Η μάχη των ιδεών κατά Άδωνι

Με το διαχρονικό και εμπνευσμένο…συνθημα “και Α και ου και ΔΑΠ Νου Δου Φου Κου”, ξεσήκωσε το κοινό της γαλάζιας νεολαίας που μετείχε στο 12ο Συνέδριο της ΟΝΝΕΔ, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης, το περασμένο Σάββατο. 

Βέβαια πριν ανέβει στο βήμα των ομιλητών είχε φροντίσει δική του ομάδα από νέους να καταλάβει τις κενές καρέκλες και να γεμίσει την μισοάδεια μέχρι εκείνη την ώρα αίθουσα. Οι κλακαδόροι του τον ακολούθησαν στο σύνθημα και τον χειροκρότησαν δυνατά. Με ή χωρίς κλακαδόρους ξεπέρασε τους υπόλοιπους κορυφαίους υπουργούς που πέρασαν από το Συνέδριο της νεολαίας του κόμματος. Μόνο ο  Κώστας Κυρανάκης τον ξεπέρασε στο χειροκρότημα, αλλά αυτός είναι και δικός τους, και δεν χρειάστηκε να τους επιστρατεύσει, προσήλθαν μόνοι τους. Γενικότερα έχει τους δικούς του πυρήνες ο κ. Γεωργιάδης στη νεολαία και στο κόμμα βλέποντας μπροστά.

Αν και ο κ. Γεωργιάδης ήταν ενταγμένος στην θεματική για τη ανάπτυξη δεν ασχολήθηκε με το θέμα του υπουργείου του, αλλά έκανε μία ιδεολογικού περιεχομένου ομιλία για τη νίκη των ιδεών της Δεξιάς, για να συμπεράνει: «πρέπει να διεκδικήσουμε ιδεολογικά και πολιτικά αυτό που έχουμε κερδίσει ιστορικά. Την απόλυτη νίκη των δικών μας ιδεών. Αυτή την ευκαιρία που μας έδωσε η διακυβέρνηση της Αριστεράς, δηλαδή τον πλήρη εξευτελισμό των ιδεών της Αριστεράς, δεν πρέπει να την αφήσουμε να πάει χαμένη… Υπάρχει ένας νέος άξονας , ιδεολογικός, πάνω στον οποίο θα δοθεί η επόμενη μεγάλη μάχη των ιδεών… Και είναι φυσικά το μεταναστευτικό ζήτημα που γίνεται το υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα των Ευρωπαϊκών κοινωνιών. Όχι της Ελλάδας μόνο. Που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, που αλλάζει το πολιτικό άξονα των κρατών». Δεν επεκτάθηκε επ’ αυτού ο κ. Γεωργιάδης, παρέπεμψε όμως στην “ιστορική” όπως την χαρακτήρισε απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη “στον Γιάννη με ένα ν στην Βουλή, ο οποίος ζητά να πάρουμε όλους τους μετανάστες στην Ελλάδα“. 

Δεν χρειάζεται ερώτημα για το πού τοποθετεί τον εαυτό του ο κ. Γεωργιάδης και πού θα ήθελε και η νεολαία να τοποθετηθεί. Φυσικά σε εκείνη την πλευρά που ανεβαίνει στην Ευρώπη και όχι σε εκείνη που κατεβαίνει, και που είναι η πλευρά του Ορμπάν, του Σαλβίνι ή του Αfd στην Γερμανία. Το πρόσημο που έχει αυτή η πλευρά κατά γενική ομολογία στην Ευρώπη είναι αυτό της άκρας δεξιάς. Και ο μεν Άδωνις Γεωργιάδης δεν το κρύβει, ότι οι μετανάστες δεν χωράνε και ότι θα πρέπει να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη για να σταματήσουν να έρχονται. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι αν με τον αρχηγό του είναι σε συναντίληψη. Και αν η νεολαία, που είναι το πιο προοδευτικό και ανήσυχο κομμάτι ενός κόμματος συμφωνεί με τις θέσεις του κ. Γεωργιάδη. Η  θέση του είναι αδιέξοδη γιατί η πολιτική των κλειστών συνόρων από τις χώρες του Βίζεγκραντ μέχρι την Ολλανδία (αυτή είναι η θέση του Μαρκ Ρούτε, ότι σε επόμενο κύμα μεταναστών η χώρα του θα κλείσει τα σύνορα) μπορεί να προστατεύει τον Ορμπάν και τον Σαλβίνι αλλά όχι την Ελλάδα που όπως έδειξε και η τρίμηνη διακυβέρνηση της ΝΔ δεν μπορεί να κλείσει τα θαλάσσια σύνορά της, ούτε να υποχρεώσει την Τουρκία να πάρει κατά δεκάδες χιλιάδες πίσω τους πρόσφυγες και μετανάστες. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, αυτό που προέχει είναι η ιδεολογική νίκη, ας μας μείνουν αμανάτι και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες/μετανάστες. Θα το φορτώσουμε στην Αριστερά. 

Πάντως στο τέλος της ομιλίας του οι νέοι τον χαιρέτισαν με ένα ακόμη σύνθημα και αποχώρησαν λίγο μετά από την αίθουσα για να την παραδώσουν μισοάδεια στον επόμενο ομιλητή.