Θα δούμε και ομογενειακά κόμματα;

Να ψηφίζουν ή να μην ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού; Μείζον θέμα για το οποίο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε κύκλο συναντήσεων με τους πολιτικούς αρχηγούς. Το επιχείρημα μοιάζει ακράδαντο: Γιατί οι άνθρωποι που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και ούτως ή άλλως έχουν δικαίωμα ψήφου να μην μπορούν να ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους και χρειάζεται να κάνουν ένα πολύωρο και δαπανηρό ταξίδι (πχ οι Έλληνες της Αμερικής ή της Αυστραλίας) για να έρχονται στην Ελλάδα να ψηφίσουν; Οι άνθρωποι αυτοί λέει η σχετική προπαγάνδα έχουν την Ελλάδα στην καρδιά τους, πιο πολύ και από τους κατοίκους της.

Σαν πρώτο αντεπιχείρημα θα μπορούσε να είναι ότι εάν οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να κάνουν ούτε στις εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια το ταξείδι στην Ελλάδα για να ψηφίσουν τότε ποια σχέση διατηρούν με την πατρίδα; Και αν δεν διατηρούν σχέση με την χώρα τότε πώς ζητούν να ψηφίζουν δηλαδή να συγκαθορίζουν από την Αμερική ή την Αυστραλία το μέλλον των μόνιμων κατοίκων;

Το ερώτημα δεν αφορά μόνο τους 400.000 που έφυγαν στα χρόνια της κρίσης και που μπορεί να επανέλθουν, αλλά όσους μπορούν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους εφόσον έχουν την ελληνική ιθαγένεια. Άρα μπορεί να συμπεριλάβει ανθρώπους που έχουν διακόψει την σχέση τους με την Ελλάδα εδώ και 30 ή 40 χρόνια ή τα παιδιά τους που δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους ή και εκείνους που αφού έφυγαν δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψουν. Ένα ερώτημα είναι, εάν τελικά περάσει θα δώσει την δυνατότητα σε ομογενειακές οργανώσεις να φτιάξουν δικό τους κόμμα, πχ τους ΑΧΕΠΑΝΣ; Σύμφωνα με πληροφορίες παράγοντες της ομογένειας στην Αμερική το επεξεργάζονται.

Οι Έλληνες του εξωτερικού στην πλειονότητά τους είναι πολίτες μίας άλλης χώρας, ζουν, εργάζονται, αμείβονται, φορολογούνται εκεί. Πηγαίνουν στα σχολεία και ορκίζονται πίστη στη νέα πατρίδα τους και στην σημαία της. Σε περίπτωση σύγκρουσης της χώρας που ζουν με την Ελλάδα ποια είναι η θέση τους; Τα τελευταία δέκα χρόνια η Ελλάδα συγκρούστηκε με τις ισχυρές χώρες της ΕΕ, πχ την Γερμανία. Τι θέση θα έχουν οι Έλληνες που ζουν μόνιμα εκεί αλλά θα έχουν δικαίωμα ψήφου και στην Ελλάδα.

Η εμπειρία των τελευταίων δέκα χρόνων έδειξε ότι μπορεί να έχουν στην καρδιά τους την Ελλάδα αλλά πήραν, τόσο οι ομογενείς της Αμερικής όσο και της Ευρώπης, την θέση των δανειστών. Γι’ αυτό και ελάχιστες κινήσεις στήριξης είτε ατομικές είτε συλλογικές εκδηλώθηκαν. Η λογική τους ήταν ότι η Ελλάδα και οι Έλληνες πρέπει να υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους. Ήταν πολύ περισσότερο επιρρεπείς στην προπαγάνδα των ΜΜΕ στις χώρες που ζουν παρά στην ελληνική. Φυσικά αγαπούν την Ελλάδα αλλά “οι εκάστοτε κυβερνήσεις τους πληγώνουν”. Κάνουν τις συγκρίσεις με τις ανεπτυγμένες χώρες που ζουν και βρίσκουν ένα σωρό αρνητικά για την χώρα μας. Εν ολίγοις βλέπουν την Ελλάδα μέσα από το πρίσμα της νέας χώρας που ζουν. Και μόνο γι’ αυτό επειδή βλέπουν μία παραμορφωμένη εικόνα της χώρας και επηρεάζονται από την εκεί προπαγάνδα δεν πρέπει να αποκτήσουν δικαίωμα να καθορίζουν το μέλλον της.

ΥΓ 1. Στην πλειονότητά τους οι Έλληνες του εξωτερικού ανήκουν στην συντηρητική παράταξη, δονούνται από το πατρίς-θρησκεία-οικογένεια και γι αυτό θέλει να τους εντάξει στο εκλογικό σώμα η ΝΔ.

ΥΓ 2. Άλλο τόσο λάθος είναι η με συνοπτικές διαδικασίες εκχώρηση του δικαιώματος ψήφου σε μετανάστες που παίρνουν ελληνική υπηκοότητα. Αυτούς θέλει να τους εντάξει στο εκλογικό σώμα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Και τα δύο αποτελούν νόθευση της δημοκρατίας.