Ποιες είναι οι καλά αμοιβόμενες θέσεις εργασίας;

Είναι η φράση καραμέλα της νέας κυβέρνησης: θα δημιουργήσουμε φιλικό περιβάλλον, θα φέρουμε επενδύσεις ώστε να δημιουργηθούν πολλές και καλά αμοιβόμενες θέσεις εργασίας. Τι εννοούν όμως ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και τα στελέχη ως καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας; Αμοιβές των 630 ευρώ που είναι τώρα ο κατώτατος μισθός, των 1000 ευρώ; Τα 1500 – 2000 ευρώ που ήταν συνήθεις αμοιβές σε πολλούς εργασιακούς κλάδους μέχρι την κρίση μοιάζουν πια με δυσθεώρητο ύψος, κι ας έχει μείνει το κόστος ζωής στα ίδια πάνω κάτω επίπεδα. Γιατί όμως κανένα στέλεχος δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει ποια είναι η καλή αμοιβή και ποιο βιοτικό επίπεδο θέλουν να διαμορφώσουν;

Μέχρι στιγμής έκαναν αρκετά να να απορρυθμίσουν περαιτέρω το εργασιακό πλαίσιο. Κατάργησαν την ρύθμιση για την αιτιολογημένη απόλυση, καθιέρωσαν ειδικές οικονομικές ζώνες με εξαιρέσεις από τις συλλογικές συμβάσεις και τις κατώτατες αμοιβές που θα συμπαρασύρει κι άλλες επιχειρήσεις, αυστηροποίησαν το συνδικαλιστικό πλαίσιο για την λήψη συλλογικών αποφάσεων. Σε μία κορυφαία συμβολική κίνηση θέσπισαν χρηματοδότηση των μέσων ενημέρωσης ακόμη κι αν δεν είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις τους και χρωστούν στους εργαζομένους.

Την ώρα που ο πρωθυπουργός λέει προς τους επιχειρηματίες ότι “θα μειώσω τις φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις θα μειώσω την γραφειοκρατία θα σας διευκολύνω στο επιχειρείν, αλλά θέλω από εσάς να είσαστε εντάξει με τις υποχρεώσεις σας απέναντι στους εργαζομένους”, θεσπίζει χρηματοδότησή τους, με απαλλαγή των υποχρεώσεών τους. Ερωτηματικό είναι εάν έχει βάλλει ελάχιστες προϋποθέσεις όσον αφορά τα εργασιακά για τις ιδιωτικές εταιρείες που μέσω των ΣΔΙΤ, και με λεφτά του δημοσίου, θα αποτελέσουν όπως έχει διακηρύξει ο πρωθυπουργός το όχημα της ανάπτυξης της οικονομίας τα επόμενα χρόνια. Προφανώς η νέα κυβέρνηση επαφίεται στην καλοσύνη των επιχειρηματιών, ότι επειδή είναι καλοί χριστιανοί θα μειώσουν τα δικά τους εισοδήματα για να δώσουν στους εργαζομένους τους σε ένα πνεύμα φιλαληλίας.

Η αύξηση των κερδών επιφέρει πάντα αντίστοιχη μείωση των εργασιακών αμοιβών, είναι βασικός οικονομικός νόμος από τότε που τον διατύπωσε ο Μαρξ και δεν αμφισβητήθηκε ούτε από τους αστούς οικονομολόγους. Το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο ακόμη κι όταν πετυχαίνει δημιουργία θέσεων εργασίας -που δεν είναι καθόλου βέβαιο λόγω της εντατικοποίησης της εργασίας-, επιφέρει αύξηση των οικονομικών ανισοτήτων.

Δεν χρειάζεται να κοιτάξει κανείς την Λατινική Αμερική -την καταστροφή που έφερε η νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση Μάκρι στην Αργεντινή ή την εξέγερση κατά της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης στην Χιλή. Μπορεί να παρατηρήσει την διεύρυνση και την παγιοποίηση του χάσματος μεταξύ της πρώην Δυτικής και της Ανατολικής Γερμανίας μετά την απορρύθμιση του εργασιακού καθεστώτος, τα μίνι τζόμπς, τις ευέλικτες μορφές εργασίας που δημιούργησαν το κοινωνικό υπόστρωμα για την απογείωση του ακροδεξιού Afd.

Βεβαίως όλα αυτά μπορεί να μην έχουν σημασία στην ελληνική περίπτωση. Ίσως η ελληνική κυβέρνηση των επιτυχιών και των θαυμάτων να διαψεύσει τους βασικούς νόμους της οικονομίας και την παγκόσμια εμπειρία. Έτσι κι αλλιώς άλλοι θα πληρώσουν τον λογαριασμό…