Από τις πασαρέλες στα «Επείγοντα»: Η Σταρ Βορείου Ελλάδας που έγινε γιατρός

Η Ελπίδα Διαμαντή είχε βγει Σταρ Βορείου Ελλάδας το 2016. Σήμερα είναι γενικός οικογενειακός γιατρός στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματά», ίσως και η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που κατάφερε να συνδυάσει το μόντελινγκ με την ιατρική, καταφέρνοντας να διακριθεί και στα δυο με επιτυχία.

Σπούδασε Ιατρική στη Σόφια με υποτροφία που είχε κερδίσει από το υπουργείου Παιδείας. Παράλληλα ξεκίνησε να ποζάρει για λογαριασμό διαδικτυακού καταστήματος επώνυμων ρούχων με έδρα τη Σοφία. Εξαιτίας της υποτροφίας δεν φοίτησε στο αγγλόφωνο τμήμα της Σχολής αλλά στην βουλγάρικη γλώσσα κάτι που ανέβασε απότομα τον συντελεστή δυσκολίας έως το τέλος του 1ου έτους.

Στα φοιτητικά της χρόνια ήταν συνέχεια πάνω από ένα βιβλίο καθώς υπήρχε όρος στην υποτροφία να περνάει ολα τα μαθήματα σε κάθε έτος με βαθμό τουλάχιστον 4/6. Με επιμονή και σκληρή δουλειά παίρνει το πτυχίο στην ώρα της, και από τη Σόφια κατεβαίνει στη Θεσσαλονίκη. Διορίστηκε στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου, λαμβάνοντας παράλληλα μέρος σε σημαντικά συνέδρια, κυρίως υπέρτασης και καρδιολογικού χαρακτήρα.

Τα πρωινά ήταν στο νοσοκομείο και στις ελεύθερες ώρες της έκανε φωτογραφήσεις για λογαριασμό του Zizel, μιας από τις καλύτερες μπουτίκ ρούχων της Θεσσαλονίκης. Εκεί την εντόπισαν οι σκάουτερ των καλλιστείων Βορείου Ελλάδας και της πρότειναν να δηλώσει συμμετοχή στον διαγωνισμό του 2016 για την ανάδειξη της ομορφότερης βορειοελλαδίτισας.

Τελικά πήρε μέρος στα καλλιστεία και βγήκε παμψηφεί Star Βορείου Ελλάδος. Ακολουθούν αφιερώματα σε εφημερίδες, sites και ο δρόμος για να ακολουθήσει την καριέρα μοντέλου φαίνεται να ανοίγει. Απώτερος της στόχος ωστόσο δεν είναι το μόντελινγκ, είναι η ιατρική.

Τελικά πήρε την μεγάλη απόφαση να αφήσει τη Θεσσαλονίκη για να έρθει στην Αθήνα. Λίγους μήνες αργότερα διορίστηκε στο «Γ.Ν.Α Γεννηματάς». Τότε ήταν που πήρε την απόφαση να αφήσει το μόντελινγκ και να αφιερωθεί στην ιατρική.

«Βλέπω από πρώτο χέρι πως μπορεί ξαφνικά να κοπεί το νήμα της ζωής. Με έναν διαχωρισμό αορτής, με έναν πνευμοθώρακα άνευ τραυματισμού από το ιστορικό που μυρίζεται τυχαία σε μια προεγχειρητική ακτινογραφία θώρακος. Πράγματα που συνέβησαν σε ασθενείς μου, που εν τέλει κατάφεραν να ζήσουν, επειδή εμείς τους βοηθήσαμε να το καταφέρουν. Αυτό είναι το θαύμα που ζω», ήταν τα λόγια της.