Ανατολική Μεσόγειος «Ώρα Μηδέν»

Σημειώναμε σε προηγούμενο άρθρο ότι η στενή συμμαχία Τουρκίας – Πακιστάν η οποία έχει βαθιές ρίζες, πολιτισμικά, θρησκευτικά, χρονικά και στρατηγικά περνά σε άλλο επίπεδο, περαιτέρω αναβάθμισης και γεωγραφικής επέκτασης. Η Τουρκία «βγάζει» πλέον το Πακιστάν στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Κυπριακή ΑΟΖ και στην ελλαδική υφαλοκρηπίδα.

Μετά τις παραβάσεις από πακιστανικό αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας P-3 στα FIR Αθηνών και Λευκωσίας, σειρά είχε η εμφάνιση πακιστανικών πολεμικών πλοίων και συγκεκριμένα της πακιστανικής φρεγάτας “PNS Alamgir” κλάσης «Oliver Hazard Perry» στο σύμπλεγμα της Μεγίστης, δηλαδή στο… Καστελόριζο. Η πακιστανική φρεγάτα η οποία συμμετέχει στην τουρκική άσκηση «Ασπίδα της Μεσογείου» περιπολεί στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Καστελόριζου και Κύπρου διενεργώντας μάλιστα ελέγχους εμπορικών πλοίων.

Η εν λόγω θαλάσσια περιοχή είναι ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα καθώς το Καστελόριζο εξασφαλίζει την επαφή και συνέχεια μεταξύ ελλαδικής και κυπριακής ΑΟΖ, ενοποιεί δηλαδή τον ελληνικό θαλάσσιο οικονομικό και όχι μόνο χώρο, «κλειδώνοντας» ένα στρατηγικό συνεχές Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου με προφανή σημασία δεδομένων και των ενεργειακών εξελίξεων.

Ενοποιούνται χωρικά τα ενεργειακά πεδία των τεσσάρων κρατών και έτσι ενοποιείται ένα μεγάλο μέρος της Ανατολικής Μεσογείου ενεργειακά και επιχειρησιακά από άποψη ασφαλείας, καθώς η προστασία των γεωτρήσεων και αργότερα του αγωγού EastMed, εφόσον υλοποιηθεί, καθώς και των σταθμών υγροποιημένου αερίου (LNG) είναι εκ των ων ουκ άνευ για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων.

Η ΑΟΖ του Καστελόριζου είναι ο κρίσιμος συνεκτικός αρμός και για την συνέχεια των ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου και για τη γεωγραφική ολοκλήρωση της μεγάλης ενεργειακής εικόνας.

Γι΄ αυτό η Τουρκία επικεντρώνει μεγάλο μέρος της αμφισβήτησής της εκεί, ώστε να σπάσει τη συνέχεια και να παρεμβάλει τη δική της παράνομη ΑΟΖ με την Αίγυπτο και τη… Λιβύη. Η παρουσία του Πακιστάν στην κομβική αυτή θαλάσσια περιοχή εξυπηρετεί τον σχεδιασμό της Άγκυρας καθώς αφενός λειτουργεί ως βραχίονας καταγραφής στην πράξη των τουρκικών ισχυρισμών, εφόσον μάλιστα η φρεγάτα του συμμετέχει σε άσκηση οργανωμένη από την Άγκυρα, αφετέρου παρουσιάζεται ως «τρίτη» χώρα (ενώ είναι το ένα και το αυτό με την Τουρκία) δίνοντας ψευδο-επίχρισμα ευρύτερης αποδοχής των αμφισβητήσεων της γείτονος.

Το ερώτημα είναι τι κάνει η Ελλάδα.

Η απάντηση σε αυτό που επιχειρεί η Τουρκία πρέπει να είναι η εμβάθυνση και διεύρυνση των τριμερών συνεργασιών της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, κυρίως με το πρώτο. Η αμυντική συνεργασία πρέπει να εξελιχθεί ταχέως σε βασικό πυλώνα των σχημάτων και να παραμεριστούν πάραυτα οι δισταγμοί που διατυπώνονται με το επιχείρημα ότι δεν πρέπει να δοθεί η εντύπωση αντιτουρκικού συνασπισμού.

Η Τουρκία δεν έχει κανένα πρόβλημα να εμφανίσει με τον πιο επίσημο τρόπο συνασπισμό με το Πακιστάν στην Ανατολική Μεσόγειο για να αμφισβητήσει τα δικαιώματα και τα συμφέροντα συνολικά των χωρών της περιοχής, δεν μπορούν λοιπόν τα θιγόμενα κράτη να περπατούν στις μύτες των ποδιών για να μην παρεξηγηθεί η Τουρκία. Κοινές στρατιωτικές ασκήσεις γίνονται αλλά αυτό που χρειάζεται είναι η πλήρης, εντεινόμενη στρατιωτική συνεργασία σε όλο το εύρος που θα λάβει τη μορφή αμυντικής συμμαχίας εντοπισμένης στην ασφάλεια της κοινής θάλασσας, της Ανατολικής Μεσογείου. Εξάλλου η συμμετοχή των ΗΠΑ στο τριμερές σχήμα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, ώστε αυτό να έχει καταστεί πλέον 3+1, προσφέρει το αναγκαίο πλαίσιο.

Για να είμαστε ειλικρινείς ο βασικός ανασταλτικός παράγων στη μετεξέλιξη της συνεργασίας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο και σε πλήρη στρατιωτική σε όλο το φάσμα είναι η Ελλάδα, δηλαδή ο κατ’ εξοχήν θιγόμενος και απειλούμενος. Η γνωστή κατευναστική λογική έχει προκαλέσει στρατηγική τύφλωση η οποία αν συνεχιστεί θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε καταστροφή. Ας ελπίσουμε ότι το ξύπνημα από τον λήθαργο δεν θα γίνει μετά από κανένα θερμό επεισόδιο με πακιστανικό αεροσκάφος.