Νίκη Βίσση – Μπούφη: Η συγκλονιστική περιγραφή της για τη φωτιά στο Μάτι

Η Νίκη Βίσση- Μπούφη μένει ακόμα στο υπόγειο του σπιτιού της, το οποίο κάηκε ολοσχερώς από την φωτιά στο Μάτι. Η αδελφή της Άννας Βίσση μίλησε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου για την στιγμή που έμαθε ότι καίγεται το σπίτι της. Η ίδια ήταν στην Θεσσαλονίκη για επαγγελματικούς λόγους την ημέρα του τραγικού συμβάντος. Όταν έφτασε στο Μάτι, είδε το σπίτι της να καίγεται και να παρακαλεί τους πυροσβέστες να ρίξουν νερό για να σωθεί έστω το υπόγειο.

Είδε τους κόπους μιας ζωής να καίγονται και η απόφασή της να μείνουν στο υπόγειο ήρθε, αφού έπρεπε να πηγαίνουν συνέχεια στις υπηρεσίες της περιοχής της. Η Νίκη Βίσση μίλησε για αυτούς τους εννιά μήνες και τόνισε πώς ένιωσε το ίδιο συναίσθημα που είχε νιώσει όταν έχασε τον πατέρα της. Μάλιστα ανέφερε ότι τους έχει ξεχάσει η πολιτεία. Η αδελφή της Άννα Βίσση ξέσπασε ότι τους έχουν ξεχάσει από την πολιτεία και πώς υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση από εκείνη.

Δείτε όλα όσα είπε στο video που ακολουθεί:

Είπε μεταξύ άλλων:

“Δεν είναι μόνο το δικό μου το σπίτι Γρηγόρη, είναι 500 σπίτια καμένα, ολοσχερώς καμένα. Κι άλλα τόσα είναι μη κατοικήσιμα. Εννέα μήνες τώρα συνεχίζει ο κόσμος να μένει μέσα σε κατασκηνώσεις, να σιτίζονται απ’ το στρατό, αρκετός κόσμος να έχει φύγει και να έχει ενοικιάσει σπίτια. Υποτίθεται πως θα έδινε χρήματα η κυβέρνηση, κάποιοι πήραν επιδόματα, κάποιοι ακόμη να πάρουν.

Εγώ εκεί ζούσα κανονικά, μόνιμα, από το 1995 μέχρι σήμερα. Η μαμά μου πλέον μένει μαζί με την αδελφή μου, την Άννα, και εμείς στο υπόγειο του καμένου σπιτιού. Κατέβηκε η φωτιά στο υπόγειο, αλλά δεν χρειάστηκε να το γκρεμίσω. Γκρεμίσαμε τοπάνω, το κανονικό μου σπίτι, το φτιάξαμε και επιλογή μας ήταν να μείνουμε. Αποφασίσαμε με τον άντρα μου και τα παιδιά να μην φύγουμε.”

“Μίλησα με τον άντρα μου, μου λέει δεν ξέρω, έχει καπνούς. Στο τέταρτο που ξαναμιλήσαμε μου λέει καιγόμαστε, έχει φτάσει η φωτιά στο οικόπεδο. Το οικόπεδο του δικό μας είναι στον παραλιακό δρόμο. Η φωτιά έφτασε στη θάλασσα σε δέκα λεπτά. Η απόλυτη καταστροφή είναι ο απόλυτος θάνατος. Ακριβώς το ίδιο συναίσθημα ένιωσε όταν έχασα τον πατέρα μου. Τις πρώτες ώρες δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται, είναι μουδιασμένο το μυαλό σου. Ακόμη και τώρα προσπαθώ να θυμηθώ και δεν θυμάμαι.

Τα παιδιά μου πρόλαβαν να φύγουν και να σωθούν. Έφυγαν από την αντίθετη πλευρά που τους έλεγαν να φύγουν και σώθηκαν. Αν πήγαιναν από εκεί που τος έλεγαν, θα είχαν εγκλωβιστεί.” Τέλος, αναφέρθηκε στο πόσο θυμωμένη είναι με τον Δήμο, με τον Ηλία Ψινάκη και με το κράτος.