Ανέτοιμοι και απροετοίμαστοι

Όλες οι νέες κυβερνήσεις προβάλλουν ότι είναι είναι έτοιμες, ότι διαθέτουν πρόγραμμα 100 πρώτων ημερών, και άλλα ηχηρά παρόμοια. Στην πραγματικότητα ούτε είναι, ούτε μπορούν να είναι έτοιμες πριν αναλάβουν. Και η τωρινή δεν αποτελεί εξαίρεση. Ωστόσο κάποια θέματα είναι από την φύση του τέτοια που δεν μπορούν να περιμένουν, όπως στα καθ’ ημάς το προσφυγικό-μεταναστευτικό που γκρέμισε την σχετική προπαγάνδα του Μεγάρου Μαξίμου και έδειξε το κενό πίσω από την επικοινωνία.

Τρεις μήνες τώρα η κυβέρνηση παρακολουθεί τις μεταναστευτικές -όπως η ίδια τις βάπτισε- ροές να αυξάνονται και τα νησιά να γεμίζουν. Στην Μόρια οι πρόσφυγες από 5.600 πλησιάζουν τους 13.000 και τον Σεπτέμβριο πέρασαν τα θαλάσσια σύνορα περί τους 10.500 κάνοντας ρεκόρ τριετίας. Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση έκανε ένα ΚΥΣΕΑ και ένα υπουργικό συμβούλιο για να δείξει κινητικότητα για το θέμα αλλά αποτέλεσμα δεν υπήρξε.

Τα πρώτα δείγματα ανετοιμότητας και ανεπάρκειας διαχείρισης είχαν φανεί στη Σαμοθράκη

Όλο της το σχέδιο είναι να αυστηροποιήσει τις διαδικασίες παραμονής και χορήγησης ασύλου, δηλαδή να κάνει τον βίο αβίωτο, περισσότερο από ότι ήδη είναι, στους κατατρεγμένους που φθάνουν στην Ελλάδα έτσι ώστε να σταλεί το μήνυμα στις χώρες αφετηρίας και να μη ξεκινούν. Αυτό όμως απαιτεί χρόνο και μέχρι τότε κινδυνεύει να τις ξεμείνουν καμία εκατοστή χιλιάδες “μετανάστες” στο ελληνικό έδαφος και μην ξέρει τι να τους κάνει.

Τα πρώτα δείγματα ανετοιμότητας όμως και ανεπάρκειας διαχείρισης είχαν φανεί νωρίτερα, όταν η Σαμοθράκη έμεινε περίπου μία εβδομάδα το 15αυγουστο αποκλεισμένη χωρίς πλοίο. Τα δύο πλοία του επιχειρηματία Μανούση, παλιού γνώριμου των γαλάζιων στελεχών, χάλασαν ταυτόχρονα και η κυβέρνηση απλώς μετρούσε τις ημέρες να περνούν. Αν σε κάτι έδειξε επάρκεια ήταν στη παρέμβαση στα φιλικά της Μέσα Ενημέρωσης ώστε να κρατήσουν χαμηλά το θέμα.

Η πολιτική κατευνασμού είχαν σαν αποτέλεσμα να αποθρασυνθεί ακόμη περισσότερο η Τουρκία

Αλλά και με την κατάρρευση της Thomas Cook δεν τα πήγαν καλύτερα. Οι περιγραφές από τα στελέχη που συμμετείχαν στην περίφημη διυπουργική σύσκεψη είναι κωμικοτραγικές. Τα στελέχη συγκεντρώθηκαν χωρίς προεργασία και απλώς κοιτούσαν ο ένας τον άλλο και ρωτούσαν αν υπάρχει καμιά ιδέα για το πώς θα αντιμετωπιστεί το θέμα. Και πάλι όμως τα φιλικά ΜΜΕ την ξελάσπωσαν.

Στα πιο σοβαρά, αποδείχθηκε ότι η απουσία αναφορών στα θέματα εξωτερικής πολιτικής στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και στην παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΔΕΘ, τελικά οφειλόταν στο ότι δεν διαθέτει επεξεργασμένο πλαίσιο εξωτερικής πολιτικής. Στο πεδίο των ελληνοτουρκικών η πολιτική κατευνασμού έχει σαν αποτέλεσμα να αποθρασυνθεί ακόμη περισσότερο -ναι κι όμως γίνεται-, η Τουρκία να δεσμεύει με Navtex για πρώτη φορά σχεδόν έναν ολόκληρο μήνα την καρδιά του Αιγαίου και τα τουρκικά drones να πετούν πάνω από τα ελληνικά πολεμικά. Μετά από τρεις μήνες ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε την επανεκκίνηση με “τις προσωπικές σχέσεις με τον Ερντογάν στις οποίες πιστεύει”. Προφανώς νομίζει ότι θα πετύχει στο προσωπικό επίπεδο με τον Ερντογάν ότι δεν πέτυχε ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας. Ίσως κάνει εμπόριο μαζί του.

Συνολικότερα, σταδιακά αναδεικνύονται και τα προβλήματα που δημιούργησε το επιτελικό κράτος. Μία παράλληλη δομή διακυβέρνησης που αποτελείται από τοποτηρητές του Μεγάρου Μαξίμου και λειτουργεί δίπλα στον μηχανισμό των 51 υπουργών και υφυπουργών -εκ των οποίων οι 22 εξωκοινοβουλευτικοί-, δημιουργεί δυσλειτουργίες και τριβές. Τελικά κυβερνά το διευρυμένο περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου με τους πολλούς επικοινωνιακούς συμβούλους που αρχίζουν και έχουν προστριβές μεταξύ τους. Εάν κάτι λειτουργεί άψογα όλο αυτό το διάστημα είναι ο επικοινωνιακός μηχανισμός γιατί στην πραγματικότητα ένα outsoursing το προσφέρουν τα Μέσα Ενημέρωσης αλλά και εκεί έχουν αρχίσει και δημιουργούνται οι πρώτες ρωγμές.