Θησαυρός

Ο Γιάννης Αντύπας παίρνοντας αφορμή την είδηση για κοίτασμα - μαμούθ νότια της Κρήτης με φυσικό αέριο σχολιάζει τα θετικά αλλά και αρνητικά του να ζεις κάτω από ορυκτό πλούτο.

Πραγματικά είναι πολύ στενάχωρο να πουλάνε όλοι σανό στους πολίτες. Προχθές βγήκε μία είδηση για κοίτασμα- μαμούθ νότια της Κρήτης με φυσικό αέριο που θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες της Ελλάδας για δεκαετίες. Αν πράγματι υπάρχει, αν μπορέσουμε να το αξιοποιήσουμε. Γιατί, πρώτον, δεν είναι σίγουρο το κοίτασμα, θα πρέπει να γίνουν γεωτρήσεις (οι ανακοινώσεις έγιναν μόνο με σεισμικές έρευνες) και, δεύτερον, δεν έχουμε μόνοι μας την τεχνολογία για να βγάλουμε το αέριο. Γεγονός που θα μας οδηγήσει στην «πρόσληψη» ενεργειακού κολοσσού, ο οποίος βεβαίως και θα διεκδικήσει υψηλή αμοιβή. Επίσης, είναι πολύ πιθανό έναν μεγάλο μέρος του προσωπικού να είναι αλλοδαποί (αν ποτέ φθάσουμε σε εξέδρα), καθώς στην Ελλάδα κάποιοι επιμένουν να αρνούνται τη σύνδεση των πανεπιστημίων με την παραγωγή.

Κυρίες και κύριοι πριν γίνουμε πλούσιοι χάρις στους φυσικούς μας πόρους θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αυτούς. Να ξέρουμε τι να τους κάνουμε. Πως θα τους βρίσκουμε και πως θα τους αξιοποιούμε. Η φυσική «κληρονομιά» ενός τόπου δεν λειτουργεί όπως το διαμέρισμα του παππού, που το πουλάς και πας διακοπές στη Μύκονο. Μπορείς βέβαια εξίσου εύκολα να «φας τα λεφτά». Να δώσεις τους φυσικούς σου πόρους να τους «χαίρονται» άλλοι για να πάρεις ένα ενοίκιο αν εσύ δεν είσαι αποφασισμένος να δουλέψεις. Σε κάθε περίπτωση, είναι λάθος να περνά στην κοινή γνώμη η αίσθηση πως καθόμαστε πάνω σε έναν κρυμμένο, που αν τον βρούμε (δηλαδή αν τον βρουν άλλοι για εμάς) θα καθόμαστε και δε θα δουλεύουμε.

Η πολιτική τάξη της χώρας και οι υπεύθυνοι των μεγάλων εταιρειών θα πρέπει μαζί με τα θετικά να λένε και τα αρνητικά. Ή μαζί με το δικαίωμα και τις υποχρεώσεις. Γιατί την ώρα που άλλοι λαοί έχουν σκύψει το κεφάλι και δουλεύουν για να βελτιώσουν τη θέση τους στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, εδώ κάποιοι, για τους δικούς τους λόγους προφανώς, επιμένουν να καλλιεργούν στους Έλληνες τη λογική της ήσσονος προσπάθειας. Μόνο που αυτή η λογική δεν υπάρχει στις διεθνείς σχέσεις και την πραγματική ζωή. Θα επιβιώσουν και θα κερδίσουν την ευημερία τους μόνοι όσοι αγωνιστούν. Οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν για όσο ακόμη θα υπάρχουν να διεκδικούν από το κράτος και τους άλλους. Ένα κράτος σε παρακμή και τους… άλλους που σιγά- σιγά κατεβαίνουν από τη σκηνή.

Γιατί, κυρίες και κύριοι, ούτε το κράτος θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο, ούτε και τους «άλλους» που πληρώνουν για να μπορούν κάποιοι να διεκδικούν. Τα «κορόιδα» μειώνονται, είναι απλά θέμα «φυσικής επιλογής» και το κράτος γίνεται κάθε μέρα και πιο αδύναμο. Όσοι δεν το βλέπουν αυτό αρνούνται να δουν την αλήθεια. Δε θέλω να αγχωθείτε, όμως. Είμαι οπαδός της θεωρίας ότι «χρόνος υπάρχει πάντα». Απλά μπορεί να είναι για τους… άλλους.