Airbnb – Αθήνα: Πτωτική πορεία στις κρατήσεις και τις τιμές το 2019

Airbnb – Αθήνα: Έπειτα από ένα διάστημα ανόδου, καταγράφονται τα πρώτα “σύννεφα” όσον αφορά την αγορά βραχυχρόνιων μισθώσεων ακινήτων. Στο σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας “Ελεύθερος Τύπος” παρουσιάζονται γραφήματα που συγκρίνουν την τάση της αγοράς τον φετινό Μάιο σε αντιστοίχηση με το ίδιο διάστημα, το 2018. Το συμπέρασμα που απορρέει από τη μελέτη τους, αφορά την πτώση, τόσο στις κρατήσεις, όσο και στις τιμές των μισθωμένων ακινήτων.

Συγκεκριμένα, με βάση τα στοιχεία της AirDna, η μέση πληρότητα στην πρωτεύουσα υποχώρησε κατά τρεις μονάδες, σε σχέση με το 2018, καταγράφοντας ποσοστό 65,9%. Το γεγονός αυτό επηρέασε και τον δείκτη των εσόδων ανά δωμάτιο. Τον Μάιο του 2018, ο μέσος όρος εσόδων ανερχόταν στα 50 ευρώ, ενώ φέτος τον εντοπίζουμε στα 45.5 ευρώ. Μία μείωση της τάξεως του 9%.

Την ίδια ώρα, παρατηρείται ραγδαία αύξηση στις αγγελίες ενοικίων που φιλοξενούνται από την πλατφόρμα του Airvnb. Όπως καταγράφει η AirDna, στην Αθήνα υπάρχουν 10.281 αγγελίες ενοικίασης, έναντι 8.156 που είχαν κατατεθεί το περασμένο έτος. Από τη στιγμή που η προσφορά του πλήθους των ακινήτων αυξήθηκε, τότε μοιραία υποχώρησε και το κόστος διαμονής των επισκεπτών. Φέτος, υπολογίζεται ότι ένας επισκέπτης χρειάζεται 69 ευρώ, πέντε ευρώ λιγότερα από τις ανάγκες που είχε εντός του 2018.

Τι συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη

Σε αντίθεση με την εικόνα της Αθήνας, όπου οι δείκτες των μισθώσεων παρουσιάζουν εμφανή υποχώρηση, στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα είναι διαφορετικά. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το δημοσίευμα του “Ελεύθερου Τύπου”, η μέση πληρότητα παρουσίασε ελαφρά ενισχυμένες τάσεις, φτάνοντας στο 55,6% έναντι του 54,8% (Μάιος 2018). Παράλληλα, ανεβασμένος είναι και ο αριθμός των προσφερόμενων ακινήτων και βραχύχρονη ενοικίαση. Πέρσι, είχαν δηλωθεί 1.526 ακίνητα, ενώ φέτος, ο αριθμός έφτασε στα 2.086.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο δρ. Σπύρος Αβηιμιώτης, αναπληρωτής καθηγητής τουριστικής ανάπτυξης στο ΑΤΕΙΘ, ανέφερε χαρακτηριστικά για το φαινόμενο του Airbnb στη Θεσσαλονίκη:

«Σε αναπτυσσόμενους τουριστικούς προορισμούς θα μπορούσε να έχει έναν διακριτό- συμπληρωματικό χαρακτήρα με τις παραδοσιακές μορφές φιλοξενίας. Αντίθετα, σε προορισμούς που έχουν φτάσει στην ωρίμανση (και κατ’ επέκταση στη στασιμότητα) ο περιορισμός του είναι τόσο απαραίτητος, όσο και η διεύρυνση των υφιστάμενων υποδομών φιλοξενίας» σημείωσε και πρόσθεσε: «Εν κατακλείδι, ας έχουμε στον νου μας ότι ο προορισμός θα πρέπει πρώτα να σέβεται τη ζωή και την αξιοπρέπεια των μόνιμων κατοίκων και στη συνέχεια των περιηγητών που τον επισκέπτονται. Πιστεύω ότι η χρυσή τομή θα πρέπει να βρεθεί σε συνεργασία με την τοπική κοινωνία, σε κάθε προορισμό ξεχωριστά».