Οι 120 δόσεις στην εφορία και η διαβρωτική ισχύς της εξουσίας

Θαύμα, θαύμα. Κάποιοι ξύπνησαν εκεί στην κυβέρνηση και είπαν να προωθήσουν τις 120 δόσεις για χρέη στην εφορία.

Αν κάποιος πολιτικός αρμόδιος, για παράδειγμα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ή η Κατερίνα Παπαθανασίου, έκαναν τον κόπο να αφήσουν τις δερμάτινες αναπαυτικές καρέκλες των γραφείων τους και να πάνε στις εφορίες να ρωτήσουν, θα μάθαιναν πόση μεγάλη ζημιά έκαναν σε δεκάδες χιλιάδες πολίτες με την καθυστέρηση στην προώθηση της ρύθμισης με τις 120 δόσεις για την εφορία.

Θα μάθαιναν ότι καθημερινά δεσμεύονται χιλιάδες λογαριασμοί πολιτών οι οποίοι περιμένουν τη ρύθμιση. Γιατί ενώ αυτοί καθυστερούν, ο Γιώργος Πιτσιλής της ΑΑΔΕ σαρώνει όλους τους λογαριασμούς και τους δεσμεύει χωρίς να περιμένει να κατατεθεί η ρύθμιση. Είναι κι αυτά σημεία της κακής συνεργασίας ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον Μεγάλο Εισπράκτορα του Δημοσίου.

Είναι ένα λάθος που δεν θα μείνει χωρίς συνέπειες για τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.

Αλλά κύριε Τσακαλώτο όταν σας ενδιαφέρει πρωτίστως η τρόικα και οι δανειστές και όχι οι πολίτες ή ακριβέστερα το μαρτύριο των πολιτών, θα πληρώσετε το λογαριασμό στην κάλπη. Μην έχετε καμία αυταπάτη γι αυτό.

Και μάλιστα θα πληρώσετε μεγαλύτερο τίμημα αν η ρύθμισή σας δεν είναι απλή, κατανοητή, εύκολη και προπαντός αν με εισοδηματικά, περιουσιακά ή άλλα κριτήρια στο όνομα της κουλτούρας πληρωμών (ας γελάσω σαρδόνια γιατί για ποια κουλτούρα πληρωμών μιλάμε όταν επιχειρηματίες δεν πληρώνουν εργαζόμενους ή παίρνουν πίσω με εκβιασμούς το δώρο πράγμα όπως θα το δούμε να επαναλαμβάνεται τώρα το Πάσχα), δεν επιτρέψετε σε πολίτες και επιχειρήσεις να κάνουν τη ρύθμιση.

Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω πως σκέπτεστε, όταν είναι πανθομολογούμενο πως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πνίγονται από τα χρέη στην εφορία, όταν βοηθώντας αυτές βοηθά κανείς την οικονομία, την ανάπτυξη, τις προσλήψεις άρα και τα έσοδα του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων.

Τι στο καλό αλήθεια παθαίνουν οι άνθρωποι όταν κάθονται στην καρέκλα της εξουσίας; Ξεχνούν ότι βρίσκονται εκεί στο όνομα του λαού και για να υπηρετούν το λαό; Είναι δυνατόν να μην συγκρούονται μέχρι τελικής πτώσης με τους δανειστές, όταν τα πράγματα είναι τόσο εξόφθαλμα ότι το συμφέρον των πολιτών δεν έχει κανένα κοινό σημείο με τις επιδιώξεις των δανειστών;

Τι να πεις κανείς. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια μπροστά στη διαβρωτική ισχύ της εξουσίας…

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη, εδώ