Μετανάστευση: Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει

Ο Γιάννης Αντύπας γράφει στο νέο του blog στο Pagenews.gr για τη νέα τάξη πραγμάτων που έχει δημιουργηθεί στην Ευρώπη λόγω των προσφυγικών ροών.

Η πολιτική ορθότητα θέλει την Ευρώπη να είναι υπεύθυνη, ως πρώην αποικιακή δύναμη και μητρόπολη του καπιταλισμού, για τα βάσανα του Τρίτου Κόσμου. Μάλιστα, οι πιο… ψαγμένοι λένε πως η Ευρώπη έχει ανάγκη από το dna των μεταναστών για να επιβιώσει. Θεωρίες αν τολμούσε να τις πει κάποιος χωρίς το τεκμήριο της αριστερής αυθεντίας θα κατηγορούσαν (και σωστά ίσως) για ρατσισμό.

Τις δεκαετίες μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάρρευση των τελευταίων αποικιακών αυτοκρατοριών η Ευρώπη υποδέχτηκε εκατομμύρια μετανάστες. Και από το εσωτερικό της. Σχεδόν πάντοτε, όμως, με κανόνες. Για αυτό και στις περισσότερες περιπτώσεις η συνύπαρξη ήταν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.

Αυτό που ζούμε τώρα είναι κάπως διαφορετικό. Δεν είναι πρόσφυγες από μία εμπόλεμη περιοχή ή από ένα μέρος της γης που χτυπήθηκε από κάποια φυσική καταστροφή. Οι περισσότεροι μετανάστες είναι από χώρες της Ασίας όπου το βασικό πρόβλημα είναι ο υπερπληθυσμός και η εξάντληση των φυσικών πόρων.

Οπότε δίκαια μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος γιατί η Ευρώπη να λύσει το πρόβλημα του υπερπληθυσμού του Πακιστάν;

Γιατί η Ευρώπη να υιοθετήσει στους κόλπους της ένα αναχρονιστικό πρότυπο που θέλει τη γυναίκα άβουλο όργανο του συζύγου της; Ο οποίος μπορεί να έχει και άλλες συζύγους. Γιατί η Ευρώπη να διαιωνίσει έναν θεσμό όπως το δικαίωμα ενήλικων και συνήθως ηλικιωμένων ανδρών να παντρεύονται ανήλικες; Η προφανής απάντηση είναι ότι η Ευρώπη δεν έχει κανέναν λόγο να το κάνει αυτό, όσες ενοχές και να νιώθει για το παρελθόν της ή τον σύγχρονο ρόλο της στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας.

Και αν έχουν κάποια ευθύνη οι κυβερνήσεις ή τα κράτη, σίγουρα οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν οφείλουν να δεχτούν την υποβάθμιση του δικού τους επιπέδου ζωής για να μπορούν κάποιοι να το παίζουν προοδευτικοί. Είναι προφανές ότι έχουμε την υποχρέωση και το θέλουμε να προσφέρουμε στους αδύναμους ανθρώπους πάνω σε αυτή τη γη κάθε δυνατή βοήθεια. Αλλά αυτό δε θα πρέπει να γίνει σε βάρος του ανθρώπου που δημιουργεί την υπεραξία για να υπάρχει πλεόνασμα για βοήθεια.

Γιατί αν η Ευρώπη καταρρεύσει τότε τα πράγματα δε θα είναι καλά για κανέναν. Και σίγουρα δε θα είναι καλύτερα για τους ίδιους τους μετανάστες.

Οι τελευταίοι θα πρέπει να αντιληφθούν πως οι εκβιαστικές λογικές των δουλεμπόρων που τους λένε να καταστρέψουν τα χαρτιά τους για να μην είναι δυνατή η επιστροφή στις πατρίδες τους δεν οδηγεί πουθενά. Η εκμετάλλευση της καλής θέλησης του άλλου δεν οδηγεί πουθενά. Αν λοιπόν οι ευρωπαϊκοί λαοί κρίνουν πως δε μπορούν να δεχτούν άλλους μετανάστες θα πρέπει να τους το πουν.

Και όλοι μαζί να βρούμε μία λύση. Αν οι ευρωπαϊκοί λαοί κρίνουν ότι πρέπει να θέσουν κάποιους κανόνες για όσους δεχθούν θα πρέπει με τόλμη να το πουν. Να ξέρουν και οι άνθρωποι που θα έρθουν τι θα πρέπει να περιμένουν και τι θα πρέπει να κάνουν. Αν ο άλλος θέλει να διατηρήσει στην Ευρώπη ήθη και έθιμα που οδήγησαν τη δική του χώρα στην καθυστέρηση και τον ίδιο στη φυγή δεν έχει κανένα νόημα να έρθει εδώ.

Η Ευρώπη δε μπορεί και δεν πρέπει να βάλει νερό στο κρασί της σε θέματα ισότητας και ελευθεριών. Και αυτό δεν είναι αντιδραστική πολιτική. Είναι απλή λογική. Γιατί όσοι ζητούν θα πρέπει να είναι έτοιμοι να ακούσουν και τι μπορεί να τους δώσει εκείνος που καλείται να το κάνει.