Νικολέτα Κοτσαηλίδου: “Ζούσα για 11 χρόνια με μακαρόνια και ρύζι για να μου φτάνουν τα χρήματα”

Η ηθοποιός, Νικολέτα Κοτσαηλίδου, η οποία εμφανίζεται στη δημοφιλή σειρά “Πέτα τη Φριτέζα”, παραχώρησε συνέντευξη στο page 2 της Νέας Σελίδας. Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στις δύσκολες οικονομικές στιγμές που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει. ” Από τα 19 μου, λοιπόν, μέχρι τα 30 φεύγα μου, ζούσα με υδατάνθρακες, δηλαδή μακαρόνια και ρύζι, για να μου φτάνουν τα χρήματα να περάσω τον μήνα”, τόνισε χαρακτηριστικά.

Μπορεί ένας ηθοποιός να ζει αξιοπρεπώς δουλεύοντας μόνο στο θέατρο;

Οχι. Διότι ακόμη και όταν δουλεύεις σε μια παράσταση που σου προσφέρει τα προς το ζην, δεν μπορείς να βάλεις 50 ευρώ στην άκρη για να αντέξεις τους μήνες που θα είσαι άνεργος. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις μόνο από το θέατρο, γι’ αυτό και οι περισσότεροι ηθοποιοί κάνουμε κι άλλες δουλειές.

Υπήρχαν στιγμές που δυσκολεύτηκες οικονομικά;

Εννοείται. Εχω περάσει πολλά χρόνια που δεν μπορούσα να συντηρήσω τον εαυτό μου, γιατί προέρχομαι μεν από μια οικογένεια που με μεγάλωσε χωρίς να μου λείπει τίποτα, αλλά ήξερα ότι δεν μπορούσε να στηρίξει με άνεση ένα παιδί που πήρε την απόφαση να πάει σε μια άλλη πόλη να σπουδάσει.

Από τα 19 μου, λοιπόν, μέχρι τα 30 φεύγα μου, ζούσα με υδατάνθρακες, δηλαδή μακαρόνια και ρύζι, για να μου φτάνουν τα χρήματα να περάσω τον μήνα. Εννοείται ότι όσο σπούδαζα έκανα διάφορες δουλειές, όπως σερβιτόρα, σε μεταφραστικό γραφείο, σε video club, μέχρι και σε εταιρεία promotion για τσιγάρα έχω εργαστεί.

Ποια από τις δουλειές που έχεις κάνει, παράλληλα με το θέατρο, σου ταίριαζε λιγότερο;

Νομίζω ότι αυτή η δουλειά με τα τσιγάρα, όπου έπρεπε να πλησιάζω ανθρώπους που δεν γνώριζα και να τους λέω «τι μάρκα καπνίζετε; Αν αγοράσετε δύο πακέτα από την τάδε μάρκα, θα πάρετε δώρο ένα αναπτήρα», ήταν η πιο ασύμβατη με τον χαρακτήρα μου.

Εκτός από τη σειρά «Πέτα τη Φριτέζα», που συνεχίζει, τι άλλο ετοιμάζεις για τον χειμώνα;

Η παράσταση «Ανθρωποι και ποντίκια», που μόλις τελειώσαμε στον Τεχνοχώρο Cartel σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη, θα συνεχιστεί και παράλληλα, με την ίδια ομάδα, ετοιμάζουμε και τα «Κόκκινα φανάρια», που θα διαφέρουν αρκετά από το έργο του 1963, γιατί οι ήρωες θα είναι τραβεστί.