Τάνια Τρύπη: Στο page 2 της “Νέας Σελίδας” μίλησε η δημοφιλής ηθοποιός, η οποία θυμήθηκε την πρώτη της οντισιόν στο θέατρο, η οποία έγινε για την “Άννι” της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Η Τάνια Τρύπη περιέγραψε αυτές τις στιγμές, αναφέροντας το πως έφτασε μέχρι εκεί αλλά και για το γεγονός πως πάντα ήθελε να γίνει ηθοποιός.
Το ντεμπούτο σου στο θέατρο έγινε στο πλάι της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Τι θυμάσαι από εκείνη;
Εχω εισπράξει πολλή αγάπη από την Αλίκη. Φερόταν σ’ όλα τα παιδιά που συμμετείχαμε στο μιούζικαλ «Αννι» σαν να ήταν η μητέρα μας. Μας έπαιρνε τις Δευτέρες και μας πήγαινε στο εξοχικό της στον Θεολόγο και περνούσαμε υπέροχα.
Είναι αλήθεια ότι, για να πάρεις τον ρόλο, προσπέρασες όλα τα υπόλοιπα παιδάκια που περίμεναν στην ουρά για να κάνουν οντισιόν;
Ναι, αλήθεια είναι (γελάει). Είχα μάθει το προηγούμενο βράδυ ότι η Αλίκη ζητούσε παιδάκια για την παράσταση «Αννι». Πάω στη μητέρα μου και της λέω: «Θέλω να πάω στην οντισιόν». «Μα πώς; Εσύ δεν ξέρεις να τραγουδάς», μου απαντάει. Την έβαλα λοιπόν να μου μάθει επιτόπου το «Η καρδιά μου πονεί για σας» από τον «Βαφτιστικό» και την «Πέστροφα» του Σούμπερτ. Πηγαίνω την επόμενη μέρα με τη μητέρα μου στο θέατρο και βλέπουμε μια ουρά που από την Αμερικής, που είναι το «Αλίκη», είχε φτάσει μέχρι τη Σταδίου.
Μου λέει η μητέρα μου: «Αποκλείεται να περιμένουμε τόσο πολύ». «Περίμενε εσύ εδώ και θα πάω μόνη μου», της λέω. Μην με ρωτήσεις πώς, προσπερνάω τ’ άλλα παιδιά, κουτρουβαλάω τα σκαλιά και βρίσκομαι μπροστά στην Αλίκη. Μου λέει η συνεργάτις της: «Εχουμε σχεδόν καταλήξει». Και λέει η Αλίκη: «Τέτοιο θάρρος που έχει αυτό το κορίτσι, βάλ’ το μέσα». Και πραγματικά, όταν με είδε, με πήρε (γελάει).
Είχες δεχτεί bullying από τους συμμαθητές σου, όταν σε είδαν να παίζεις δίπλα στην Αλίκη;
Οχι, γιατί οργάνωνα όλες τις παραστάσεις του σχολείου. Ούτε με τους καθηγητές μου είχα πρόβλημα, γιατί μπορεί την ώρα των λατινικών να διάβαζα Μπρεχτ, αλλά ήξεραν ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Βέβαια, δεν σου κρύβω ότι ένιωθα μοναξιά, γιατί, όταν τα άλλα παιδιά έπαιζαν, εγώ ήμουν από τη σχολή μπαλέτου στο ωδείο και από εκεί στο φροντιστήριο. Για να καταλάβεις, όταν έδωσα πανελλήνιες, το ίδιο βράδυ είχα πρεμιέρα στο θέατρο Λαμπέτη στην παράσταση «Το κορίτσι της καμπίνας 15».