Θράσος και ανοχή

Ο Λάμπρος Καλαρρύτης, μέσα από το blog του στο pagenews.gr, αναλύει τη στάση της Άγκυρας απέναντι στην Ελλάδα με αφορμή την ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.

Η Τουρκία έχει αποκτήσει μία σημαντική δυνατότητα. Να λειτουργεί επικοινωνιακά περίπου εν ου παικτοίς  και αυτά που φαίνονται – και είναι – γελοία κάποια στιγμή να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης ή έστω αμφισβήτησης. Από το ότι έχει ΑΟΖ με τη… Λιβύη και ότι η Ελλάδα κατέχει τουρκικά νησιά, μέχρι ότι η χώρα μας καταπιέζει μειονότητες και δεν σέβεται το Διεθνές Δίκαιο. Θα μπορούσε να είναι πολύ αστείο, αν δεν ήταν τόσο σοβαρό. Ακόμα και το  να αναγκάζεσαι να απαντάς σε κάτι τέτοιο σημαίνει ότι δεν έχει κάνει κάτι καλά πριν από αυτό.

Όλα αυτά όχι επειδή τα αποδέχεται η ελληνική πλευρά, αλλά επειδή η τελευταία αφήνει άπλετο  πεδίο στην τουρκική προπαγάνδα και εντέλει εμμέσως, στα μάτια τρίτων, η ελληνική υποτονικότητα και αδράνεια φαίνεται περίπου σαν σιωπηρή αποδοχή ή ότι υπάρχει «καπνός». Ένας από τους λόγους που δημιουργείται αυτή η κατάσταση,  είναι η απροθυμία της Αθήνας να καταγγείλει την Άγκυρα για αυτά που κάνει και για αυτό που πραγματικά είναι.

Οι ελληνικές ανακοινώσεις είναι πάντα  πολύ χαμηλότερων τόνων από τα περιστατικά στα οποία αναφέρεται και απαντά. Και πάντα καταλήγουν με την επωδό περί ανάγκης να συμπεριφερθεί  η Τουρκία ως «σύγχρονο, ευρωπαϊκό κράτος» και άλλα συναφή. Το αποτέλεσμα είναι ότι η γείτων κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνει η Ελλάδα, σε ό,τι αφορά στην ένταση των ανακοινώσεων, με τη διαφορά ότι αναφέρεται σε ανύπαρκτα ή κατασκευασμένα θέματα. Καταγγέλλει δηλαδή η Τουρκία την Ελλάδα, για πράγματα που θα έπρεπε να καταγγέλλει η Ελλάδα την Τουρκία.

Αμφισβητεί τα σύνορα, κάνει καθημερινά παραβιάσεις, κατέχει τη μισή Κύπρο, συνεχίζει να γενοκτονεί πληθυσμούς, απειλεί καθημερινά, καταλύει το Διεθνές Δίκαιο  και ζητάει και τα ρέστα. Αντί η Ελλάδα να την εκθέτει διαρκώς και διεθνώς και να την κάνει να απολογείται καθημερινά για αυτά που έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει, ειδικά τώρα που το διεθνές κλίμα βοηθά, εγκαλεί η Τουρκία την Ελλάδα.

Μνημείο προκλητικότητας

Η πρόσφατη ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών με αφορμή τις δηλώσεις του Έλληνα Προέδρου της Δημοκρατίας από την Αρμενία, στον απόηχο μάλιστα του νόμου που εγκρίθηκε από την Βουλή των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ για την αναγνώριση της Αρμενική Γενοκτονίας, αποτελεί μνημείο προκλητικότητας, θρασύτητας και κοροϊδίας ακόμα και για τα τουρκικά δεδομένα. Διαβάστε.

«Βλέπουμε ότι η Ελλάδα συνεχίζει να τάσσεται δίπλα σε κύκλους εχθρικούς προς την Τουρκία και να υποστηρίζει τις απόψεις και τη στάση των κύκλων αυτών εναντίον της χώρας μας. Κι εμείς δεν ξεχάσαμε ποτέ τις θηριωδίες της Ελλάδας προς τους Τούρκους και τους άλλους Οθωμανούς πολίτες κατά τη διάρκεια της ιστορίας(…)Είναι μια πραγματικότητα πολύ γνωστή ότι η Ελλάδα εξολόθρευε συστηματικά Τούρκους και μουσουλμάνους σε αυτή την περιοχή, κατά τη διάρκεια της ανεξαρτησίας της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και έπειτα. Ακόμη και σήμερα η Ελλάδα εξακολουθεί να υιοθετεί απάνθρωπες πρακτικές απέναντι στην “τουρκική” μειονότητα στη χώρα της και να φυλακίζει ακόμη και μουφτήδες, επειδή προσεύχονται τις Παρασκευές. Δεν θα διασφαλίσει κανένα όφελος στην Ελλάδα η στήριξή της σε δραστηριότητες εναντίον της χώρας μας και αυτό το υπενθυμίζουμε με αυτή την αφορμή. Με τη σκέψη ότι στις σχέσεις των δύο χωρών ο μόνος δρόμος είναι η στήριξη της καλής γειτονίας καθώς και της ειρήνης, της σταθερότητας και ευημερίας στην περιοχή μας, καλούμε την Ελλάδα να συμπεριφέρεται πιο υπεύθυνα από εδώ και πέρα».

Αν η Ελλάδα έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει καταγγέλλοντας την Τουρκία στους διεθνείς οργανισμούς, στα διεθνή φόρα και στη διεθνή κοινή γνώμη – όπως κάνουν οι Αρμένιοι και έχουν επιτύχει να διεθνοποιήσουν το θέμα τους εκθέτοντας την Άγκυρα – θα ήταν δύσκολο για την Τουρκία να βγάζει τέτοιες ανακοινώσεις. Πότε ήταν η τελευταία φορά που εξέδωσε η Ελλάδα ανακοίνωση για «σφαγές και γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας» και για «μαζικές δολοφονίες, διωγμούς και ξεριζωμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου»; Το ότι δυσκολεύεστε να θυμηθείτε πότε έγινε κάτι τέτοιο, είναι ο λόγος που υπάρχει η παραπάνω τουρκική ανακοίνωση.