Βία – βλακεία – αναρχία

Τα όρια μεταξύ επικινδυνότητας, βλακείας και γελοιότητας ορισμένες φορές γίνονται δυσδιάκριτα υπό την έννοια ότι ο ακραία βλάκας μπορεί να γίνει επικίνδυνος ακριβώς λόγω βλακείας και συνάμα γελοίος λόγω αυτών που λέει ή που νομίζει ότι κάνει. Αυτό διόλου δεν αναιρεί την επικινδυνότητα, Απλά συνυπάρχει με τα υπόλοιπα. Είναι αυτό που λέμε θανατηφόρος συνδυασμός.

Ο αναρχικός «χώρος» αντιδρά στην αλλαγή φιλοσοφίας που επήλθε με την αλλαγή κυβέρνησης και στις επιχειρήσεις για την αποκατάσταση του νόμου σε περιοχές που αποτελούσαν άβατα ανομίας, μέχρι πρότινος με πολιτική κάλυψη και ευλογίες. Στο τελεσίγραφο, λοιπόν, του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να εκκενώσουν τις εναπομείνασες καταλήψεις εντός 15 ημερών, οι σύντροφοι αντέδρασαν με μανιφέστο, το οποίο κινείται στο γνωστό πλαίσιο βίας και βλακείας.

«Η δεξιά κουστωδία έχει το θράσος να απειλεί ευθέως όλο το αντικαθεστωτικό κίνημα, δίνοντας του τελεσίγραφο ανήμερα της επετείου δολοφονίας ενός συντρόφου που αποτελεί σημαία της εξέγερσης ενάντια στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και τη βαρβαρότητα της καταστολής.  Όπως είχε το θράσος παραμονές της επετείου μνήμης για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, να εισβάλλει με τις κατοχικές δυνάμεις της Δημοκρατίας σε πανεπιστημιακά ιδρύματα χτυπώντας φοιτητές και νεολαίους. Και όλα αυτά τη στιγμή που γινόμαστε μάρτυρες της πιο ποταπής αντεπαναστατικής στρατηγικής των τελευταίων χρόνων.»

Από που να αρχίσει κάποιος. Ας αρχίσουμε με τη φράση «κατοχικές δυνάμεις της Δημοκρατίας».

Προσοχή, δεν αναφέρονται σε στρέβλωση της Δημοκρατίας η οποία έχει οδηγήσει τις «δυνάμεις» της να διολισθήσουν σε «δυνάμεις κατοχής» υπό την έννοια, ας πούμε, που επιστρατεύετο στις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις το επιχείρημα ότι αφού η τρόικα ελέγχει τη χώρα η Δημοκρατία έχει περισταλεί άρα οι αστυνομικές δυνάμεις λειτουργούν χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση. Το πρόβλημά τους είναι η Δημοκρατία ακόμα και αν λειτουργεί μια χαρά.

Η Δημοκρατία για αυτούς είναι ή ίδια δύναμη κατοχής διότι αντιστρατεύεται την «επανάσταση». Και μάλιστα – τώρα που έφυγε ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος είχε μια ιδιότυπη σχέση με τη Δημοκρατία υπό την έννοια ότι οι μολότοφ δεν της δημιουργούσαν πρόβλημα ούτε οι no go zones των μπαχαλάκηδων – η Δημοκρατία εξαπολύει την πιο «ποταπή αντεπαναστατική στρατηγική των τελευταίων χρόνων». Αυτό βασικά είναι καλό δείγμα για τη Δημοκρατία, η οποία όντως πάσχει αλλά όχι για τους λόγους που επικαλούνται οι σύντροφοι.

Συνεχίζουμε:

«Οι ένστολοι θύλακες της εξουσίας, κατ’ εντολή του υπουργείου Τρομοκρατίας, βγαίνουν σεργιάνι, διψασμένοι για αίμα. Βασανίζουν και απειλούν, παραβιάζουν κάθε προσωπικό δεδομένο και δικαίωμα, κατοπτεύουν τις κινήσεις μας, συλλαμβάνουν, λοιδορούν και φυλακίζουν αγωνιστές. Το σύγχρονο κυνήγι μαγισσών είναι εδώ και στήνει νέες πυρές».

Εδώ μπερδεύεται λίγο η επανάσταση διότι διαμαρτύρεται ότι οι διψασμένες για αίμα Νοσφεράτου δυνάμεις τη Δημοκρατίας παραβιάζουν προσωπικά δεδομένα και δικαιώματα. Αγανακτούν δηλαδή διότι παραβιάζονται θεσμικά όρια που προστατεύει το σύστημα το οποίο όμως θέλουν να καταλύσουν και μάλιστα βιαίως. Αλλά μέχρι να το καταλύσουν θέλουν να τους προστατεύει ώστε να διευκολυνθούν στην κατάλυσή του. Και επίσης να μην κατοπτεύει τις κινήσεις τους διότι δυσχεραίνονται στις καταδρομικές με μολότοφ και στον σχεδιασμό τρομοκρατικών χτυπημάτων. Απαράδεκτο το σύστημα που δεν κάθεται ήσυχο μέχρι να πετύχει η επανάσταση.

Μετά περνάνε στα σκληρά:

«Τελεσίγραφα η επανάσταση δεν δέχθηκε ποτέ! Οι 15 μέρες δε μπορούν παρά να είναι η αντίστροφη μέτρηση του πολέμου. Αν η δεξιά θέλει νεκρό, αυτή τη φορά δε θα είναι από το δικό μας στρατόπεδο.»

Εδώ η Δημοκρατία λοιπόν που δεν της φτάνει που είναι Δημοκρατία αλλά είναι και δεξιά απειλείται ευθέως με έναν ακόμα νεκρό. Διότι νεκρούς έχει και μάλιστα πολλούς. Ένας ακόμα θα είναι η απάντηση στο τελεσίγραφο για την εκκένωση των καταλήψεων. Για να μην υπάρχει αμφιβολία για τις προθέσεις τους διευκρινίζουν ότι δημιουργούν «ομάδες άμεσης δράσης και ένοπλης προπαγάνδας» οπότε δεν υπάρχει και περιθώριο παρερμηνειών. Θέλουν και άλλους νεκρούς, όπως αυτούς στη Marfin.

Αυτό το πανόραμα βίας και ανοησίας συνεχίζεται στο κείμενο αλλά το επικίνδυνο είναι ότι συνεχίζεται και στον δρόμο και αν συνεχιστεί για πολύ είναι πολύ πιθανό να υπάρξει όντως και άλλος νεκρός. Μέσα τους θέλουν περισσότερο να υπάρξει από αυτούς παρά από τη Δημοκρατία διότι έτσι θα αναγομωθεί η βία τους, ενώ αν υπάρξει και άλλος νεκρός από την πλευρά των πολιτών μπορεί να αποτελέσει σημείο καμπής και η Δημοκρατία να λειτουργήσει όντως ως Δημοκρατία και μάλιστα δεξιά, όπως τη φαντάζονται. Να μην πηγαίνει και τζάμπα το μελάνι στη μπαρουφολογία τους