Ο καλός μας ο καιρός

Είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο τα περισσότερα ΜΜΕ κάλυψαν τη νεροποντή και το χαλάζι που έπεσε νωρίτερα το μεσημέρι της Παρασκευής στην Αθήνα. Υπήρξαν δημοσιογράφοι που έκαναν σαν να περιγράφουν πόλεμο. Ένα δώρο της φύσης στον άνθρωπο επενδύθηκε σαν απειλή. Τα φυσικά φαινόμενα θέλουν σεβασμό, δεν έχουν ανάγκη από τον φόβο μας. Όποιος δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένος να τα αντιμετωπίσει θα πρέπει να προφυλαχθεί και να περιμένει να περάσουν.

Από εκεί και πέρα, σε μία αναπτυγμένη χώρα όπως η Ελλάδα είναι προφανές πως υπάρχουν και οι απαραίτητοι μηχανισμοί αντιμετώπισης των όποιων καταστροφών. Χρειάζεται όμως μετριοπάθεια και ουσιαστική αντιμετώπιση, γιατί ως συνήθως με το μεσογειακό μας ταμπεραμέντο δίνουμε έμφαση στην επικοινωνία.

Μετά τις φωτιές του καλοκαιριού, ο κύκλος των οποίων βέβαια δεν έχει ολοκληρωθεί για φέτος, ορισμένοι κάνουν σαν να περιμένουν την επόμενη αναμέτρηση με τη φύση.

Γράφουν δελτία Τύπου για τα πόσα υπόγεια καθάρισαν από τα νερά, πόσο κόσμο απεγκλώβισαν από ασανσέρ. Χωρίς αίσθηση του μέτρου και της πραγματικότητας, πως απλά έκαναν τη δουλειά τους σε μια εύκολη περίπτωση. Γιατί, όπου πραγματικά θα είχαν πετύχει κάτι ξεχωριστό αν αντιμετώπιζαν το πρόβλημα, η κατάσταση δεν έχει αλλάξει. Οι δρόμοι συνεχίζουν να γίνονται ποτάμια καθώς τα φρεάτια είτε είναι γεμάτα μπάζα είτε δεν επαρκούν. Και τα δάση συνεχίζουν να καίγονται, καθώς κανείς δεν τα έχει καθαρίσει ποτέ από τα ξερά χόρτα και δε φρόντισε να φτιάξει αντιπυρικές ζώνες.

Οι πολιτικοί μας και οι υπηρεσιακοί παράγοντες συνεχίζουν να κοκορεύονται όποτε τα πράγματα πάνε καλά και να τα ρίχνουν στον… στρατηγό άνεμο ή την κλιματική αλλαγή όποτε τους τυχαίνει «στραβή στη βράδια». Κλασική περίπτωση ανθρώπων που είναι μονάχα για τις φωτογραφίες και τις παρελάσεις. Αλλά από φωτιές και πλημμύρες ξέρουν ελάχιστα. Αδυνατούν να αντιληφθούν πως ο ρόλος τους δεν είναι μόνο να κάνουν τον απολογισμό, θετικό ή αρνητικό, αλλά να προλαβαίνουν τα φαινόμενα.

Ευτυχώς για εμάς, ο καλός μας ο καιρός μας φέρνει τακτικά το πολύτιμο γλυκό νερό. Την πηγή της ζωής. Σε άλλα μέρη του κόσμου θα «σκότωναν» για μία τέτοια βροχή.

Εδώ το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δε μπορεί καν να βγάλει στους δρόμους τους τροχονόμους, με τον κατάλληλο εξοπλισμό προστασίας βεβαίως, για να διευκολύνουν τους πολίτες. Και να προλάβουν μποτιλιαρίσματα σε σημεία όπου μπορεί να συγκεντρωθούν νερά και να κινδυνέψουν άνθρωποι. Προτιμούν να είναι κάτι σαν αρχηγοί των συνδικαλιστών παρά υπηρέτες των πολιτών.

Μια συμπεριφορά που προφανώς και δεν ταιριάζει με τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, τώρα που το σχετικό θέμα βρίσκεται στην επικαιρότητα εξαιτίας της ονομασίας του χαρτοφυλακίου του Έλληνα αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.