του. Εκτός από τις μαγνητοφωνήσεις δεκάδων θεατρικών έργων, είχε «περάσει» στον κόσμο με ιδιαίτερο κέφι και φινέτσα ένα «αεράκι» εβδομαδιαίων πεντάλεπτων εκπομπών, που έγραφε ο Κώστας Πρετεντέρης. Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών στην εκπομπή «Ο Ταχυδρόμος έφτασε».

Διετέλεσε γενικός διευθυντής της ΕΡΤ την περίοδο 1974 -1975, ενώ το 1980 ίδρυσε με τη σύζυγό του Άννα Γουλανδρή το Ίδρυμα Γουλανδρή – Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού. Η Πολιτεία του απένειμε το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α’. Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου του 1998, ύστερα από πολύμηνη ασθένεια.

Το βραβείο “Δημήτρης Χορν”

Το βραβείο “Δημήτρης Χορν” είναι ετήσιο επαμειβόμενο και απονέμεται για την καλύτερη ερμηνεία νέου άντρα ηθοποιού κατά την περασμένη θεατρική περίοδο. Το Βραβείο «Δημήτρης Χορν» είναι ο σταυρός που φορούσε ο ηθοποιός, ο οποίος περνάει κάθε χρόνο από τον έναν βραβευμένο στον άλλο συνοδευόμενος από περγαμηνή. Το θεσμοθέτησε ο Σταμάτης Φασουλής και το χρηματοδοτεί ο Γιάννης Χορν.