Ο κύριος Κυμπουρόπουλος και το silly walk

Κυμπρουρόπουλος εναντίον Βορίδη όπως παλαιότερα Κυμπουρόπουλος εναντίον Πολάκη και η αναπηρία ως τοτέμ. Τότε, τον περασμένο Απρίλιο ο Παύλος Πολάκης άσκησε κριτική στον υποψήφιο ευρωβουλευτή της ΝΔ, Στέλιο Κυμπουρόπουλο γιατί παρότι έλεγε ότι ζητά ίσες ευκαιρίες είχε τοποθετηθεί -όπως είχε δικαίωμα ως άτομο με αναπηρία- σε προσωποπαγή θέση με υπουργική απόφαση.

Η ΝΔ δεν έχασε την ευκαιρία, έκανε σημαία της προεκλογικά τον κ. Κυμπουρόπουλο προκαλώντας το πολιτικό κόστος στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα για το αν ο πολιτικός Πολάκης έχει δικαίωμα να κάνει κριτική στον επίσης πολιτικό και υποψήφιο Ευρωβουλευτή Κυμπουρόπουλο (ο οποίος στις προηγούμενες ευρωεκλογές ήταν υποψήφιος με άλλο κόμμα), έμεινε εκτός συζήτησης. Ο Πολάκης ότι και να έλεγε είχε άδικο και πολύ περισσότερο όταν στρεφόταν εναντίον ενός ατόμου με αναπηρία. Ακολούθως, ένα άτομο με αναπηρία -αγωνιστής αναμφίβολα της ζωής ο κ. Κυμπουρόπουλος- είναι υπεράνω πολιτικής κριτικής.

Αντιστροφή ρόλων

Τώρα στην θέση του Πολάκη βρίσκεται ο Μάκης Βορίδης λόγω της αναφοράς του σε τηλεοπτική εκπομπή για τα κορίτσια στην παρέλαση αλά Μόντυ Πάιθονς όπου ανέφερε ότι “με ένα παιδί που είναι 16 ετών μιλάς κανονικά, συνομιλείς, δεν είναι ανάπηρο”. Παρενέβη ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος λέγοντας ότι η αναφορά είναι «προσβλητική», «απαράδεκτη» και «μειωτική» και ότι “αγγίζει τα όρια του hate speech”. Επεξέτεινε την επίκριση στους δημοσιογράφους της εκπομπής που δεν παρενέβησαν για να επαναφέρουν στην τάξη τον Μάκη Βορίδη.

Το σκηνικό επαναλαμβάνεται από την αντίστροφη. Ο Μάκης Βορίδης με γνωστές εθνικιστικές και ακροδεξιές απόψεις ότι και να πει για τέτοια θέματα έχει άδικο, αντίθετα ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ανάπηρων έχει δίκιο. Και είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που το εκμεταλλεύεται για να προκαλέσει πολιτικό κόστος στη ΝΔ. Καλά ξεμπερδέματα τώρα στη ΝΔ και στο Μάκη Βορίδη.

Αν ακούσει κανείς το σχετικό απόσπασμα προκύπτει ότι ο Μάκης Βορίδης αναφέρεται σε πνευματική αναπηρία και όχι στην σωματική. Και όσο για τους δημοσιογράφους η δουλειά τους δεν είναι να κάνουν τους λογοκριτές των καλεσμένων τους, ούτε να συμμερίζονται την ερμηνεία του κ. Κυμπουρόπουλου και των επικριτών του κ. Βορίδη και μάλιστα στον ελάχιστο τηλεοπτικό χρόνο. Εάν κάποια αναφορά είναι κατάφωρα ρατσιστική ή προκλητική οφείλουν, εάν θέλουν, να διαχωρίζουν την θέση τους, αλλά μέχρι εκεί. Γιατί σε μία δημοκρατία ακόμη και οι πιο προκλητικές απόψεις ακούγονται. Ας αναζητήσει κάποιος τι γίνεται σε γαλλικές εκπομπές λόγου.

Silly

Φυσικά και τα κορίτσια δεν είναι “ανάπηρα”, αντίθετα είναι εξαιρετικά ευφυή και ήταν συγκινητικό να κάνουν το silly walk των Μόντυ Πάιθονς που έχει καταγωγή από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και ακριβώς στηλιτεύει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν τότε τα κράτη, τους στρατιώτες που είχαν αποκτήσει ψυχική αναπηρία στα χαρακώματα του πολέμου. Αρνούνταν να αποδεχθούν την αναπηρία τους και τους εκτελούσαν.

Θα περίμενα από τον κ. Κυμπουρόπουλο να είναι πιο προσεκτικός στην αναφορά του ειδικά γι’ αυτό το σκετς των κοριτσιών (είπε ότι θα έπρεπε να κάτσουν σπίτι τους για να μην προσβάλλουν την παρέλαση), που είναι συνάμα καταδίκη της στρατοκρατίας αλλά και της αντιμετώπισης που είχε τότε η αναπηρία. Και ναι ο κατάλληλος χώρος για αυτή την ευφάνταστη διαμαρτυρία είναι η παρέλαση. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον κ. Κυμπουρόπουλο που προφανώς η ευαισθησία του δεν υπερβαίνει τα όρια του politicαl corect της εποχής.