Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα! Το φάντασμα της ακροδεξιάς!

Αν κάποιος είχε ταξιδέψει στον χωροχρόνο, επέστρεφε στην Ελλάδα και άκουγε δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ή διάβαζε κάποιο φύλλο της «ΑΥΓΗΣ» ή της Εφημερίδας των Συντακτών το τελευταίο διάστημα, θα νόμιζε ότι στην Ελλάδα αν δεν έχει επιβληθεί, αναμένεται η επιβολή κάποιου αυταρχικού καθεστώτος, κάποιας πιθανά δικτατορίας.

Ότι η Δημοκρατία έχει καταλυθεί, ότι πολίτες συλλαμβάνονται και ξυλοφορτώνονται, η Αστυνομία χτυπάει τα παιδιά μας και μωρομάνες πετάγονται από ανθρώπινα διαμερίσματα που τους είχαν εξασφαλίσει ηρωικοί εθελοντές . Οι λέξεις αυταρχισμός, εκτροπή και ακροδεξιά κυριαρχούν στα άρθρα των προαναφερθείσων εφημερίδων και την ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ προκαλώντας το γέλιο και ενισχύοντας την πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – το Κόμμα που συγκυβερνούσε υπερηφάνως με την ακροδεξιά για πάνω από τέσσερα χρόνια, χωρίς κανένας αριστερός αγωνιστής να ανησυχεί – βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου.

Πρωταγωνιστής σ΄αυτό το άχαρο, γελοίο και επικίνδυνο « παιχνίδι» ο Αλέξης Τσίπρας. Καλώντας στην συγκέντρωση για το Πολυτεχνείο, έγραφε στο facebook: « Φέτος έχουμε πολλούς λόγους να είμαστε εκεί. Όχι μόνο γιατί οι παλιοί υμνητές της χούντας δεν βρίσκονται πια μόνο στο περιθώριο αλλά και σε κυβερνητικούς θώκους να ομνύουν στην κανονικότητα.Ούτε μόνο γιατί η άγρια καταστολή αναβαθμίζεται σε κυβερνητική στρατηγική αναγκαστικότητας»! Είναι σίγουρο : Ή βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου και έχει χάσει την αίσθηση της στοιχειώδους σοβαρότητας ή κάτι επιδιώκει ή και τα δύο μαζί. Εκτιμώ ότι ισχύουν και τα δύο.

Σίγουρα βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, ζαλισμένος από τις αλεπάλληλες ήττες και την γρήγορη διαμόρφωση ενός πλαισίου που δεν του δίνει οξυγόνο. Ο ίδιος και οι πιστοί οπαδοί του δε μπορούν χωρίς την κατασκευή εχθρών και φαντασμάτων, χωρίς διχασμό, πολύ περισσότερο που δεν έχουν στρατηγική, ιδεολογία, εναλλακτική Πολιτική, αλλά και οργάνωση. Ζαλισμένος απευθύνεται σε ένα μικρό τμήμα του 31.5% για να εξασφαλίσει μία κατ΄αρχήν συσπείρωση, μέχρι να δει τι θα κάνει. Ξέρει προς τα που πηγαίνει; Αμφιβάλω. Ο βηματισμός του μετά την ήττα της 7ης Ιουλίου μοιάζει να οδηγεί σε ραντεβού στα τυφλά.

Ωστόσο, δεν επιδιώκει μόνο την συσπείρωση έστω των πιστών ή έστω να κερδίσει χρόνο. Έχει ανάγκη την αλλαγή ατζέντας. Φοβάται. Τι φοβάται; Η πλειοψηφία της κοινωνίας θεωρεί ότι η Κυβέρνηση τα πάει καλά, η δε πορεία ιδιαίτερα της Οικονομίας ενδυναμώνει μία πεποίθηση ότι η χώρα γυρίζει σελίδα, ότι υπάρχει μία αισιοδοξία πια για το μέλλον.

Επομένως με ποια Πολιτική και με ποια πρόσωπα να αντιπαρατεθεί επί της ουσίας; Με τον Κατρούγκαλο για το Ασφαλιστικό, τον Σκουρλέτη για τους Δήμους ή την Δ.Ε.Η ή μήπως με τον Τόσκα και τον Γαβρόγλου για την εξασφάλιση κλίματος ασφάλειας γα τους πολίτες και την εύρυθμη λειτουργία των Α.Ε.Ι. Το « σύστημα» μπάζει από παντού και για τα καλά , ένας Ραγκούσης που καταγγέλει τους πάντες και μία Ξενογιαννακοπούλου που δεν διακρίθηκε και ποτέ για κάποια πολιτική πρωτοβουλία δεν μπορούν να αλλάξουν το προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ και υπάρχει ανάγκη ενός εχθρού , ενός κινδύνου. Ε αυτός είναι ο κίνδυνος της ακροδεξιάς.

Το παραμύθι είναι ωραίο, μόνο που δεν έχει δράκο. Θα έχει αξία στις επόμενες δημοσκοπήσεις, να τεθεί το ερώτημα: « Πιστεύετε ότι κυριαρχεί η ακροδεξιά, η καταστολή και ο αυταρχισμός στην χώρα μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου ;». Θα έχει αξία να δούμε πως αισθάνεται, τι πιστεύει η κοινωνία. Φαντάζομαι ότι μάλλον η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί προ απροόπτου. Ίσως βέβαια πει τότε ότι η Ελλάδα γέμισε ακροδεξιούς το τελευταίο τρίμηνο

Ο Α. Τσίπρας όμως φοβάται και κάτι άλλο. Η θητεία του έχει πια σκελετούς στην ντουλάπα και όσο και αν η Ν.Δ δεν έχει ανοίξει φακέλλους που θα μπορούσε, ακόμα και μόνο η Προανακριτική για την εξέταση καταγγελιών σε βάρος του κ. Παπαγγελόπουλου αρκεί, αν κάνει ολοκληρωμένα την δουλειά της για να φανούν, να αποκαλυφτούν πολλά.

Ήδη η κατάθεση Φρουζή, όσο και αν πρέπει να κρατάμε « πισινή» αφού κανονικά ο ίδιος ενέχεται στην υπόθεση , έφερε στην επιφάνεια πολλά. Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις κατάλαβαν ή έστω διαισθάνθηκαν ποιες ήταν οι σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ με την Φαρμακοβιομηχανία γενικώς, αλλά και ειδικά με την NOVARTIS και γιατί τρία χρόνια η Δικαιοσύνη επί ΣΥΡΙΖΑ εντελώς τυχαία δεν θεώρησαν αναγκαίο να τον καλέσουν ποτέ για μάρτυρα! Κατάλαβαν ή έστω διαισθάνθηκαν ότι κάτι συνέβη, ότι κάποιοι έβαλαν το χεράκι τους και ότι βέβαια δεν αρκούσε ένας Παπαγγελόπουλος για να στηθεί μια τέτοια θεατρική παράσταση όπως η παραπομπή των δέκα πολιτικών στελεχών της Αντιπολίτευσης.

Τα άλλα θα τα δούμε στα επεισόδια των επόμενων ημερών.