Ένας άλλος Τσίπρας

Σε χαμηλούς τόνους δίχως κραυγές και προκλήσεις και με συναινετική διάθεση έναντι του πολιτικού του αντιπάλου κινήθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, στην Θεσσαλονίκη. Ίσως το πλέον ενδεικτικό των ήπιων τόνων που δείχνει ότι θέλει να ακολουθήσει είναι ότι απέφυγε να αυξήσει την κριτική για το θέμα της κ. Μαρέβας Γκραμπόφσκι Μητσοτάκη, για το οποίο ρωτήθηκε στην συνέντευξη Τύπου. Ακόμη και για το ζήτημα της εξεταστικής για τη Novartis, “πέταξε” το μπαλάκι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και του ευχήθηκε καλά ξεμπερδέματα με το εσωτερικό του κόμματός του και με τον κ. Σαμαρά.

Ο κ. Τσίπρας υπερασπίστηκε όσο μπορούσε τα πεπραγμένα του, τόσο για την οικονομική του πολιτική όσο και για το Μακεδονικό, όπου μάλιστα τα εμφάνισε σαν παρακαταθήκες για το μέλλον με την βεβαιότητα ότι θα δικαιωθεί για τις αποφάσεις του, ενώ αντίθετα για τον πολιτικό του αντίπαλο που τα εκμεταλλεύτηκε όσο μπορούσε για να έλθει στην εξουσία είπε ότι θα τα βρει μπροστά του.

Συνολικά, ο κ. Τσίπρας φαίνεται να προδιαγράφει μία σοβαρή στάση μακριά από την “παλαβή αντιπολίτευση” που ασκούσε στην περίοδο 2012-2014. Στάση συναίνεσης φαίνεται να επιδιώκει και στο θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Φυσικά και είπε ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι ένας καλός Πρόεδρος, ωστόσο πρόσθεσε ότι η πρωτοβουλία ανήκει στην κυβέρνηση και δικαιολογώντας την δική του πρόταση για τον κ. Παυλόπουλο είπε ότι ήθελε να προέρχεται από διαφορετικό χώρο από την κυβέρνηση.

Σαν να άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο να συμφωνήσει σε μία πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη εάν ο υποψήφιος δεν θα προέρχεται από τη ΝΔ. Φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσει στον Αντώνη Σαμαρά, ενώ ανοικτό είναι τι θα κάνει στην περίπτωση που προταθείς είναι ο Κώστας Καραμανλής.

Η μεταμνημονιακή εποχή είναι διαφορετική, έχουν περάσει μόλις δύο μήνες από τις εκλογές και η κατάσταση δεν προσφέρεται για έντονη ρητορική και ακτιβισμούς. Πέραν αυτών όμως ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να ολοκληρώνει μία στροφή που είχε ξεκινήσει ήδη από την εποχή που ήταν ακόμη στην κυβέρνηση και επιθυμούσε να φιλοτεχνήσει το προφίλ του αξιόπιστου πρωθυπουργού όσο στο εσωτερικό όσο και στον διεθνή χώρο. Το εάν αυτή η ήπιων τόνων και θεσμική αντιπολίτευση προοιονίζεται και αντίστοιχη στροφή όσον αφορά στην φυσιογνωμία του κόμματός του, με απομάκρυνση από τον αριστερό ριζοσπαστικό χαρακτήρα και προσέγγιση προς την σοσιαλδημοκρατία μένει ακόμη να φανεί. Στο πεδίο αυτό έχει να αντιμετωπίσει τον δικό του εσωτερικό διάλογο που σε ένα κόμμα της αριστεράς δεν είναι ποτέ εύκολος και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να φέρει.

Πάντως το είμαστε ακόμη ζωντανοί ή το είμαστε εδώ είναι μία “απεύθυνση”, για να χρησιμοποιήσουμε τον δικό του αδόκιμο όρο προς τους ψηφοφόρους και οπαδούς του κόμματός του. Εν κατακλείδι υπομονή, η κυβέρνηση έχει μόλις δύο μήνες πίσω της και τέσσερα χρόνια μπροστά της…