Σπύρος Ζαγοραίος: Πέντε χρόνια χωρίς τον μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή

Σπύρος Ζαγοραίος: Πέρασαν πέντε χρόνια από τη μέρα που ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 86 ετών.

Σπύρος Ζαγοραίος: Το όνομα του και ιδιαίτερη φωνή του έχουν σημαδέψει για πάντα το λαϊκό τραγούδι. Μια μέρα σαν τη σημερινή πριν από πέντε χρόνια ο Σπύρος Ζαγοραίος έφυγε για τα μπουζούκια του παραδείσου σε ηλικία 86 ετών. Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην περιοχή στον Άγιο Αρτέμιο (Γούβα) του Παγκρατίου.

Εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα για πολλούς και ο Ζαγοραίος δεν ήταν εξαίρεση. Έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια που τον σημάδεψαν για όλη του τη ζωή. Στην περίοδο της κατοχής βρήκε μια χειροβομβίδα στην λεωφόρο Βουλιαγμένης. Καθώς την περιεργαζόταν, αυτή έσκασε με αποτέλεσμα να χάσει το χέρι του.

Το ξεκίνημα της καριέρας του

Ποτέ του δεν ήταν καλός μαθητής. Σύντομα κατάλαβε ότι η φωνή του είναι αυτή που θα τον κάνει να ξεχωρίσει. Το 1952 έκανε το μουσικό του ξεκίνημα στην Αθήνα και αργότερα ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη. Σε αυτά τα χρόνια γνώρισε την γυναίκα του. Η Ζωή της ζωής του δεν ήταν μόνο σύντροφος του, αλλά και το μουσικό άλλο του μισό. Στις αρχές τις δεκαετίας του 1960 ξεκίνησαν να τραγουδάνε μαζί  δημιούργησαν ένα από τα δημοφιλέστερα ντουέτα του λαϊκού τραγουδιού.

Στα χρόνια της καλλιτεχνικής του ακμής συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής. Τα τραγούδια του έγιναν μεγάλες επιτυχίες και πολλά από αυτά ακούγονται μέχρι και σήμερα.  «Ε ντε λα μαγκέν ντε Βοτανίκ», «Άναψε το τσιγάρο», «Προσευχή», «Στης Λαρίσης το ποτάμι», «Τρελοκόριτσο», «Θα πεθάνω γλυκιά μου αγάπη», «Ντόλτσε βίτα», «Κατηγόρα με», «Έγιναν γκρίζα τα μαλλιά μου», «Οι γαρυφαλλιές», «Όλες είσαστε ίδιες», «Ο αλήτης», «Άδικα χάρε καρτερείς», «Η κούκλα», «Πάρτε κύριε λαχεία», «Ο ανάπηρος», «Ερωτιάρης», «Τον χάρο τον αντάμωσαν» και πολλά άλλα, είναι μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του.

Τα τελευταία δύσκολα χρόνια

Στην καριέρα του έδωσε δεκάδες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό όπου υπήρχε ομογένεια. Παρέμεινε στα μουσικά δρώμενα σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του καθώς είχε δημιουργήσει κάτω από το σπίτι του το λαϊκό κέντρο «Εντελαμαγκέν». Τα τελευταία χρόνια της ζωής του σημαδεύτηκαν από πολλά θέματα υγείας. Τα προβλήματα μεγάλωσαν από το 2009, όταν έχασε τον γιο του σε ηλικία 49 ετών.