«Είμαι με το μέρος του παιδιού, όχι του αστυνομικού»…

«Όταν έχω να κρίνω ανάμεσα σ’ ένα παιδί 15 χρόνων, που πετάει μολότοφ, κι έναν τριαντάρη εκπαιδευμένο αστυνομικό, που κρατάει πιστόλι, εγώ είμαι με το μέρος του παιδιού και όχι του αστυνομικού. Εκτιμώ βαθύτατα ένα παιδί που εξεγείρεται και βγαίνει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί, έστω κι αν υπερβάλλει, έστω και αν κρατάει μολότοφ. Και δεν εκτιμώ καθόλου έναν αστυνομικό που το πυροβολεί. Ό,τι και αν έχει γίνει, όπως και αν έχουν τα πράγματα, θεωρώ τραγικό λάθος την αθώωση του αστυνομικού. Και πολύ κακό μήνυμα που στέλνουμε στα νέα αυτά παιδιά, το υγιέστερο κομμάτι της κοινωνίας μας, που δεν έχει ακόμη διαφθαρεί, όπως εμείς».

Αυτά είναι λόγια του Μάνου Χατζιδάκι. Τα είπε το 1988 για την αποφυλάκιση του αστυνομικού Θανάση Μελίστα, δολοφόνου του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά.

Ας αναρωτηθούμε τώρα, τι μήνυμα στέλνουμε στους νέους της εποχής μας με την απόφαση του Κακουργιοδικείου Λαμίας που ουσιαστικά ελευθέρωσε τον δολοφόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τον έστειλε ελεύθερο στο σπίτι του. Και ας μην βιαστεί κανείς να ρίξει όλη την ευθύνη στους νέους Ποινικούς κώδικες. Δεν είναι αυτοί που οδήγησαν το Δικαστήριο να αναγνωρίσει στον δολοφόνο το ελαφρυντικό του «σύννομου πρότερου βίου» και να ρίξει την ποινή τόσο χαμηλά. Ήταν η κρίση των δικαστών που θεώρησαν ότι αν ένας αστυνομικός πυροβολήσει και σκοτώσει εν ψυχρώ ένα παιδί που διαδηλώνει μπορεί να μείνει στην φυλακή μόλις δέκα χρόνια.

Μοιραία σκέφτεται κανείς πώς αν καταχραστείς εκατοντάδες εκατομμύρια του Δημοσίου μπορείς να βγεις έξω με συνοπτικές διαδικασίες όπως ο Αριστείδης Φλώρος ενώ αν πετάς μπογιές σε δημόσια κτήρια θα δικάζεσαι για κακούργημα με τη νέα ρύθμιση που προωθεί ο η κυβέρνηση. Για να το πώς εντελώς σχηματικά, έξω ο Φλώρος και ο κάθε Φλώρος μέσα (βαθειά μέσα) όσοι συμμετέχουν στις δράσεις του Ρουβίκωνα.

Πετάς τρικάκια και μπογιές, σπας τζαμαρίες, θα διώκεσαι για κακούργημα. Παίρνει μίζες και ζημιώνεις το Δημόσιο, πλημμέλημα και έξω (το προβλέπει ο νέος Ποινικός Κώδικας). Το πράγμα βέβαια δεν σταματά εκεί. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση προωθεί τη δημιουργία φυλακών τύπου Γ στα πρότυπα των λευκών κελιών για όσους/ες καταδικάζονται για «τρομοκρατία» και τους αποκλείει από βασικά δικαιώματα όλων των κρατουμένων όπως από τον θεσμό της άδειας, ενώ η «δικαιοσύνη» αυθαιρετεί θέτοντας ως προϋπόθεση για την άσκηση του δικαιώματος αυτού τις δηλώσεις μετανοίας, Όλα αυτά την ώρα που οι «χρυσαυγίτες» φονιάδες του Παύλου Φύσα εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι, ο αμετανόητος δολοφόνος του Αλέξη Γρηγορόπουλου αποφυλακίστηκε με τις ευλογίες μιας κυβέρνησης που φαίνεται να θεωρεί φυσικό οι αστυνομικοί να σκοτώνουν.

Αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά την βαθύτατη πολιτική και ταξική μεροληψία της Δικαιοσύνης. Ήταν γνωστό ότι η Νέα Δημοκρατία ήρθε στην διακυβέρνηση μιλώντας για την «επιβολή του νόμου και της τάξης». Δεν χρειάστηκε παρά λίγες εβδομάδες για να καταλάβουμε πως ακριβώς το εννοεί…

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Γιώργου Χελάκη εδώ.