Εθνική συνείδηση δίχως παραλίες και αιγιαλούς: είναι ο νεοφιλελευθερισμός ανόητε

Η μία αφορά την διδασκαλία της Ιστορίας. Η αρμόδια υπουργός κ. Κεραμέως δήλωσε ότι η διδασκαλία της ιστορίας στα σχολεία θα πρέπει να πάψει να είναι κοινωνικού χαρακτήρα και να αναπτύσσει την εθνική συνείδηση. Πολλά τα ερωτηματικά. Για παράδειγμα στο κορυφαίο γεγονός της εθνικής μας παλιγγενεσίας θα διδάσκεται ότι όλη η επανάσταση ήταν ένας παράλληλος εμφύλιος πόλεμος; Ή θα αποσιωπάται προς εξυπηρέτηση της εθνικής συνείδησης.

Δεύτερο παράδειγμα από το κορυφαίο γεγονός της αντίστασης στην γερμανική κατοχή. Θα διδάσκεται ότι μαζί με τον ηρωισμό και τη μεγαλειώδη αντίσταση των Ελλήνων, αναπτύχθηκαν συνεργάτες των κατακτητών, ταγματασφαλίτες, μαυραγορίτες, καταδότες, πολλοί από τους οποίους στην συνέχεια εκμεταλλεύτηκαν τον εμφύλιο για να διεισδύσουν στον κράτος και να αποτελέσουν τον “εθνικό κορμό” που για τρεις δεκαετίες μετά ασκούσε καταστολή όχι στους κομμουνιστές αλλά στους δημοκράτες πολίτες; Η απάντηση είναι προφανής και για τα δύο παραδείγματα και είναι αρνητική, αφού σύμφωνα με το πνεύμα της κ. Κεραμέως δεν συνάδουν με την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης. Οι επιστήμονες το έχουν καταλήξει, δεν υπάρχει αντικειμενική ιστορία, υπάρχουν αναγνώσεις του παρελθόντος και αντίστοιχες αφηγήσεις. Ποιο σκοπό εξυπηρετεί η αφήγηση της κ. Κεραμέως;

Πωλούνται και οι αιγιαλοί

Η δεύτερη είδηση είναι πιο σημαντική και προκύπτει από το υπό κατάθεση αναπτυξιακό νομοσχέδιο το οποίο περιλαμβάνει ρύθμιση με την οποία ο δημόσιος αιγιαλός μπορεί να παραχωρείται σε ιδιώτες και να οικοδομείται. Συνοπτικά: καταργούνται οι περιορισμοί που αφορούσαν το πλάτος της παραλίας στα 30 μ., όριζαν την παραχώρηση μέχρι 60% της εκμετάλλευσης με ομπρελοκαθίσματα και γενικότερα ο εξ ορισμού δημόσιος, εκτός αν υπάρχουν ιδιωτικά δικαιώματα, παλαιός αιγιαλός παύει να θεωρείται ανεπίδεκτος χρήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων και υποχρεωτικά κοινόχρηστος. Αντιθέτως, χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και δύναται να παραχωρείται και να οικοδομείται. Και μάλιστα πιο φθηνά από ότι ισχύει μέχρι τώρα προς όφελος των ιδιωτών που θα μπουν να κάνουν deals -αν δεν έχουν ήδη κάνει- και σε βάρους των δημοσίων εσόδων.

Το συμπέρασμα αν αφαιρέσουμε τις νομοτεχνικές διατυπώσεις είναι ότι η κυβέρνηση πουλάει ή δίνει προς εκμετάλλευση τους δημόσιους και κοινόχρηστους αιγιαλούς, προφασιζόμενη την ανάπτυξη. Το τι θα γίνει μπορούμε να το φανταστούμε: όπου ακόμη υπάρχουν ελεύθερες παραλίες να ανεγερθούν τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες με δέλεαρ για τους μελλοντικούς πελάτες τους την προνομιακή πρόσβαση στον πάλαι ποτέ δημόσιο αιγιαλό. Και επίσης, παντού ομπρελοκαθίσματα με ενοικίαση σε υψηλές τιμές που θα κάνουν δύσκολες τις διακοπές για τον μέσο Έλληνα. Το μοντέλο εφαρμόστηκε και αλλού όπως πχ στην Ισπανία και κατέρρευσε, τώρα εκεί κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση, απελευθερώνουν τους αιγιαλούς και γκρεμίζουν τα συγκροτήματα.

Ο πρωθυπουργός εντάσσει τις σχετικές ρυθμίσεις στην προπαγάνδα υπό τον τίτλο “ανάπτυξη για όλους” που θα υπεραναπτύξει στο πλαίσιο της ΔΕΘ. Τώρα τι σόι “ανάπτυξη για όλους” είναι αυτή που στους κοινωνικά ασθενέστερους στερεί ακόμη και τα δημόσια δωρεάν αγαθά που απολαμβάνουν; Ε αυτός είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Φυσικά ο πρωθυπουργός δεν λέει αλήθεια ότι δήθεν παρουσιάζει το πρόγραμμα για το οποίο ψηφίστηκε. Ρυθμίσεις όπως αυτή ή το outsoursing που επίσης θα αναφέρει στην ΔΕΘ -για να ξεμπλοκάρουν οι επενδύσεις πάντα- δεν υπήρχαν στο προεκλογικό του πρόγραμμα.

Κάπως έτσι οι δύο ειδήσεις συμπληρώνονται: η διδασκαλία της ιστορίας δεν θα είναι κοινωνικού χαρακτήρα διαμορφώνοντας αντίστοιχες συνειδήσεις ενώ όλα θα είναι προς ιδιωτικοποίηση και εκμετάλλευση. Η εθνική υπερηφάνεια που βασίζεται στην δόξα των προγόνων λειτουργεί, όπως έχει αναπτύξει ο Παναγιώτης Κονδύλης, σαν υπεραναπλήρωση της σημερινής καχεξίας του νεοελληνικού κράτους και των αισθημάτων ντροπής που δημιουργεί η πρόσφατη χρεωκοπία του που μετέτρεψε τους υπερήφανους κατά τα άλλα Έλληνες σε παρίες της Ευρώπης. Δεν θα μπορούμε να χαρούμε τις παραλίες μας αλλά θα είμαστε υπερήφανοι για την δόξα των προγόνων μας.