Μεταναστευτικό: Λάθος λύση οι διαγραφές

Μπορεί κανείς να μη συμφωνεί ούτε σε μία γραμμή, να μη συμφωνεί ούτε σε μία λέξη με τη νεαρή πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ στα Μελίσσια. Προφανώς αναφέρομαι στην επιστολή της προς τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, στην οποία δήλωνε τη διαφωνία της και τις ενστάσεις της στη μεταφορά ανήλικων μεταναστών στο Αμαλία Φλέμινγκ. Θα πρέπει όμως και κανείς να εθελοτυφλεί, να μη θέλει να δει την αλήθεια κατάματα (εφόσον διάβασε την επιστολή και δεν έριξε απλά το ανάθεμα), αν δεν βλέπει ότι πολλά από τα αναφερόμενα αφορούν σε κοινές ανησυχίες μεγάλου τμήματος του πληθυσμού. Το οποίο σε καμία περίπτωση δεν έχει ρατσιστικές διαθέσεις. Ο κόσμος αντιδρά φυσιολογικά απέναντι στο άγνωστο. Όπως αντέδρασε και σε κάθε αλλαγή στη ζωή του στο παρελθόν. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τόσο περίπλοκα θέματα με απλοποιήσεις και διαγραφές. Τα προβλήματα δε διαγράφονται. Μπορείς να τα αντιμετωπίσεις και αν είσαι ικανός να τα λύσεις. Αλλιώς θα τα βρεις μπροστά σου.

Μεταξύ των προσφύγων και των οικονομικών μεταναστών που πράγματι αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν δικαιούνται της προστασίας μας. Πρόκειται για ανθρώπους που κατέστρεψαν τα χαρτιά τους για να επιβάλλουν την αποδοχή τους από την Ευρώπη. Πρόκειται για ανθρώπους που δηλώνουν ανήλικοι ενώ δεν είναι. Πρόκειται για ανθρώπους που δηλώνουν διαφορετική ταυτότητα από την πραγματική τους. Αγνώστου παρελθόντος και αγνώστων προθέσεων.

Η κοινωνία δε θα δεχθεί κατάχρηση καλών προθέσεων

Πρέπει να είναι σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η κοινωνία δε θα δεχθεί κατάχρηση των καλών της προθέσεων, της καλής της πίστης και της εμπιστοσύνης της. Πρέπει να είναι σαφές πως το «δικαίωμα» κάποιων να σου χτυπούν την πόρτα ζητώντας βοήθεια συνδυάζεται με το υποχρέωση να περιμένουν την απάντησή σου. Και να μην προσπαθούν να σε ενοχοποιήσουν εντωμεταξύ. Γιατί είναι προκλητικό μία ανεκτική κοινωνία όπως η ελληνική να οδηγείται στο εδώλιο από ΜΚΟ και μετανάστες ως ρατσιστική. Και να σιγοντάρουν σε αυτό κόμματα και κυβέρνηση, στο όνομα της δήθεν πολιτικής ορθότητας.

Στα αλήθεια σε ποιον οφείλουν λογοδοσία οι πολιτικοί μας; Επί δέκα χρόνια σήκωναν το δάχτυλο στον Έλληνα φορολογούμενο πως ζούσε πέρα από τις δυνάμεις του, ότι δούλευε λιγότερο από τους Ευρωπαίους. Τώρα τον μαλώνουν και για τον φόβο του απέναντι σε μία συγκατοίκηση με αγνώστους. Είναι αδιανόητο κάθε αντίδραση ή διαφορετική φωνή να τσουβαλιάζεται ως ρατσιστική ή ακροδεξιά. Μόνο τους ρατσιστές και τους ακροδεξιούς εξυπηρετούν αυτές οι υπερβολές. Ντόπιοι και μετανάστες έχουν ανάγκη από συστάσεις και καλούς λογαριασμούς. Το κράτος οφείλει να μας δώσει τα απαραίτητα στοιχεία για τον νέο μας γείτονα.

Όπως ακριβώς κάνει και για τους Έλληνες ή τους παλαιότερους μετανάστες που ζουν και δημιουργούν στη χώρα μας. Και οι νέοι μας γείτονες θα πρέπει να νιώθουν αυτή την υποχρέωση. Γιατί ως φιλοξενούμενοι πλέον μια οργανωμένης κοινωνίας, την οποία προτίμησαν από την προηγούμενη στην οποία είχαν γεννηθεί, έχουν υποχρεώσεις. Χωρίς αυτές δεν υπάρχει και το «δικαίωμα».