Κυβερνώντας με τον τρόμο της Πλατείας

Αμφιβάλλω ζωηρά αν η υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως έχει δει ποτέ της αλυσοπρίονο κι αν -πολύ περισσότερο- το έχει πιάσει στα χέρια της. Θα ήξερε ότι με το αλυσοπρίονο δεν είναι δυνατό να σπάσεις λουκέτο. Το πολύ πολύ να διαλύσεις το πριόνι. Δεν είναι αυτό το ζήτημα αν και η εικόνα των φοιτητών με το πριόνι στο χέρι είναι δυνατό να αναστατώσει την περίφημη μεσαία τάξη και να δικαιολογήσει την επίθεση των ΜΑΤ στους φοιτητές. Να δικαιολογήσει τη ρίψη χημικών, το ξυλοφόρτωμα και τις προσαγωγές.

Αν παρακολουθήσει κανείς τα κυρίαρχα ΜΜΕ θα αντιληφθεί ότι το σπασμένο λουκέτο είναι το μέγα θέμα, η τρανή απόδειξη της ανομίας που βασιλεύει στα ελληνικά πανεπιστήμια από την οποία προκύπτει η ανάγκη (!) να παταχτεί με κάθε τρόπο(!) η ανομία και να επιβληθούν “ο νόμος και η τάξη”. Η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα πολύ δυνατό κοκτέιλ για να μεθύσει την ελληνική κοινωνία. Από την μία κάποιες ελάχιστες φοροελαφρύνσεις και ψίχουλα αυξήσεων στις συντάξεις και από την άλλη η επιβολή του νόμου και της τάξης στους “μπαχαλάκηδες”. Μόνο που το θέμα δεν είναι οι μπαχαλάκηδες, όσοι τέτοιοι υπάρχουν.

Με τον όρο μπαχαλάκηδες αύριο-μεθαύριο θα συμπεριλαμβανόμαστε όλοι. Όσοι διαφωνούν, όσοι αντιδρούν, όσοι αντιστέκονται. Όλοι αυτοί θα τσουβαλιαστούν με σκοπό να περιοριστούν οι αντιστάσεις. Νόμος και τάξη σημαίνει όλοι στα σπίτια μας και τις δουλειές μας (αν έχουμε). Ήλοι φρόνιμοι και υποταγμένοι. Όλοι ευθυγραμμισμένοι στην λογική ότι δεν υπάρχει άλλη λύση δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή. Ότι το να αντιδράς, να κινητοποιείσαι και να διαδηλώνεις σε καθιστά αποσυνάγωγο, “μπαχαλάκη”. Όλα αυτά λίγες μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου και την επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου. Εκεί που αναμένεται το πρώτο μαζικό κύμα αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής.

Είναι πολύ πιθανό όμως, ο κυβερνητικός σχεδιασμός να πάει περίπατο. Οι παροχές που εξαγγέλλονται δεν είναι κάτι το εξαιρετικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε περισσότερα τον ένα χρόνο πριν από τις εκλογές αλλά δεν απέφυγε την ήττα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με την επιβολή του νόμου και της τάξης μπορεί να μαζεύει κοινό που έμεινε κομματικά ανέστιο από τη διάλυση της “Χρυσής Αυγής” μπορεί να εμβολίζει το κόμμα του Βελόπουλου αναγκάζοντάς τον να καταφεύγει σε ακροδεξιά και ρατσιστική ρητορική αλλά δεν της διευρύνει το ακροατήριο προς τα κεντροδεξιά. Θα έχανε μάλιστα ένα σημαντικό μέρος του αν ο κ. Τσιάρας δεν έπαιρνε πίσω το γραφικό νομοσχέδιο για την “κακόβουλη βλασφημία”…

Μπορεί η κυβέρνηση να κυριαρχεί σε επίπεδο δημοσκοπήσεων αλλά τα πράγματα δείχνουν ότι ήδη βρίσκει αντιστάσεις σε τομείς της πολιτικής της. Οι μαθητές και οι φοιτητές βγήκαν ήδη στους δρόμους. Αν η αστυνομία συνεχίσει να κάνει επίδειξη αυταρχισμού και ακραίας βίας οι δρόμοι θα γεμίσουν διαδηλωτές και οι πλατείες επίσης. Κι είναι γνωστό την εποχή της οικονομικής κρίσης πόσο δύσκολα γίνονται τα πράγματα για τις εξουσίες από τις πλατείες…