Κι όμως, τώρα παίζουμε διαφορετικά

Toυλάχιστον υπάρχει μια αχτίδα φωτός. Η Εθνική ποδοσφαίρου έκλεισε ελπιδοφόρα την συνολικά αποτυχημένη παρουσία της στα προκριματικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Κατάφερε να τρέξει με άλλους δυο και να έρθει τρίτη. Αν είχε πάρει νίκες με την Αρμενία και το Λιχτενστάιν στο ΟΑΚΑ, θα έπαιζε την πρόκριση στο τελευταίο παιχνίδι με την Φινλανδία. Αυτό το παιχνίδι που έγινε το βράδυ της Δευτέρας και έληξε με νίκη της Εθνικής μας.

Η αποτυχία είναι παταγώδης και βαρύνει ολοκληρωτικά την ΕΠΟ δηλαδή την διοίκησή της. Η διοίκηση και ο πρόεδρος Βαγγέλης Γραμμένος προσπαθεί τώρα να κρυφτεί πίσω από τα τελευταία αποτελέσματα. Εδώ είναι που ταιριάζει η παροιμία “να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω μέλι”. Αν ο πρόεδρος της ΕΠΟ θέλει να μιλήσουμε για τον Τζων Φαντ Σιπ να το κάνουμε. Πρώτα όμως, θα μιλήσουμε για τον Αγγελο Αναστασιάδη και την απαράδεκτη απόφαση να ξεσπιτωθεί η Εθνική από το “Γ. Καραϊσκάκης” και να μείνει ανέστια παίζοντας στο αχανές και αφιλόξενο Ολυμπιακό Στάδιο.

Για την αποτυχία της Εθνικής θα πρέπει να λογοδοτήσει ο κ. Γραμμένος όπως καλούσε πριν από χρόνια τον προκάτοχό του Γιώργο Σαρρή να λογοδοτήσει για τον Ρανιέρι. Δανεικά τα αλεύρια. Τότε ο Σαρρής, είχε φέρει έναν από του πλέον γνωστούς προπονητές στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ο κ. Γραμμένος έφερε τον Αγγελο Αναστασιάδη επειδή ο κ. Σαββίδης δεν είχε κάπου αλλού να τον βολέψει. Τέλος πάντων. Η Εθνική Ομάδα με τον Ολλανδό Φαντ Σιπ στον πάγκο της έχει αναμορφωθεί. Όσα είδαμε στο παιχνίδι με την Φινλανδία μας έκαναν να τρίβουμε τα μάτια μας. Ο τρόπος παιχνιδιού της δεν έχει καμιά σχέση με όσα ξέραμε μέχρι τώρα. Δεν έχει σχέση με τον τρόπο που πριν από χρόνια έπαιζε η Εθνική, πήρε το EYRO 2004 στην Πορτογαλία και είχε επιτυχίες τα επόμενα δέκα χρόνια. Ο Ολλανδός κόουτς της άλλαξε ποδοσφαιρική φυσιογνωμία. Αντί να παίζει κλειστά και να βασίζεται στις αντεπιθέσεις, την έβαλε να παίζει επιθετικά. Η Εθνική Ομάδα πιέζει ψηλά, κλέβει την μπάλα με επιθετική άμυνα και φτάνει στην αντίπαλη περιοχή με ελάχιστες πάσες που δίνονται με μεγάλη ταχύτητα.

Εύκολο πράγμα να το ζητάς σαν προπονητής αλλά δύσκολο να το βλέπεις να γίνεται. Κρατάμε βέβαια επιφυλάξεις. Δεν ξέρουμε πόσο πετυχημένα μπορούν να το κάνουν οι διεθνείς με αντιπάλους υψηλής ποιότητας σαν αυτούς που θα αντιμετωπίσουμε στα προκριματικά για το Μουντιάλ του 2022. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς θα γίνει όταν θα παίζουμε σε παιχνίδια που θα κρίνουν πρόκριση και θα υπάρχει άγχος. Να κρατάμε επιφυλάξεις αλλά να είμαστε και γενναιόδωροι.

Αυτά που βλέπουμε είναι πάρα πολύ ωραία. Σχεδόν μαγικά. Τα βλέπουμε από κατά βάση νέους σε ηλικία και παραστάσεις παίκτες. Ο Ολλανδός κόουτς και ο στενός συνεργάτης του Ααρον Βίντερ (μεγάλη δόξα του Ολλανδικού ποδοσφαίρου) δημιουργούν μια ομάδα με πολύ, αδιάκοπο τρέξιμο, ομαδικό πνεύμα, αλληλοκαλύψεις και καθαρά επιθετική διάθεση. Μπράβο του γιατί το κατάφερε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα . Ας τον αφήσουμε να συνεχίσει χωρίς γκρίνιες για αυτούς που δεν καλεί στην Εθνική και αυτούς που καλεί αλλά δεν τους βάζει να παίξουν…