Γιατί αισιοδοξεί η ελληνική πλευρά; 

Εντυπωσιασμένη από την συνάντησή της με την τουρκική αντιπροσωπεία στα Ηνωμένα Έθνη εμφανίζεται η ελληνική πλευρά. “Το κλίμα ή ήταν καλύτερο από ότι περιμέναμε. Είμαστε αισιόδοξοι αλλά συγκρατημένα”, είναι η επίσημη διαρροή. Ήταν η πρώτη συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με την ιδιότητα του πρωθυπουργού με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αντίθετα ο Τούρκος πρόεδρος έχει συναντήσει πολλούς Έλληνες πρωθυπουργούς πριν τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ξεκίνησε με τον Κώστα Καραμανλή με τον οποίο σφράγισαν την σχέση τους και με κουμπαριά στην κόρη του. Συνέχισε με τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος είχε ανοίξει και τον δρόμο της ελληνοτουρκικής φιλίας με τον Ισμαήλ Τζέμ και ακολούθησε ο Αντώνης Σαμαράς. Όλοι τους στην πρώτη συνάντηση ήταν αισιόδοξοι, με λιγότερο από όλους τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος όμως και αυτός δεν απέφυγε το μεικτό ελληνοτουρκικό υπουργικό συμβούλιο στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν τότε που η Όλγα Κεφαλογιάννη έκλεψε την παράσταση και τα κοπλιμέντα των Τούρκων συναδέλφων της με το ωραίο ντεκολτέ της. 

Παρά τις καλές εντυπώσεις και τις αβρότητες στο ξεκίνημα κάθε πρωθυπουργίας, τίποτε δεν άλλαξε στην πάγια στάση της Τουρκίας έναντι της χώρας μας.

Παραβιάσεις και παραβάσεις σε ημερήσια διάταξη που υπογραμμίζουν την αμφισβήτηση του status quo στο Αιγαίο, ενίοτε κλιμάκωση που φθάνει ένα βήμα πριν το θερμό επεισόδιο. Η πάγια απειλή πολέμου, εάν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα και επιβεβαίωσή της εάν το επιχειρήσει με πλάγιο τρόπο μέσω της ανακήρυξης ΑΟΖ όπως έχει δικαίωμα μονομερώς. Φυσικά αμφισβήτηση της μειονότητας στη Θράκη την οποία αποκαλεί τουρκική και όχι μουσουλμανική.

Στο τελευταίο διάστημα κλιμάκωση στην Κύπρο που συνιστά και πρόκληση και απειλή και για την Ελλάδα, κι ας νομίζουν κάποιοι ότι “η Κύπρος κείται μακράν” ή ότι “η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται”. Επιπροσθέτως, απελευθερώνοντας τις ροές μεταναστών κάνει υβριδικό πόλεμο στην Ελλάδα διαχειριζόμενος την ασύμμετρη απειλή, αποσκοπώντας στην αύξηση του μουσουλμαμικού πληθυσμού στην Ελλάδα και στην αλλοίωση της εθνικής της φυσιογνωμίας. Η διαχρονική στρατηγική της Άγκυρας αποσκοπεί στο να δορυφοροποιήσει την Ελλάδα. 

Στην συνάντηση της ελληνικής αντιπροσωπείας που πήγε καλά ετέθησαν αυτά τα ζητήματα; Είπε κάτι ο Ερντογάν που να δημιουργεί την βάσιμη εντύπωση ότι θα αλλάξει την στρατηγική περίπου ενός αιώνα -που προσαρμόζεται στις συνθήκες- της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας;

Από τις λίγες διαρροές από την ελληνική ή την τουρκική πλευρά κάτι τέτοιο δεν προκύπτει. Η ελληνική αντιπροσωπεία δείχνει ενθουσιασμένη που ο Ερντογάν αναγνώρισε το οιονεί οικονομικό success story της Ελλάδας υπό τη νέα κυβέρνηση και έδειξε ζέση να αυξηθούν οι εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές. Ωστόσο το τουρκικό κατεστημένο που κάνει εξωτερική πολιτική με όρους ισχύος, πολιτικής και στρατιωτικής, δεν άφησε ποτές τα οικονομικά συμφέροντα να αλλάξουν τους πάγιους στόχους της. Το δείχνει αυτό διακινδυνεύοντας τις οικονομικές σχέσεις με πολύ πιο ισχυρούς εταίρους.

Σε τι λοιπόν συνίσταται η συγκρατημένη αισιοδοξία; 

Επιπλέον μέχρι τώρα η νέα ελληνική κυβέρνηση υποβαθμίζει την συμπεριφορά της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ (πιο χαμηλά από την προηγούμενη κυβέρνηση που ζητούσε καταδίκη και κυρώσεις σε κάθε ευκαιρία) ενώ δεν βάζει καθόλου το θέμα των τουρκικών παραβάσεων και παραβιάσεων στο Αιγαίο και την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης. Όταν μετά από λίγο καιρό η Άγκυρα θα προχωρήσει στην επόμενη πρόκληση πως θα εμφανίσει την κατάσταση η ελληνική κυβέρνηση εάν δεν έχει προετοιμάσει το έδαφος; Γιατί το να ενημερώνει για την προκλητικότητα και τους κινδύνους από την συμπεριφορά της Τουρκίας δεν σημαίνει επαιτεία, αλλά προβολή των ελληνικών θέσεων.