«Η νέα βαρβαρότητα φοράει μανικετόκουμπα…»

Ο Γιώργος Χελάκης γράφει στο blog του στο pagenews.gr για την γραμμή 1442 που έγινε πρωταρχικό ζήτημα την ώρα που υπάρχουν άλλα σημαντικότερα που πέρασαν σε δεύτερη μοίρα.

Με άλλα λόγια μπορείς να πάρεις τηλέφωνο στο 1442 και να «ενημερώσεις» ότι δυο άτομα καπνίζουν σε κλειστό χώρο. Η πράξη σου αυτή δεν θα αποκαλείται ρουφιανιά αλλά μπορείς και να επιδιώκεις έπαινο γιατί ενέργησες με γνώμονα το καλό του κοινωνικού συνόλου. Ρουφιανιά και κάρφωμα θα ήταν η πράξη σου μέχρι χτες για την μεγαλύτερη κατηγορία των πολιτών. Στο εξής έρχεται μια νομοθετική διάταξη και ορίζει ότι η ίδια πράξη αποκτά εντελώς άλλα χαρακτηριστικά. Μια νομοθετική ρύθμιση κατά του καπνίσματος έρχεται να δημιουργήσει ένα νέο «κοινωνικό ήθος».

Οι σταθερές που είχαμε μέχρι τώρα μεταβάλλονται. Υπουργοί και βουλευτές επιχειρούν να μας πείσουν ότι η συγκεκριμένη πράξη αποκτά πλέον άλλα χαρακτηριστικά. Μεταβάλλει τις μεταξύ μας σχέσεις και απειλεί να δημιουργήσει νέα πρότυπα κοινωνικής συμπεριφοράς. Με την έννοια αυτή θα μπορούσαμε να πούμε πως με αφορμή την γραμμή καταγγελιών για το κάπνισμα εκείνο που επιτυγχάνεται είναι η αλλαγή του κοινωνικού προτύπου.  Το θέμα δεν είναι τόσο η απαγόρευση του καπνίσματος όσο η «κουλτούρα» του καρφώματος. Το ίδιο ισχύει και με την αστυνομοκρατία. Τα Εξάρχεια και οι “μπαχαλάκηδες” είναι το πρόσχημα.

Σημασία έχει η ποινικοποίηση της αντίδρασης, της αντίστασης, της απόκλισης. Όλοι θα πρέπει να υποταχθούμε στη νέα κανονικότητα. Εκεί που κανείς δεν θα μπορεί να βγάλει το κεφάλι του από έξω. Κι όποιος το βγάζει θα υφίσταται τις συνέπειες μεταξύ των οποίων και η… αναγκαιότητα του αστυνομικού ξύλου. Ο Παύλος Παυλίδης και ο Γιάννης Αγγελάκας έχουν γράψει ένα υπέροχο τραγούδι με τίτλο «η νέα βαρβαρότητα» Στους στίχους του περιγράφονται σκηνές από την κανονικότητά του μέλλοντός μας.

Δεν χρειάζεται να μείνουμε καρφωμένοι στις παλιές ταξικές αντιθέσεις. Η αντίδραση των πολλών που δεν έχουν προς τους λίγους που παραέχουν είναι ξεπερασμένη. Ξεπερασμένες είναι οι συζητήσεις, οι κινητοποιήσεις για την ανεργία, τη διεύρυνση των ανισοτήτων, την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, τις συντάξεις φιλοδώρημα , την αντασφάλιση εργασία.  Αυτά τα θέματα θα κατεβούν πολύ στην ατζέντα των ενδιαφερόντων της κοινωνίας. Η σύγκρουση καπνιστών μη καπνιστών θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. 

Όσοι καρφώνουν καπνιστές θα είναι κοινωνικά νομιμοποιημένοι. Όσοι μιλούν για ασφάλεια στους χώρους δουλειάς θα είναι μπανάλ. Θα σε απασχολεί που υπάρχουν «μπαχαλάκηδες» στα Εξάρχεια κι ας εργάζεσαι με 420 ευρώ μικτά στον Βόλο Ένα τριτεύον ζήτημα όπως το τσιγάρο θα γίνεται πρωτεύον. Θα δουλεύεις μερική απασχόληση με «τρεις και εξήντα», δεν θα μπορείς να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου αλλά θα έχεις την ικανοποίηση ότι χτες το πρωί τηλεφώνησες στην γραμμή και «ενημέρωσες» για δυο που κάπνιζαν αρειμανίως σε κλειστό χώρο. Έξοχα….