Η τιμή της ψήφου

Γιατί μπορεί κάποιος να αρνείται το δικαίωμα ψήφου στους ομογενείς; Γιατί μπορεί κάποιος να μην θέλει τη διευκόλυνση τους ώστε να ψηφίζουν από τον τόπο διαμονής τους; Γιατί κάποιος μπορεί να επιδιώκει να δυσχεράνει τη συμμετοχή τους στις εκλογές αναγκάζοντάς τους να ταξιδέψουν πολλές φορές από την άλλη άκρη του κόσμου για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα; Γιατί μπορεί κάποιος να επιμένει στον αποκλεισμό των Ελλήνων της διασποράς από την κορυφαία δημοκρατική διαδικασία, στην οποία έχουν εύκολη πρόσβαση όλες οι ομογένειες όλων των άλλων κρατών;

Μπορώ να φανταστώ πολλούς λόγους. Όχι λόγους που στέκουν ηθικά, εθνικά και δημοκρατικά, αλλά λόγους σκοπιμότητας. Ο ένας είναι καθαρά εκλογικός. Αν ένα κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ πχ, εκτιμά ότι η πλειοψηφία των εκτός Ελλάδος Ελλήνων πρόσκειται ιδεολογικά και πολιτικά κάπου αλλού και ότι θα τον «μαυρίσει», βρίσκει διάφορα προσχήματα για να αρνηθεί το δικαίωμά τους να ψηφίζουν από τις χώρες που μένουν. Κυνικό, θα πει κάποιος, και αντεθνικό, πέραν από αντιδημοκρατικό. Έτσι είναι η πολιτική, θα αντιτείνει κάποιος άλλος. Η πολιτική, θα ανταπαντήσει ο πρώτος, μπορεί να είναι κυνική – και είναι -αλλά όταν γίνεται αντεθνική και αντιδημοκρατική διολισθαίνει σε σκέτη πανουργία. Τότε αρχίζουν και γίνονται δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ πολιτικών κομμάτων και άλλου είδους οργανώσεων.

Επιλεκτική ευαισθησία

Επιπλέον, αν αυτός που αρνείται την ψήφο στους ομογενείς αγωνίζεται λυσσωδώς για να δοθεί δικαίωμα ψήφου σε παράνομους μετανάστες – ακόμα και πριν «πολιτογραφηθούν» με τις γνωστές fast track διαδικασίες – προβάλλοντας το σκεπτικό «εδώ μένουν, πρέπει να ψηφίζουν αφού τους αφορούν όσα γίνονται στον δήμο ή στη χώρα», αποκαλύπτει ότι έχει επιλεκτική ευαισθησία και εν τέλει κρυφή ατζέντα. Η οποία δεν είναι και τόσο κρυφή, διότι μερικά πράγματα, όπως ο έρωτας, ο βήχας και η πολιτική σκοπιμότητα, δεν κρύβονται. Δεν θέλει την ψήφο των ομογενών διότι θα τον καταψηφίσουν – και τώρα που έμαθαν ότι δεν θέλει να ψηφίζουν, αν τους δοθεί δικαίωμα ψήφου θα τον μαυρίσουν και με τα δύο χέρια- και θέλει να ψηφίζουν οι παράνομοι μετανάστες διότι θεωρεί ότι είναι το νέο εκλογικό του ακροατήριο.

Ο Έλληνας που αναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό να μην έχει την ευκαιρία με την ψήφο του να επηρεάσει την κατάσταση ώστε να ελπίζει ότι θα μπορέσει ο ίδιος ή τα παιδιά του να επιστρέψουν στην πατρίδα, αλλά ο μετανάστης που μπήκε παράνομα και απρόσκλητος, και πιθανόν με καμία διάθεση ενσωμάτωσης όπως αποδεικνύει η ευρωπαϊκή εμπειρία, να καρπώνεται ανέξοδα αυτά που έφτιαξαν οι προηγούμενες γενιές Ελλήνων και να αποφασίζει αυτός για το μέλλον τον Έλληνα που εξαναγκάστηκε σε φυγή και στον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κάθε ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζει δικαίωμα ψήφου.

Διάτρητα επιχειρήματα

Το επιχείρημα «δεν μένει εδώ, δεν μπορεί να αποφασίζει για εμένα που μένω» είναι διάτρητο. Έμενε εδώ και αναγκάστηκε να φύγει, κατά πάσα πιθανότητα έχει ακίνητη περιουσία και πληρώνει ΕΝΦΙΑ, είναι δε πολύ πιθανό να ενδιαφέρεται και να αγωνιά περισσότερο για τη χώρα από εσένα που μένεις εδώ και του αρνείσαι την ψήφο. Εξάλλου, αν το πρόβλημά σου είναι ότι δεν πρέπει να ψηφίζει από εκεί που είναι αλλά πρέπει να έρχεται, αποδεικνύεται ότι απλά θέλεις να τους κάνεις τη ζωή δύσκολη και να τον αποτρέψεις, για να ξεφορτωθείς την ψήφο του.

Και γιατί να ξεφορτωθείς την ψήφο του; Διότι θα χαλάσει την πιάτσα. Μένοντας εκτός ορίων του ελλαδικού κράτους και εκτός εμβέλειας του εγχώριου πολιτικού συστήματος , δεν είναι όμηρος των συνήθων ρουσφετολογικών, φοροεκβιαστικών και άλλων μεθοδεύσεων, άρα δεν είναι ελεγχόμενος και πιεζόμενος. Η αλήθεια είναι ότι η ψήφος των ομογενών μπορεί να χαλάσει την πολιτική πιάτσα συνολικά και όχι μόνο αυτών που θεωρούν ότι θα τους καταψηφίσει. Γι’ αυτό ακόμα και οι υπέρμαχοι της ψήφου των ομογενών άρχισαν σταδιακά να συρρικνώνουν το εύρος αυτών που θα συμπεριληφθούν στη ρύθμιση.

Υπάρχει μία άλλη, παράλληλη, μεγάλη πλανητική Ελλάδα εκατομμυρίων, σκορπισμένη στις πέντε ηπείρους, η οποία αγωνίζεται, προοδεύει, επικρατεί, θριαμβεύει, υπάρχει και φυλά την ελληνική φλόγα ως λόγο αποστολής και υπερηφάνειας. Όταν θα μπει αυτή Ελλάδα στο εντός συνόρων παιγνίδι, όλα θα αλλάξουν. Όχι όπως θέλουν κάποιοι, αλλά θα αλλάξουν.