Διαδηλώσεις με το… μέτρο!

Ειλικρινά περιμένω με αγωνία να δω τις προτάσεις της κυβέρνησης για τον περιορισμό των επιπτώσεων από τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Προσοχή: πρόκειται για μέτρα διευκόλυνσης τη ζωής της πόλης και όχι ελέγχου των κινητοποιήσεων. Τα δεύτερα θα ήταν απορριπτέα για λόγους αρχής. Αλλά, τα πρώτα είναι απαραίτητα. Γιατί είναι αδιανόητο το δικαίωμα του ενός να καταστρέφει τη δουλειά και την καθημερινότητα του άλλου. Είναι αδιανόητο η πρωτεύουσα να κατεβάζει ρολά για 100 ανθρώπους.

Μπορούν να διαδηλώσουν και στα πεζοδρόμια, όπως συμβαίνει σε άλλες μεγαλουπόλεις του κόσμου. Από εκεί και πέρα είναι προφανές πως όταν θα μαζεύεται κόσμος, όταν δηλαδή η διαδήλωση θα έχει νόημα τότε το κέντρο θα κλείνει. Αλλά όχι για ελάχιστους και μάλιστα όποτε τους βολεύει. Γιατί μερικοί πηγαίνουν για το μεροκάματό τους και βγαίνουν για επαναστατική γυμναστική μετά. Έτσι υπάρχουν ημέρες που το κέντρο είναι αδιάβατο και πρωί και απόγευμα. Το κόστος σε χρήμα και σε νεύρα είναι πραγματικά ανυπολόγιστο.

Σέβομαι χωρίς εξαιρέσεις το δικαίωμα στη διαδήλωση, αλλά θα πρέπει και οι διαδηλωτές να λαμβάνουν υπόψιν τον δικό μου χρόνο και τις δικές μου ανάγκες. Αν πραγματικά ψάχνουν για συμμάχους μέσω των κινητοποιήσεων. Γιατί αυτό είναι το νόημα των διαδηλώσεων. Να μάθει η κοινωνία το δίκαιο τω ανθρώπων που βγαίνουν στο δρόμο. Πολύ φοβάμαι όμως ότι ελάχιστοι πια έχουν αυτόν τον στόχο. Οι περισσότεροι θέλουν απλά να προκαλέσουν κοινωνική δυσαρέσκεια ελπίζοντας πως με αυτόν τον τρόπο θα προκαλέσουν φθορά στο κράτος. Προφανώς δεν έχουν διδαχθεί τίποτα από όλα όσα συμβεί στη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Γιατί η ουσία είναι πως το κίνημα έχει χάσει τον δυναμισμό του ενώ το κράτος παραμένει εκεί. Αδιόρθωτο.

Το μόνο πρακτικό αποτέλεσμα πολλών κινητοποιήσεων είναι να χάνουν πελάτες τα καταστήματα του κέντρου, να ταλαιπωρούνται όσοι έπρεπε να περάσουν από αυτό για να πάνε στη δουλειά τους και να ακυρώσουν τα ραντεβού τους όσοι τα είχαν κλείσει εκεί. Όμως έτσι δε μπορεί να προκύψει θετικό αποτέλεσμα για κανέναν. Η χώρα έχει ανάγκη από λογική και κανονικότητα. Κανενός το αίτημα δεν είναι πιο σημαντικό από του άλλου. Αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν και να αποδεχθούν όλοι. Επαναλαμβάνω αν πραγματικά ο ένας θέλει την υποστήριξη του άλλου. Γιατί πολύ φοβάμαι ότι ορισμένοι χρησιμοποιούν τους πολίτες και την κοινωνία ως… όπλο στον πόλεμο που έχουν κηρύξει (στο μυαλό τους) εναντίον του κράτους.

Θα μου πείτε τι είναι οι διαδηλώσεις; Πίτσα για να τις υπολογίζεις με το μέτρο; Όχι βέβαια. Απλά χρειάζεται το μέτρο της λογικής. Αν είναι 100 άνθρωποι σε μια κινητοποίηση τότε είναι προφανές πως μπορούν να διαδηλώσουν πάνω σε μία κεντρική πλατεία. Όλοι οι περαστικοί θα τους βλέπουν και θα έχουν την ευκαιρία να τους ενημερώσουν κιόλας. Το να αδειάζει το κέντρο από κατοίκους και περαστικούς δεν εξυπηρετεί κανέναν, ούτε και τους διαδηλωτές που θέλουν στα αλήθεια να κάνουν γνωστά τα αιτήματά τους.