Έχει εξωτερική πολιτική η Ελλάδα;

«Η Ελλάδα συντάσσεται πλήρως με τη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης…», με την φράση αυτή ένιωσε την ανάγκη να ξεκινήσει την ανακοίνωσή του το Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναφορικά με την εισβολή της Τουρκίας στην Συρία. Γιατί άραγε; Η Ελλάδα δεν ασκεί ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική; Γιατί νιώθει την ανάγκη να καλύπτεται πίσω από την θέση της ΕΕ; Προφανώς για να μην παρεξηγηθεί ο Ερντογάν, τώρα που αναπτύσσονται οι διαπροσωπικές του σχέσεις με τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Ας υποθέσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει την τουρκική εισβολή στην Συρία ως μία ενέργεια που μας αφορά περισσότερο από την Ιρλανδία ή το Λουξεμβούργο. Ότι το αντιμετωπίζει σαν ένα διεθνές ζήτημα που θα μπορούσε να έχει προκύψει στο Τιμόρ ή στην Υεμένη. Ας υποθέσουμε ότι της διέφυγε πως η Ιρλανδία και το Λουξεμβούργο δεν έχουν σύνορα με την Τουρκία και ότι με την εισβολή στην Συρία η Άγκυρα παραβιάζει την Συνθήκη της Λωζάνης στα ανατολικά της σύνορα, ενώ έχει προειδοποιήσει ότι θα κάνει το ίδιο και σε ότι αφορά τα δυτικά σύνορα και με την Ελλάδα. Με την στάση της Τουρκίας έναντι της Κύπρου όμως και τις παράνομες ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ γιατί είναι τόσο συγκρατημένο το Μαξίμου και η Βασιλίσσης Σοφίας;

«Η συμπεριφορά της Τουρκίας στην Κύπρο δεν είναι δυνατόν να μην προκαλέσει την αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ΕΕ θα αναλάβει πρωτοβουλίες σχετικά σύντομα», ήταν η απάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού στην συζήτηση με τον Roger Kohen των New York Times στο Athens Democracy Forum. Μέχρι τότε θα προφανώς θα περιμένουμε. Να υποθέσουμε ότι αν η ΕΕ αποφασίσει κυρώσεις κατά όσων εμπλέκονται στις παράνομες γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, τότε και η ελληνική κυβέρνηση «θα συνταχθεί πλήρως με την ΕΕ» ή θα διαφοροποιηθεί γιατί δεν πρέπει να απομονώσουμε την Τουρκία;

Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν πρωτοστατεί μαζί με την κυβέρνηση της Κύπρου στο να επιβληθούν κυρώσεις. Ο προηγούμενος πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, τόσο στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Σιμπίου της Ρουμανίας, όσο και στην Σύνοδο των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και στην τακτική Σύνοδο του Ιουνίου, είχε πρωτοστατήσει στο να εκδωθούν καταδικαστικές ανακοινώσεις της ΕΕ και να δρομολογηθούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι δύο κλικ πιο πίσω. Θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κανείς και φοβική έναντι της Τουρκίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας στο πρόσφατο ταξίδι του στην Κύπρο, ζήτησε από την κυπριακή ηγεσία να μετριάσει την αντίδρασή της και να κινηθεί στην ίδια κατευναστική γραμμή με την ελληνική κυβέρνηση έναντι της Τουρκίας, για να μην ανοίξει ο Ερντογάν την στρόφιγγα του μεταναστευτικού.

Μια ματιά στην πρόσφατη ή και παλαιότερη ιστορία θα δείξει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι ποτέ δεν είχε αποτέλεσμα έναντι της Άγκυρας η πολιτική κατευνασμού ή η ελληνοτουρκική φιλία και συνεργασία και άλλα ευτράπελα. Αλλά όπως έχει λεχθεί το μόνο που διδάσκει η ιστορία είναι ότι η ιστορία δεν διδάσκει τίποτε. Σύντομα θα αντιληφθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι οι διαπροσωπικές του σχέσεις με τον Ερντογάν δεν θα προσφέρουν τίποτε στην χώρα. Το προσπάθησαν κι άλλοι πριν από τον ίδιο. Αν κάτι έχει αλλάξει, είναι η αυτοπεποίθηση του Ερντογάν που ενισχύει την βουλιμία και την επιθετικότητά του έναντι όλων.

ΥΓ: Εάν παρόμοια κατευναστική στάση τηρούσε η προηγούμενη κυβέρνηση μπορούμε να φανταστούμε τι θα έκαναν οι «πατριώτες» του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Τι θα έσουρναν στους «εθνομηδενιστές της αριστεράς». Αλλά τώρα είναι η δική τους κυβέρνηση οπότε η υποχωρητικότητα βαπτίζεται ψύχραιμη στάση και το έθνος μπορεί να περιμένει…