Στα μαρμαρένια αλώνια των ΜΜΕ…

Ο Γιάννης Αντύπας γράφει στο blog του στο Pagenews.gr για τη σύνδεση των ΜΜΕ με την πολιτική σκηνή της χώρας, τους κινδύνους που "εγκυμονεί" η προσέγγιση πολλών εκ των καλεσμένων στα "παράθυρα", αλλά και την -άστοχη- επιλογή του Κώστα Γαβρά.

Όποιο κανάλι και να ανοίξεις θα δεις πολιτικούς και δημοσιογράφους. Λογικό. Όποιο κανάλι και να ανοίξεις θα δεις πολιτικούς και δημοσιογράφους να ασκούν κριτική στα… κανάλια και γενικότερα στα ΜΜΕ! Λογικό; Δε νομίζω. Για άλλοθι μου μοιάζει. Είναι γνωστό πως στην πολιτική, όταν οι υπεύθυνοι τα κάνουν μαντάρα τα ρίχνουν στην επικοινωνία. Λένε ότι δεν εξήγησαν σωστά την πολιτική τους. Με την κρίση, το θέμα άλλαξε “πίστα”. Τα ΜΜΕ που έδιναν χώρο και χρόνο σε όσους αμφισβητούσαν τα μνημόνια, έγιναν πολιτικός στόχος. Άλλα ΜΜΕ ήταν ο στόχος όσων ήταν υπέρ των μνημονίων. Και φτάσαμε στην τρίτη πίστα, όπου μετά τα γραφεία Τύπου που δεν τα εξηγούσαν καλά και τα ΜΜΕ που δεν τα έλεγαν καλά, φταίνε τώρα και οι πολίτες που δεν τα κατάλαβαν καλά! Το μόνο ζήτημα για το οποίο δεν θέλουν συζητήσουν κάποιοι είναι για τον τρόπο με τον οποίο έκαναν -και κάνουν- τη δουλειά τους.

Και επειδή δεν μας έφταναν οι ενημερωτικές εκπομπές, είπαμε να βάλουμε στο παιχνίδι και τον κινηματογράφο. Προσωπικά, θεωρώ ατυχή την επιλογή του Κώστα Γαβρά να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τα γεγονότα του 2015 με πρωταγωνιστή τον Γιάνη Βαρουφάκη. Γιατί η ιστορία γράφεται ακόμη, ενώ και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής εξελίσσεται. Είναι πλέον αρχηγός κόμματος. Πραγματικά είναι πολύ νωρίς για να υπάρξει δραματοποιημένη παρουσίαση των γεγονότων. Ίσως θα μπορούσαν να έχουν γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ. Και πάλι, με την επιφύλαξη πως παρουσιάζουν τα γεγονότα από τη μία πλευρά και ότι δε γυρίζουν μία ταινία που βασίζεται σε θέματα που έχει τσεκάρει η ιστορία. Πραγματικά, είναι κρίμα να μπλέκουμε σε αυτή τη χώρα τις “εξουσίες” και τις τέχνες. Τα έχουμε κάνει όλα ένα κουβάρι, δίχως να υπάρχει ο “μίτος της Αριάδνης”.

Τα ΜΜΕ έχουν γίνει Βαβέλ…

Πραγματικά, δεν βγαίνει νόημα με τα όσα λέγονται και ακούγονται καθημερινά στα ΜΜΕ. Ο καθένας φορά τη “φανέλα” του και παίζει το ρόλο του. Μόνο που δεν είναι αυτή η δουλειά των πολιτικών και των δημοσιογράφων. Δεν είναι κατήγοροι και υπερασπιστές σε δίκη. Είναι δημόσιοι “παίκτες” που οφείλουν να λένε την αλήθεια ή έστω την άποψή τους με βάση τις γνώσεις και τα συμφέροντά τους. Δεν έχουν δικαίωμα να λειτουργούν συκοφαντικά ή υπονομευτικά για τις θέσεις των άλλων. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι οφείλουν να τοποθετούνται με βάση το δημόσιο συμφέρον, τη λογική και τον ορθό λόγο. Προφανώς και δεν θα καταλήγουν όλοι στα ίδια συμπεράσματα. Προφανώς και δεν θα διαβάζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο τα γεγονότα. Άλλο αυτό και άλλο το να παραποιούν σκόπιμα την αλήθεια, ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής, κάθε φορά που θα τους κάνει νόημα ο παρουσιαστής που διασφαλίζει την πρόσβασή τους στη σκηνή.

Τα ΜΜΕ είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για τη Δημοκρατία. Η πολιτική αντιπαράθεση είναι το οξυγόνο της Δημοκρατίας. Δεν πρέπει να τη μετατρέψουμε σε “δηλητηριώδη αέρια” και τα ΜΜΕ να μετατραπούν σε “θαλάμους αερίων”, όπου θα δολοφονούνται χαρακτήρες, θέσεις, απόψεις και πάνω από όλα η αλήθεια. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες του χώρου και εργαζόμενοι, κόμματα και ΜΜΕ οφείλουν να προστατεύσουν τους κανόνες του παιχνιδιού. Οφείλουν να προστατέψουν τη λειτουργία των ιδίων και των θεσμών που εκπροσωπούν. Αλλιώς τα πράγματα δε θα είναι καλά για κανέναν. Έχουμε ήδη δοκιμάσει τι συμβαίνει όταν επικρατεί ο λαϊκισμός, ο φασισμός και οι αυταπάτες. Όχι ξανά. Ποτέ ξανά. Ναι στην αντιπαράθεση, ναι στη σύγκρουση, αλλά με επιχειρήματα και σεβασμό στους κανόνες της Δημοκρατίας.