Βάστα Μακρόν

Είναι προφανές ότι κάθε λογικός Έλληνας ενδιαφέρεται για την ευρωπαϊκή προοπτική των βαλκανικών χωρών. Λογικά εντός ΕΕ οι γείτονες θα μας δημιουργούν λιγότερα προβλήματα. Αλλά θα πρέπει να υπάρχει η Ένωση. Γιατί η βιαστική διεύρυνση του 2003 είναι προφανές πως απειλεί σήμερα την ύπαρξή της. Και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό σίγουρα είναι σαφές πως ο ρόλος των Βρυξελλών στη διεθνή σκηνή και η αποδοχή τους στο εσωτερικό των χωρών μελών έχει μειωθεί.

Θετικό το “χειρόφρενο” Μακρόν

Στο πλαίσιο αυτό, το “χειρόφρενο” που τράβηξε ο κ. Μακρόν στην ένταξη της Αλβανίας και των Σκοπίων είναι θετικό. Γιατί η Ε.Ε δεν πρέπει να προσθέσει και άλλα προβλήματα στο εσωτερικό της. Η λογική της προενταξιακής διαδικασίας είναι τα επίδοξα μέλη να έχουν κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές ώστε όταν έρθει η ώρα τους να είναι λειτουργικά. Είναι προφανές ότι σε περιπτώσεις χωρών που είναι ήδη μέλη η Ε.Ε έβαλε τόσο νερό στο κρασί της που τελικά το χάλασε.

Αλβανία και Σκόπια συνεχίζουν να έχουν αλυτρωτικά αιτήματα απέναντι στην Ελλάδα. Οι δύο χώρες δεν χάνουν ευκαιρία για να θυμίζουν υποθέσεις που έχουν κλείσει και ζητήματα που υπάρχουν μόνο στη φαντασία τους. Η πολιτική αυτή δεν ταιριάζει με τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και ας μας συγχωρήσουν για την αναφορά οι οπαδοί της πολιτικής ορθότητας.

Όπως δεν ταιριάζουν με τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής οι αρνήσεις χωρών όπως η Ουγγαρία να δεχθούν στο έδαφός τους μετανάστες. Συμμετοχή σε ένωση κρατών όπως η ΕΕ όπου στο ένα θέμα ένα κράτος θα είναι μέσα και στο άλλο έξω δεν υπάρχει. Όλοι θα πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και να συμμετέχουν στα κοινά βάρη. Αλλιώς η συμμετοχή τους θα πρέπει να επανεξεταστεί.

“Η Γαλλία δείχνει διάθεση επανάκαμψης”

Μετά από πολλά χρόνια όπου η κυρία Μέρκελ αποφάσιζε μόνη της για τα της Ευρώπης φαίνεται πως η Γαλλία δείχνει διάθεση να επανακάμψει. Ίσως να ωρίμασε ο κ. Μακρόν, ίσως να παίζει και τον δικό του ρόλο το Brexit. Η ουσία είναι πως το Παρίσι έκανε κάτι που θα έπρεπε να έχει συμβεί από καιρό.

Η Ευρώπη δέχεται επιπτώσεις που δε μπορεί να διαχειριστεί στο πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας και του αυτοευνουχισμού των ιδεών και των αρχών της που κάποιοι της έχουν φορέσει. Η ώρα για ένα νέο ξεκίνημα έχει έρθει. Οι πολιτικοί θα πρέπει να αναλάβουν ξανά την πρωτοβουλία των κινήσεων. Υπέρ των λαών και των κοινωνιών και όχι με βάση τους οικονομικούς καταναγκασμούς και τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου.