ΜΜΕ σε κρίση…

Η λεγόμενη τέταρτη εξουσία είναι χωρίς αμφιβολία βασικός πυλώνας της δημοκρατίας. Μαζί με τη δικαστική είναι οι εγγυήσεις πως η νομοθετική και η εκτελεστική δε θα υποκύψουν στον πειρασμό της κατάχρησης εξουσίας. Ο συγκεκριμένος κίνδυνος βέβαια είναι υπαρκτός και απειλεί τόσο τους εκπροσώπους των ΜΜΕ, όσο και τους δικαστικούς λειτουργούς. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να υπάρχουν και εγγυήσεις ποιότητας. Είναι αδιανόητο να «ανεβαίνουν» κάθε ημέρα στα περίπτερα εφημερίδες με πηχυαίους τίτλους που δε θα έπρεπε να υπάρχουν ούτε σε παρακμιακά έντυπα. Είναι αδιανόητο τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ να μην μπορούν να ανακοινώσουν το όνομα ενός δολοφόνου και ο Τύπος να δολοφονεί καθημερινά προσωπικότητες, αρχές και την ιστορία του τόπου μας.

Όντας ένα ενεργεία δημοσιογράφος είναι προφανές ότι δεν επιθυμώ περιορισμούς. Όμως, δεν επιθυμώ και να είμαι ανεξέλεγκτος. Γιατί εκτός από το τυρί βλέπω και τη φάκα της απαξίωσης. Ενός αναξιόπιστου Τύπου στον οποίο θα κυριαρχούν παρακμιακοί τύποι που θα υποδύονται τους δημοσιογράφους. Χωρίς τα απαραίτητα προσόντα, χωρίς το απαραίτητο ήθος. Χωρίς έλεγχο από τους συναδέλφους τους.

Χωρίς κανόνες δεοντολογίας. Ένα πραγματικά χάος. Αδιέξοδο. Με κύριο χαμένο όχι τους δημοσιογράφους ή τον Τύπο, αλλά την κοινωνία. Γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι ο κόσμος με τον Τύπο έγινε καλύτερος από ότι ήταν πριν. Η δημοσιότητα άσκησε πίεση σε κυβερνήσεις για να περιορίσουν την αυθαιρεσία τους. Οδήγησε στη διεύρυνση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Παρά τις αδυναμίες και τη σύνδεση του Τύπου με μικρά και μεγάλα συμφέροντα.

Συμφέροντα με όνομα και επώνυμο…

Προσωπικά δε με ενοχλεί η εμπλοκή ισχυρών οικογενειών στον χώρο του Τύπου. Γιατί γνωρίζω καλά ότι οι επιχειρήσεις Τύπου κοστίζουν και δεν φέρνουν τα απαραίτητα έσοδα. Η τηλεόραση είναι ελεύθερη και βασίζεται στις διαφημίσεις. Οι συνδρομές, όπου υπάρχουν, είναι σχεδόν συμβολικές. Τα έσοδα από την κυκλοφορία των εντύπων σπάνια αρκούν να καλύψουν το κόστος. Το ζητούμενο για εμένα είναι να βγαίνουν μπροστά οι πραγματικοί μέτοχοι. Ώστε ο αναγνώστης ή ο τηλεθεατής να μπορεί να συνυπολογίσει και τις πιθανές σκοπιμότητες. Η διαφάνεια είναι εγγύηση για την ομαλή λειτουργία των πάντων. Όπως ανταγωνίζονται σκοπιμότητες και συμφέροντα στο παρακσήνιο, πρέπει να ανταγωνίζονται και στο προσκήνιο. Με όνομα και επώνυμο.

Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Ιδιαίτερα για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις είναι σημαντικό να γνωρίζουμε και τους πελάτες τους, εκτός από τους μετόχους τους. Για να μπορούμε να κρίνουμε αν τα αποτελέσματα αλλάζουν ανάλογα με το πρόσωπο ή την εταιρεία που πληρώνει την έρευνα. Διαφάνεια σε όλους και σε όλα. Τουλάχιστον για τις έρευνες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.